Alle inzendingen over juni OR kwelling OR heden

In elk soort weer, op elk uur van de dag of nacht, ben ik gretig om het moment te vangen, en in mijn stok te kerven, om op het trefpunt van twee eeuwigheden te staan, het verleden en de toekomst, op het punt dat exact - het Heden is.…

Zo lang mijn hemel helder lacht, Vergeet ik, dat licht wolken dreigen; Zo lang geen sneeuw mijn kruin bevracht, Wil ik mijn bloeiend hoofd niet neigen. Of denkt de bloem aan haar vergaan, Wanneer zij uit de knop komt breken? Of denkt bij ’t intreên van haar baan De ster, dat zij dra zal verbleken?…

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…

Het is herfst op zijn sterfst het is nooit meer dan heden Tijd om je vrienden te redden…

Hang niet met je hoofd in het verleden Maar hou hem vast, hier in het heden…

Wat is eigenlijk het nut van kwelling?…

Een nieuw seizoen voor schouwburg en theater Voor HBO en universiteit Alsook voor alle scholen, wijd en zijd Plus nieuwe kwelling voor de beeldbuishater Wat in de lucht hangt lijkt hier de vertolking: Benauwend, met een dreigende bewolking…

juni 1993 - juni 2003 palet van gemengde kleur terpentine, schilderslinnengeur tabak, as, Old Spice en bier flessen leeg, chaosrommel alweer een goed glas gevuld met gebruikte penselen ik verstop me want verfvingers op de smetteloze moeder deur, wij hebben allen aparte kamers en jij een minnares om de hartstocht te delen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

nacht schaf raad nu de woorden van dit vers zo tastbaar worden besloten ligt in deze zin waarin ik nog kind was in de vergane tijd van mijn geboortehuis wakend in de tijd zag ik stil op gebonden aan het heden sta ik en hoor verre gezangen ten prooi aan het honende gehuil eeuwen zijn spoorloos heen gegaan verloren in het kosmisch…

Maar verlies nooit het zelf vertrouwen en vindt in het juiste evenwicht, het heden terug, wat voor je ligt om daaraan ook te willen bouwen.…

Als de tijd van toen anders was, Was het nu een ander heden. Een gevoel van een beschreven vergeven van het verleden. Maar wat ik bedoel was toen niet wat we deden. Want wat ze toen hadden moeten doen, Hadden ze niet gedaan. Er bleef een gevoel van verlies dat door me leven was gegaan.…

van de nacht op diezelfde oever zal ik op je blijven wachten, de dagen doorbrengen in zandkastelen tot jij weer terug bent, om met kinderhanden de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld waar zij nu breken op de branding van het leven en stilaan de botten van ons verleden verbrijzelt want die vangen geen huid meer in dit naakte heden…

ik vul de geboden tijd veel minder in dan het denken zou willen ontleen de huidige zin aan het heden dat mijn gevoel alleen met de thans aanwezige ervaring kan stillen niet dat ik spreek over onmacht of al van overgave ik word geacht, daar de ziel dat vraagt, mij aan de werkelijkheid hetzij zoet dan wel zuur doorgaans te laven…

Haast niemand kun je heden nog vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt. Zelfs bisschoppen die zitten met hun klauwen aan dingetjes waaruit een jochie zeikt.…

Morgen komt de zon weer brandend op, in het onsterfelijke heden.…

die geen sporen nalaat, de regels tussen het wit niet met letters vult, het rangeerterrein niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen, reizigers in aankomst en water aan vissen voert, die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt het heden…

hoe lang hebben we nog om het water terug te scheppen ondertussen wacht het verleden op morgen hangt hemel aan lasdraad is huid boven kleren gegroeid en niemand die het vertelt brood is in de aanbieding honger is stiller dan adem niets gaat vertraagd, overal aankomst en zijn vogels ergens vertrokken om in te schepen alvast, tot…

wie kent nog de namen, terwijl een woord niet ondenkbaar is, wie kent nog de stad terwijl straten verhuizen, later dan nu het lichaam dat de vorm aanneemt van begeerte, de stem die de mond napraat grenzend aan taal in de ruimte van begrip een kuil nog voor het avondlicht gegraven met een laaghangend verleden voor zich uit wachtend op een…

hoe uit niets verschijnt samenkomt en uiteenvalt schemer die vooruit werpt stilte die doorsnijdt, een vliegtuig dat verhoudt tot lucht, lachend zonder aanleiding, de ziel die wacht op een hongerbruid terwijl na vandaag niets wederkeert tot morgen afgelegd als weg en na gedane zaken weldra voltooid…

Tijd is een Tantalus kwelling, een wrede god, hangend bij de hellepoort. Mama had gezegd: blijf op me wachten, ik kom terug, echt, ik kom terug.…

Groot klein geheim eng erotisch kwelling pijn streling van zacht zijden handen belanden in donker schemer ochtendlicht draaglast en kracht -delicaat balans- ontlaadt in daglicht als dans van veder.…

1993-juni 2003…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

Schakels aan elkaar verbonden voor eeuwig en altijd. Als hij breekt, is het waar dat ons leven maar aan een draadje hangt. Ik heb zo’n ketting. De schakels zijn nog gaaf, de blinkende zijn mijn liefde voor de kinderen die ik baarde. Het zware slot, zijn de armen van mijn lieve man die het loodzware lot torst waar het nodig is. Er hangen…

Eventjes weggeweest Moorse paleizenpracht Flink kathedraaltje ook Plus Parasol Zelfs nog gefietst langs de Guadalquivir-rivier Wel lekker warm met die Zon op je bol…

Wie mooi wou zijn, moest vroeger pijnen lijden Maar in de discotheek van deze tijd Kun je makkelijk je hoge hakken kwijt En jezelf van zulke kwellingen bevrijden Waar je na zo’n ruil dat schoenenpaar moet laten Daar zijn specialisten over aan het praten…

In juni volgt opnieuw een stembusgang En dus is de partijstrijd al ontbrand En wordt er niet bestuurd meer in ons land, Maar geldt alleen nog het partijbelang. Want ieder hoopt op winst voor zijn partij. Het zij zo. Maar wat wint het land daarbij?…

Ik vroeg niet dwaas om rang of schat; Maar, om een min , die voor het steken Der kwelling niets te vrezen had.…

onrust begeleidt de nieuwe spelling krijgen we een nederlands multiple choice nergens ter wereld bezit men zo iets moois voor de hollandse journalist een kwelling wordt het groene boekje toch heilig verklaard of handelen we naar de eigen volksaard…