Alle inzendingen over kerkhof OR zerken OR dodengraver

Op het strand een slijmerig blubberding. In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

Als vogels in een volière twitteren wij erop los voorbij de ruimtelijke barrière in een vrolijke chaos.…

een palmbomenstrand een vlinder op een roosje die blijft zitten een poosje een schilderij van Rembrandt oude kaas op een toastje wakker worden in dromenland een kleurige vogel in de hand het paleis van Doornroosje al die dingen verbleken bij wat jij voor mij betekent dat je er bent, maakt me zo blij ik hou van jou, dat is bekend want…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

Wij denken allemaal in dit treurige papengaaienland op het kerkhof van Penibel over de urgentie van het zwijgen noodzaak van de droeve stilte en het begint aan de buitenkant niet van binnenuit want daar huist het geweten we weten het, er is niet veel te doen op het kerkhof van Penibel maar misschien kunnen we gaan vissen en…

stilte in een schrijn een kerkhof rond de toren versgekalkte muur hagelwit omringd door dakpanrood…

Soms kom je op een kerkhof langs een prachtgraf, waarbij je denkt, zo, hier hebben ze hun hele leven naartoe gewerkt.…

De IJzervlakte laat de strakke wind vrij spel, toont scherp de witte zerken.…

Een Brusselse kerk houdt Breughel onder zerk of hij viel nog postuum uit de lucht.…

als de zee een kerkhof is en niemand ooit je naam kennen of uitspreken zal als de dode niemand heeft hoe kan liefde dan sterker zijn dan de dood…

Er is weer een zerk bij op het kerkhof Van onze hectiek naar onaards verlof We waren nog geen klein beetje verrast Toen je plots naar memorie was vekast Oud zijn we nog niet en jij was jonger Ouderdom scheen nog een lange reis Je stond in je vakgebied aan de top Je carrière was niet bepaald een flop Onherroepelijk kwam de ziekte terug Alle…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Deze worden begraven onder sneeuwen zerken. Ik laat mijn kale sporen na.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

over wondere wateren waait een vergezicht een oude kerk met breekbare zerken achter wuivend riet waar eenden tateren een lintlandschap onder heilspellend licht…

." Vege zwermen, regenschermen spreiden doods hun zwarte vlerken over vreemde vormen uit, niet van mensen, maar van zerken; alle zerken togen uit, zerken zonder kruis of bede rust in vrede, rust besluit.…

Want enerzijds trekt naar de kroeg het hart, Doch naar het kerkhof anderzijds de lever.…

er is te veel in mij dat je niet meenam terug in aarde boven verzonken zerken langs knisperend grindpad schenkt de maan hoofdschuddend haar licht uit over marmerwit en zwart graniet dat het niet je graf is als ik wegloop…

IK zat toen heel stil te werken, de boeken waren als zerken voor me, ik wist wel wat elk graf in zich had. Mijn lijf zat daar in een kamer, boomtakken voor het raam er heenkropen en weer, vervelend, met groene bladen al geelend.…

Zelfs met miljoenen goede werken poets ik mijn wezen niet meer schoon Al schrob ik vloeren van de kerken wied rondom de oude perken Reinig in de hof de oude zerken er is slechts redding door Gods Zoon.…

verschoten plastic bloemen een rouwkrans van het werk zijn veel te jonge foto op regennatte zerk hier rust ons grote voorbeeld de onvermoeide ket hier rust de ruggegraat van onze jaaromzet wij zullen hem nu missen welhaast directielid de firma is hem dankbaar the sky was zijn limit…

Waar toekomst en dromen verstenen zonder bliksemschicht of regenboog domein van traan en gesloten oog overvol van 'zij gingen henen' Daar leeft slechts het gestage roesten zakt de steen door het vergane lijf waakt het opschrift over 't laatst bedrijf van hen die nog zoveel wilden, zoveel moesten Maar de dood wil niets, kent geen…

integendeel, jij liet mij achter in het donker en ik stonk er bijna in ik zit met een borrel en een peuk op mijn balkon flauw sterrend aanschouw ik het zwerk, morgen maak ik werk van jouw zerk het is bijna beangstigend, je ligt er nog…

in glas-in-lood panelen Waar haute cuisine door kelen zwom Men lucht verbouwde tot kastelen Werd schoonheid in Renoir gekocht En pleister in bombastisch barok Met prieel en vroomheid werd gepocht En schulden rezen tot de nok Die huisden zijn door de tijd genomen Met ziel in zalig armoe vergaan Zij lieten ons vervallen dromen En marmer zerk…

– Vlak bij ’t kerkhof, maar twee schreden En ge zijt er, gauw en goed, Waar ge lang om heen kunt treden, Maar toch eindlijk rusten moet. Vlak bij ’t kerkhof, maar één stapje En ik sta er aanstonds voor; Komt mijn tijd voor ’t laatste stapje – ’k Heb geen rijtuig nodig, hoor!…

Een zerk is een lief mensenschrijn. De tijd graveert daarin soldaten, bot voor bot, alsof ze er nog zijn. Men pleistert in het steen verleden plat: gewit gemis, known unto God.…

spookt in mijn hoofd dat het stinkt in de kelder waar mama in de schommelstoel commandeert dat ik niet zo lief ben als haar nieuwe vriend maar ik wil geen nieuwe vriend ik wil alles zoals het was langzaam en eenvoudig rustig en vertrouwd, stilte zonder kerkhof…