Alle inzendingen over kind OR vroeger

tot stompjes uitgekleed werden ogen gebroken in het godvergeten licht baarmoederloze barakken vol doden van vroeger tot nu waar ontbloot, duizenden en duizenden werden beroofd in een verschuivende, reeds verlaten, bestemming waar zijn de kinderen?…

Zorgen heeft hij of wat hij doet wel goed is, zoals ik vroeger had. Het kind werd vader zorgend voor zijn eigen kind en hoor mijn eigen woorden ze komen uit zijn mond als of er nooit verleden maar toekomst slechts bestond.…

een kind tekent een poppetje is ergens een soort schrift zo denken we ook over vroegere schriften het begon met uitbeelden van een vogel dus de vroege mens had iets kinderlijks zogenaamd want vergis je niet men voer al op de sterren hoe intelligent moet je zijn om regelmaat te zien in wat hemellichtjes zou ik dat moeten…

De ochtenden lichten al Dit is het verwachtingsvolle jaargetijde Waarin ik haar de eerste lentedag begroette Ook toen scheen de zon, een zoele wind Over een moeder en haar kind En het ruiste van een zacht verlangen Alleen was het toen vroeger voorjaar En blijer (Tegengedicht op 'Herfst' van H. Marsman)…

Ik weet niet hoe het komt maar 'k heb iets met rozen dit jaar ik bekijk ze ik verzorg ze ik buk mij om iets op te rapen twee grote slakken kleven aan elkaar ik denk aan vroeger hoe mijn kinderen in de Eifel op de trappen van Haus Burgblick met slakken speelden er liep een kriebel door mijn haar…

Waar mensenhand zich gewetensvol Strekt naar het oppervlak, Graankorrels groeien Gesteund door milde regen En ochtenddauw, Vogels hun portie nemen Zonder de mens te kort te doen - Is het land nu rijkelijk leeggeplukt, Oogst voorspoedig binnengehaald Drie weken eerder dan ooit Werd waargenomen, en zendt de zon Een goudgele glans…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

De kinderen kennen haar geschiedenis niet Want vroeger was zij een aardige dame Met een man en kinderen Een zorgzame vrouw De kinderen moesten zich toch eigenlijk wel schamen... Nu is ze grimmig en alléén Ze heeft geen bezigheid Hetgeen wat ze geworden is en niemand om zich heen Alleen maar haar geraniums...…

Wanneer ik vroeger met mijn kindren speelde, vielen mij zulke vreemde dingen in, dat ik wel zwichten moest voor al die beelden, en maar de straat opliep, kroeg uit, kroeg in.…

Alles komt goed Zeiden ze vroeger, als er iets naars gebeurde, Zeiden moeders van kapotte knietjes van het kroost Zeiden leerkrachten als een kind een onvoldoende had Zeiden ze van de regering, als er weer een dreiging was Alles komt goed Zeggen we nog steeds, als er iets naars gebeurt Zeggen moeders bij het vallen van de kinderen Zeggen…

Als wij op de steenweg lopen zegt iemand van ons kijk het gras is twee kontjes hoog zeiden wij vroeger waarop wij hem onmiddellijk staande houden hoezo vroeger kijk om je heen man wat ontbreekt er aan ons heden aan onze toekomst aan onze tijdelijkheid? ---------------------------------------- Uit: de 100 beste gedichten van 2002…

Samen met mijn zus en de vriendinnen woensdagsmiddags lekker naar onze plek we verzonnen gekke en leuke dingen het was onze eigen en vertrouwde stek We maakten kroontjes van klaverbloemen om beurten waren we de koningin het koren werd plat door onze schoenen er kwamen spannende gangetjes in. Knolletjes werden uit het veld getrokken aan…

Ach kon ik nog één keer als vroeger, al is het enkel in mijn waan: met mug, met zomer en met moeder weer in dat ver bed slapen gaan.…

Het was een boerendorp Toen ik hier kwam wonen Klompen en overalls en wangen met rode konen De melkboer en de slager kwamen nog aan de deur En ook de warme bakker Met zijn opgewekt humeur Op straat werd gegroet Want je kende iedereen Dat oude dorp had iets Daar kon je niet omheen Nu zoveel jaren later Is het een flinke stad En moet…

Ik weet niet wat ik vroeger was.…

Je wilt soms zo graag nog weer kind zijn vluchten in wat ooit is geweest je mist die mooie dingen van vroeger maar je ouders, die mis je nog het meest.…

de zwarte potkachel, de pook naast een koperen kolenkit micaruitjes vlammend rood en op de gloeiende plaat pruttelt een koffiepot opa stopt zijn pijp, hij puft tevreden voor zich uit terwijl oma een wrong draait in heur wolkenwitte haar de kleine ramen in het huis van golvend groen glas met sanseveria en begonia op de smalle vensterbank…

Vanavond is de drempel de rusteloosheid in mijn hart Ik zit ik loop en verdenk het leven dat het mij bespioneert Groene takken met dode vogels die net als ik het nest niet hebben onderbouwd en te vroeg waren uitgevlogen naar de grote wereld Ik zoende de kiezelstenen in mijn hand en waande mij kasteelheer Maar stierf als kind in…

Ga maar mijn kind ga maar buiten spelen pluk de dag en vang de wind ga maar mijn kind het doet er niet toe wat ik er van vind Kijk niet naar mij, ik ben een oude egoïst ik heb vroeger al zo veel buiten gespeeld met mijn vlieger en mijn voetbal en in mijn boomhut daar had ik mijn eigen geheime kist waar zou die zijn gebleven…

Het smalle pad langs de rivier water , eenvoud, rust Jij en ik hand in hand klamme handen… samen genieten van de zon zachte knuffels onder het waakzame oog van de blauwe brug het begin van een mooi verhaal Dat was toen... en nu … is het winter ik loop daar zonder jou de rivier treurt ijskoude wind verlamt mijn lippen verkleumde…

koeien keken daar dwars doorheen vader, jouw huis is gaan leven toen de veestapel verdween en het gras zo wit is het nu, zo rood de rozen, met plukjes vacht nog aan het prikkeldraad soms vind je tussen de struiken een poppenarm, een lekke bal of 't ruikt er weer naar jongenspies dichtgegroeid tegen de buitenwereld wordt 't weer vroeger…

Hij sprak over vroeger en verborgen blauw over versnipperde gedachten weggeworpen in de mist. Over dwalende geesten in vluchtige straten spottende ogen hiaten in de nacht waarbij een rimpeling streek over zijn oude gezicht. In het meer van zijn verlangen zag ik een diepte dat zich spiegelde aan tranend licht.…

zandpad vol sporen, diepe groeven van vroeger weten waar wagens reden getrokken door het paard vorstelijk verglijdt de vaart onder scherpe klanken van ijzers die ploegen door een oudhollandse kaart…

Zal je nogeens aan me denken In de tijd die jou resteert Denken aan die wijze lessen Die wij toen hebben geleerd Zal je weten wie wij waren Wat we deden, hoe het was Jij was jong met wilde haren Het leukste meisje van de klas Maar ook kalverliefdes sterven Of in schoonheid of in tijd Ik wil nog weleens aan je denken Aan de allermooiste meid…

Met weemoed denk ik terug aan toen, gevoelens van; kon 'k het nog een keertje overdoen? Zou het dan anders lopen? Met verbazing luisterde ik indertijd als heel kleine, later grotere meid, naar verhalen van de ouderen; weet je nog van toen? Bij die gesprekken liep ik weg, ze gingen me niet aan, NU pas besef ik, dat hetzelfde me overkomt…

Geen man te hebben was in vroeger tijden geen malheur, want elke dag kwam er toch wel een kerel aan de deur waarmee je als ze wilden, iets romantisch op kon bouwen. Bijvoorbeeld Piet de kruidenier -een zeer beluste kwant- kwam elke dinsdagmiddag het bestelboekje ophalen en liet zich voor een deel dan ~in natura~ uitbetalen.…

aan het einde van de straat lagen de perken en de bossen in gedachte een overdaad aan samengebald verlossen de tijd liet zich besteden aan geschriften en woorden waarin zich alles ontleedde achter overzijdse boorden dit is wat voor ogen stond het uitzicht dat een wereld schiep ging geen wereld rond was slechts een weiland diep…

De schuur van mijn opa was oud en vol gewichtloos eeuwig zijn, dansend stof schreef in zonlicht trage berichten, beschuttend en uitdagend. Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer. Soepel en lankmoedig liep de steel van de bankschroef in zijn vereelte hand, die de gang afkapte…

vroeger zochten de moeders een tijdlang touwtjes voor een houten tol kwamen de bakker/verzekeringsagent binnen met een koordje hangend door een luikje uit de deur verhalen bij koffie/thee ontzettende lol zij droeg schorten om kleding te besparen wasmachine was er toen nog niet kinderen opvangend uit school beschuitje/kaas…

wijn en het lijk der liefde rond de tafel en eronder verwarde resten van gevoerde gesprekken kleven aan de wand het plafond besmeurd met oude vloeken en flarden van onbeantwoorde vragen druipt een silhouet van mislukken daar waar jij net niet stond…