Alle inzendingen over kerst OR recept

Misschien dacht u: ik vier geen kerst, de wereld is in rouw en ik sta ook met lege handen en ook in de kou.... na alles wat er is gebeurd en vraagt u zich af, waarom er tegenwoordig rond de kerst steeds meer wordt getreurd!…

Soms kijken onze gezichten elkaar aan en lachen ze naar elkaar. Andere momenten bijten ze naar elkaar, beide gezichten doortrokken van oorlog en pijn. Nu zit ze op de bank met een glimlach op het gezicht, voor dit moment lijkt het vrede te zijn.…

Na de kerst Ga ik diëten Stop ik mij Wat minder vol Ga ik dagen Kliekjes eten Staat mijn buik Wat minder bol Daarna ga ik Mij uithongeren Om wat kilo's Af te staan Gek toch Dat dat ieder jaar Weer zo Moet lopen Dat dat zo Met Kerst Moet gaan…

Kerstwens 2009 Wat een Kerst zich wenst? ligt verscholen in de mens!…

op de valreep voor de Kerst takken plukken van klimop versierd met ijskristallen…

Satijnwitte Kerst de sneeuw plakt aan mijn sneeuwschop het schuim aan mijn glas…

Kerst zonder bezoek: vrede, zei het spreekwoord al – begint bij jezelf.…

verdriet ontmoet verdriet onze tranen vermengen op schouders die de lasten zullen moeten dragen zo samen maar toch ook alleen ieder zijn eigen treurnis waar geen tijd voor staat noch een recept voor is omarmen zij elkander net zolang totdat het leed gestelpt is al is het maar voor even…

Kerst, het kindje is geboren dat wordt elk jaar opnieuw gevierd we moeten vrede beleven, vrede betrachten, vredig leven. Toch wordt niet iedereen bij dit feest betrokken, er wordt niets versierd Er zijn voldoende mensen die de Kerst alleen moeten beleven.…

't zal 'n stille Kerst worden zo zonder jou Zonder je tred in de gang Zonder je stem aan tafel Ik ben bang dat we wat ongemakkelijk Je zorgende handen op 't damast zullen zoeken 'n stille Kerst zal 't zonder twijfel worden Niet slechts de weerman voorspelt wat lichte neerslag en meer decemberkou.…

De winterwolken zwellen aan met de herfst is het voor nu gedaan sneeuw valt langzaam naar beneden een witte kerst is lang geleden het sneeuwklokje laat zich weer eens zien dit schouwspel is iets van toen we hebben het lang niet gezien dat alles was bijna iets van dien maar witte kerst is toch gekomen al komt het sneeuwklokje uit mijn verre…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mijn schat een heerlijk nieuw recept surfend gevonden op huwelijk.net de hond het kind en jij zo transparant zal smullend likken uit mijn hand vrienden met wijn in ons design bewonderden om onze kunstfestijn hangend liggend hijgend behagend dineren wij het culinaire hoogtepunt een struisvogelbiefstukje gemarineerd…

Vooruit, met Kerst dan.…

Kerst komt nu dichtbij. Hopelijk ook de vrede. Weer een schone lei.…

Het begint altijd met opruimen van de scherven van geluk het verlangen naar eenzaamheid maar zij kruipt nog steeds al je poriën in en uit Als je wakker door de regen van een onbekend geluid het bed veel te groot lijkt Gedachten aan haar dijen haar mond, lippen, haar buik de streelzachte binnenkant dwingen tot tijd voor buiten Een moeder…

Hoofdingrediënten: Vertrouwen Liefde Eerlijkheid Oprechtheid Vergevingsgezindheid Benodigdheden: Een Warm Hart. Mix de bestanddelen op een rustige en verstandige wijze door elkaar. Doe dit met zachte hand, neem hier ruimschoots de tijd voor. Volg hierbij vooral je gevoel en wees niet bevreesd Schenk nu het resultaat in ruime mate aan…

De soldaat van 16 in Afghanistan. De oude vrouw in Lima-Zuid. Het zwerfhondje in de straten van Saigon. De man zonder oren in Kano. Het meisje van 14 in Calcutta. De gescheiden vader in Gouda. De ontslagen leraar in Berlijn. De zwangere bosnegerin in Kaapstad. De bedrogen belastingambtenaar in Nieuw-Vennip. De gelovige bakker in Kralingen…

Nog steeds verwacht ik jou met Kerst... ook na al die tijd, het slot is van de deur. -------------------------------------------------- Gedicht voor mijn grootmoeder, die 15 jaar geleden met de Kerst is overleden.…

Want Kerst deze keer is zo eenzaam, zo raar Niets is meer hetzelfde zoals 't vorige jaar Er is zoveel pijn en er zijn zoveel vragen Die heviger zijn in deze donkere dagen Met Kerst gaan de kaarsen ter gedachtenis aan Aan hen die dit jaar van ons heen zijn gegaan En sturen we wensen als steun aan elkaar Veel sterkte met Kerst en…

In deze donkere dagen voor het Kerstfeest Kunnen de gevoelens zo tegenstrijdig zijn Veel mensen vinden deze tijd heel fijn Anderen voelen het gemis dan het meest. Eenzaamheid, vooral met de Kerstdagen Wanneer je geliefde er niet meer is Dan voel je juist extra het gemis Je bent zo alleen en zit met zo veel vragen. Het kan zo’n druk geven…

balanceren manouvreren compenseren en /heb lief produceren en zegen, amen.…

Dat is van oudsher een recept voor ruzie.…

Een warm hart, een beetje menselijkheid verbroedert mensen rond de Kerst zeker ook bij niet-gelovigen. Niets tegen ’t geloof, niets tegen “in excelsis deo”, is “gloria” niet de taal van ’t hart is Kerst slechts poppenkast.…

ik houd van spruitjes en tijdens de kerst eet ik ook kerstomaatjes huzarensla lust ik niet zei de kannibaal…

waarom zou hij niet met kerst alleen mogen zijn? dat bepaalt hij zelf ! bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

deze van zijn kleur en opent zijn vrolijke gordijnen Genietend van de dag zoals deze bevoorraad door de zee van geluk wandel ik vrolijk door de tijd maak van mijn glimlach een afdruk die de duister niet zal vrezen Ik open mijzelf en laat alles binnen tracht een ieder een plaats te geven geef de aandacht die het verdient hier is geen recept…

Mijn schoot is niet jouw toevlucht meer waar jij je veilig wist wanneer je moe, verdrietig of verlegen was. Ik zie met lede ogen hoe de tijd jouw jeugd ontneemt, je veel te snel vervreemdt van onschuld in je blik. Geen kind. Geen vrouw. Niet wetend welke wegen in het grote labyrint de juiste zijn. Je vraagt me niets. Ik zwijg…