Alle inzendingen over kinderlach OR ontluiken OR zonnelicht

in elk licht verschijnt je lach verscholen achter zo veel pijn je hart gekraakt nog meer dan dat je liefde kent weggeëbt van al jouw bloed waar tranen vloeien pijn, pijn, wat een pijn zie die kinderlach gevuld met tranen weg lach, zie de pijn kun je nu nog lachen?…

de ooievaar, de rammelaar en daarna snel gedoopt de basisschool, de pubertijd de mouwen opgestroopt een gladde ring, een hypotheek een blijde kinderlach de midlifecrisis, de golfbaan dan wenkt de herfstdag de stramme loop, verzorgingshuis verleden uitgewist gebroken blik, een laatste snik en daarna zakt de kist…

Torenhoog buitelen mijn woorden sprankelend in zonnelicht en speelse tederheid. Tot ze te pletter zweven ongelezen gedeleted in de prullenbak van je mailprogramma…

Wat is het toch dat mensen voedt, hen in een kinderlach begroet en dichters dan doet dichten? Wat is het leven rijk en groot, de liefde sterker dan de dood, mysterievol óp lichten. Bij het overlijden van Maurice Pirenne in 's-Hertogenbosch…

Een zware last, maar alles voor een kinderlach. De vijver zal zich nu ter ruste leggen en morgen tranen huilen om vergane winterpret.…

Het zonnelicht is neergedaald en ‘t gaat bij andere lieden, verwacht en welkom-weer onthaald, de dag hun doen geschieden. Het morgent daar, het avondt hier, en wonderschone verven zie ‘k wentelen in het westervier, en stille, stille sterven.…

Het zonnelicht is neergedaald en ‘t gaat bij andere lieden, verwacht en welkom-weer onthaald, de dag hun doen geschieden. Het morgent daar, het avondt hier, en wonderschoone verven zie ‘k wentelen in het westervier, en stille, stille sterven.…

verdriet van een liefhebbende moeder zij die haar volwassen kind niet meer zag MOEDERDAG iedere keer verdrietig terugdenkend aan die baby/kinderlach MOEDERDAG jarenlang verlangend naar weerzien toch kaarten stuurder op zijn geboortedag MOEDERDAG stierf vermoedelijk hopend op eeuwig amenzijn in wonderland zou het toch hand…

Open de vensters van je geest, En laat het leven binnen. De geuren van de lente, die buiten wacht. Met bloesems in tinten, teer en zacht. Het spelen van een kind, het laat je hart weer leven. De neiging om te zingen. Barstens vol herinneringen. Hoe heerlijk dit gevoel, dat zich ieder jaar opnieuw onthuld, het leven doet ontspruiten. Met…

Langs de snelwegen ontluiken er Klaprozen zij eisen hun plek.…

Nog even dan wordt het hooglied met zachte fluistering bezongen in een nieuw seizoen waarin ze haar schoonheid zal geven met zonnelicht blauwe hemel bloemengroet en alle tinten groen…

Moge alle inzenders en lezers weer meedeinen op een golvende zee van dichterlijke woorden die ons troosten, verwarmen als het zonnelicht, een glimlach toveren op ieders gezicht..…

Gedreven door de zomerwind zwerft het ruisen van gerijpt graan door uitgestrekte goudgele vlakten; in dwalende stralen van zonnelicht schittert een donkergroene olijfboom met de schoonheid van flonkerend smaragd.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Stil, er ruist een zachte wind door de kruinen Stil, een roep van ver laat zich horen Stil, hoor je de zee bruisen achter de duinen Stil, luister naar dat carillon in een toren Ergens zingt een vogel in de bomen Ergens klinkt een vrolijke kinderlach Ergens zit een paartje op een bank te dromen Ergens, zomaar op een mooie pinksterdag.…

Haar schoonheid sprankelt in bloesem en ontluikend groen…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…

Alles is vergankelijk zo ook een gedicht schijnt het zonnelicht lang op het papier dan verdwijnen de letters één voor één niemand weet waarheen jij bent de woorden kwijt en het gedicht is verleden tijd.…

Buiten weerklinkt een kinderlach en een kinderliedje trekt mijn aandacht. Het raam staat open en ik zie een zachtblauwe lucht. Op het versgemaaide gras beneden mij spelen enkele kinderen. Ik adem de lucht in, stap vooruit, spreid mijn vleugels en ik zweef weg...…

ontluikend lover koestert zich in ochtendlicht van teder satijn…

dag, ben je daar weer, zei de vlinder tegen de  ontluikende bloem…

Vertakkende boom ik heb je zien bladeren ontluikende stof.…

Verdwenen zijt gij, hertogen en graven dan, zo zaan; verdwenen, maagden, martelaars en bisschoppen: voortaan geen palmen, staven, stolen meer, 't is alles henen, tot één helderheid gesmolten, in één zonnelicht - in God. 14/4/1895…

De meeuwen zijn nu eindelijk vrij ze zweven in het rond gevangen vissen vliegen van bek naar bek het krijsen houdt niet op wat eens een geestrijk ideaal weergaf verging in scherven vensterglas die in de zee verdwenen maar door de blauwe golven heen bleef schittering bestaan de toverkracht van het zonnelicht brengt iedere dag een jubelend…

situatie van nemen en geven veel geluk, soms op tijd reven ons levensschip besturen en laten varen samen naar de einder staren de toekomst dient zich aan samen door het leven laveren en gaan in de ouderdom niet meer op eigen benen staan ik kan jou, jij mij niet laten gaan hand in hand starend naar de maan verlangend naar het eeuwig zonnelicht…