Alle inzendingen over last OR dicht OR ellende

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

meer dicht groeit en niet meer geneest.…

Er rilt een koude wind over mijn rug ik hoor vage stemmen uit de verte, echt horen wil ik ze niet een dichte mist verspert mijn zicht alleen mijn eigen ziel wil ik zien lopend door dorre velden sleep ik zware lasten mee nee, ik kan niet meer terug wanneer de stemmen luider worden vliegen ze langs mijn oren; ik wil ze niet meer horen…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De last zonder slopende gedachte De dragende muren die het dak laat rusten De last is zwaar De last lacht, ik rust…

Gedag...? Een gesmoorde kreet, een angstige roep Een wanhopige blik naar de deur, maar er komt geen hulp over de stoep Samen, alleen, gedwongen binnen Al weken geen school, die slechterik zal het nu toch winnen Hij vorst zich een weg om er toch tussen te dringen Haar moeder is in de zorg aan het werk Hij is alleen met haar dochter thuis,…

Doe mijn ogen dicht en zweef hier vandaan, naar het licht met jou. Voel zuchtjes wind op mijn wangen, maar heb geen last van kou. Neem voorzichtig je in mijn armen, met een lach op mijn gezicht. Hoor je OO zo bekende stem, die zich liefdevol tot mij richt. Draai me nog één keertje om, van waar wij zijn gekomen.…

wat een geluk vandaag je mag het leven vieren een groot feest waard elke dag opnieuw weer herinneringen maken intens genieten ook van het gulle lachen je buik voelen schudden elke dag tot nu toe gezien, meegemaakt gestart en afgesloten is reden voor dit feest ook al die dagen die niet bijzonder lijken want morgen weet je is niet…

in de schemering van het wakker worden ontsluiert zich uit de mist van het dromen het vrolijk weten dat het jouw jaardag is liever misschien wil je dat niemand kijkt naar de jaren die jij nu tellen mag zou je wensen dat op een nacht de klokken de kalender stilde opdat je ouder wordend jong zou blijven zodat jij de dingen die je deed of doet…

van gisteren via vandaag waait de wind van de tijd van ooit overal en nergens naar eens in de toekomst dat wat nu geschiedenis is het toen en nu verbindend voedt ons denken en doen tot een inzicht voor morgen…

Door ruzie’s lief te hebben en vriendschap te verbreken Kan men nooit meer liefde kweken En durft men niemand meer aan te spreken Daarna kan men zich van al die ellende niet meer losweken…

in verdriet en zorgen nauwelijks zelf sterk vooruit weten te drijven zich niet aan een straal zon vast kunnen klampen maar in diepe ellende rond blijven stampen dat zijn mensen die beneden zullen blijven zonder zicht op een stralend nieuwe morgen…

Ik leef erg mee met mensen Help vrienden vaak in nood Bekommer mij om zwakkeren Trek ellende uit de goot Neem daardoor de last Van anderen op mijn nek Door verblinding van vertrouwen En geloof in goedheid Ga ik constant op mijn bek Heb nu hele zere schouders Vol met allerlei verdriet Ondraaglijk zwaar geworden Man, ik hou ze bijna niet…

verdrijf je daar toch niet door Ik wil blijven vechten tegen tegenslagen Als een hond in wind en weer Gewoon zwijgend mijn eigen lasten dragen De zon komt heus wel weer een keer.…

bomen zal staan Ik droom mijn dromen van liefde geluk en hoop Dat ooit op deze aarde de vrede zal komen Een eind zal komen aan ellende en wanhoop Dat elk volk zal koesteren deze dromen Wie weet wordt ooit mijn droom nog eens realiteit Al wordt hij nu aangezien voor kinderlijkheid.…

Met mijn rechterhand pak ik dan zachtjes je borst vast: Ik kan je bijna voelen, maar niet heus, wat een last. En dan... kruip ik heel dicht tegen je aan: Ja, ik kan je bijna verstaan. O... wat mis ik je, zelfs met slapen: Ik hou van je, en hoop dadelijk langs je te ontwaken.…

als klaprozen uit de hemel vallen honderd en meer jaren later vraag ik één van de zeshonderdduizend die een brug te ver is gegaan het licht aan het eind van de loopgraven zwart zag mij als immer aards te herinneren…

ons vier Je bent een gevaar Voor jezelf en voor mij Je ontneemt mij mijn plezier Wees toch eens klaar Wordt toch eens vrij In plaats van schoppen naar iedereen Kijk toch je been Vol blauwe plekken Je vloer vol vlekken Je kranen die lekken Je naasten die verrekken Jouw kar nog te trekken Als je wegloopt van jezelf Neem dan die last…

Gekke is,het lucht me op en als ik na het legen stop is mijn rugzak weer te dragen, oud zeer kon ik verjagen Vrij kijk ik de wereld in met mijn lichte last Krijg er weer zin in met die rugzak die nu beter past…

De late verwoording zorgt dat pijn snel slijt troostende dankwoorden met een 'last post' verdriet verzacht voor vrouw en kroost. Na begrafenis wordt 't geestelijk testament als de grote stilte intreedt, thuis bezorgd. Van alle schuld vrij gepleit en getroost leven nabestaanden verder zoals gewend.…

naar ons wel een wee Toch blijft er nog genoeg te sjouwen de lasten groot en klein maar eens is al ons last verdwenen zal het voor altijd.....altijd over zijn.…

Hij kijkt alleen naar problemen Hij ziet alleen maar problemen Zijn ogen kijken en zijn mond roept maar zonder na te denken Hij doet maar wat Nu heeft hij last van polen Ik heb geen last van polen, maar wel van hem…

Dus als ik rechtop ga lopen, wellicht met wat minder last zal ik me opgeruimder voelen letterlijk en figuurlijk dat staat vast.............…

Rijnaken die volgeladen over het brede kanaal voeren wij probeerden te raden welke last het was die zij vervoerden dat was ons dagelijks spel onschuld dat was het wel nu dragen wij dagelijks de zware last van het leven met ons mee die boten zijn daaraan ontkomen al was het maar in onze dromen.…

Beweren glim- tot schaterlachend dat de economie aantrekt, En sluiten ogen en oren voor de ellende in het rijtjeshuis. Draaien de zorgkraan steeds verder dicht, Maar liggen zelf wekenlang eerste klas met een zere teen. Verongelijkt zeggen ze daarop getrapt te zijn.…

Marsmannetjes waren verzinsels van op tekentafels, maar nu is er een sprankeltje hoop, letterlijk. Zo weten we dat wij mensen water nodig hebben, een noodzakelijke voorwaarde voor elke vorm van leven. De NASA heeft nu water gevonden op de rode planeet. Vandaar mijn zotte gedachten en knotsgekke verlangen om snel eens naar Mars te vliegen…