Alle inzendingen over kou OR avontuur OR thuiskomst

'n kamerlid heeft in de Weere een keiharde les moeten leren hij is zo vaak op sjouw dat hij zich van zijn vrouw eerst bij thuiskomst moet legitimeren…

Een quizkandidaat hier uit Heeten Was onlangs het antwoord vergeten In plaats van 't miljoen Kreeg hij toen een zoen Dat heeft ie bij thuiskomst geweten…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

dit lijkt in niets op wat we hadden afgesproken eerder nog had tijd een plaats met zoeken op locatie de geboorte met een reden de eeuwigheid van een boek en thuiskomst op een dag…

De kou omhelst mij innig Wanneer de zon gaat rusten Cicades zingen niet ver weg Een liedje voor het slapen gaan De dauw wacht op het moment Om tranen van kristal te vormen In de vroege ochtendzon Wanneer de schoonheid weer ontwaakt De wind speelt zachtjes Met de bladeren bruin en goud Weggevlogen van de bomen Op zoek naar hun avontuur…

Als de regen langs mijn haren druipt En de wind mij in mijn jas verjaagt Als mij langzaam het gevoel bekruipt Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd Als mijn haren druipen in mijn nek En ik huiverend mijn jas ophang Bedenk ik tevreden, en dat is gek Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…

Lang is de avond een gezicht dat ik verander in de kou die me niet meer volgt als ik slapeloos verdwaald weer eenzaam en gelukkig ben…

nu gaan ze weer trekken de scheuren op zijn taaie lijf maar alles beter duizendmaal beter dan die geur van verbrand vlees van verse botten waarop vlammen lekken die hem zomer's soms doet gruwen ook al vloeit er dan drank knallen er slechts kurken een geur die hij nimmer heeft geroken zo hoort hij keer op keer waren het maar gekken…

De kou begint weer trekkend door heel mijn lijf lief kun je mij warmen?…

Ik wil hen bewaren van de kou vrijwaren, zoniet vertonen ze barsten in hun kleren, verliest mijn bronzen pauw zijn veren, staat mijn ranke beeld zich af te vragen of zij het deze winter wel zal halen. Haar gezicht wordt er niet beter op, straks staat ze er de volgende zomer zonder kop.…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

zo kan de kou er nóg beter bij…

Telkens weer, doet de kou de gemoederen verhitten, maar dat komt alleen maar voor, bij de gemoederen.…

omarmt mij hoe lieflijk ook rillend tot op 't bot beroert zij mij jaagt ze me aan tot dingen waar ik mezelf voorheen niet toe in staat achtte…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

ik zie afschuw in je ogen hoor de woede in je stem als ‘t klappen van een zweep voel ik de striemen in mijn hart in de schaduwen van jouw ijzigheid bekoelt mijn koortsige lust…

Het koude front beheerst steeds meer het aanzicht. Het geeft de zon haar glans. Bevroren landschap. Wispelturig vliegen de vogels heen en weer. Stilte in de vroege morgen geeft de opwarmende zon zijn impuls over het fraaie winterse weer.…

De kou ligt dik over de wereld als stof alsof er al heel lang niemand meer is en ik ben vergeten of over het hoofd gezien achtergelaten alsof ik niet meegenomen kon worden Niemand met wie ik kan delen wat ik voel, de kou sinds jij weg bent, de kou sinds ik alleen thuis ben Niemand om aan te vertellen dat ik jou, mijn liefste liefste…

Licht kiert donkert het jaargetij strekt zich in verticale vormen laat in stilte weten hoe mijn thuiskomst is geregeld groeven vol oud zweet telt uren voor een nieuw begin.…

buiten zacht of guur, blauw of grijs de hemelboog Avontuur in zon en regen adem je elk droog en nat uur…

De groeven dicht, de plooien glad als nieuw kan ze er tegen aan maar na thuiskomst en een bad staart ze opnieuw haar leeftijd aan…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

toen ik verwachtte dat het avontuur van mijn leven op elk moment kon beginnen keek ik reikhalzend naar dat ogenblik die dag die nacht zoveel later weet ik dat het avontuur niet meer op me wacht zie ik dit ogenblik deze dag deze nacht niet over het hoofd…

verguld zag ik dat jaar een herfst die deuren openliet als van een opgeluchte lente over belegen beddegoed de avonden die wij toen deelden hielden het smeulend hout van fonkelnieuwe woorden aarzelend genoeg maar met zijn zoete zucht stookte ik het vlammen op te gretig van dichtbij in een felle kou is het tintelen nog voelbaar…

wanneer een klare maan en glinsterende sterren mij een winterse morgen verraden dan weiger ik in te slapen tot ik zie hoe weerbarstige kou zich vastzet op bomen die ijzig wit lijken open te dromen in een volmaakt ogenblik wolkjes kan ademen die magie kortstondig verstrengeld met de dageraad…