Alle inzendingen over lelie

ze kwamen niet uit, pas met de stank van hun stengels kwam een oude bekende zonder sleutel het huis binnen hij zei niets maar mijn vingers gingen stinken alsof hij mij een hand had gegeven, nu ik niet meer alleen rook naar mezelf was er hoop: als er stank bestaat bestaat er ook niet-stank - roos en lelie, boterbloem - zelfs een vertrouwde…

De cultuur bloeit het lichaam open Maar het hart dat is gesloten Body glinstert als in goud gegoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood vermoeid Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt Het bloed gekoeld woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

Hoe 't rozig-blond van 't blozend rozenblad De sneeuw haars teedren lichaams warmer kleurde, Terwijl van paarlen vloeiende en omspat, Zij lelie was, die in den dauwe treurde! Daar stond ze, steunende op het slanke been, Zo, dat bevallig zich de heupe rondde, Nu de armen hoog de dartle lokken bonden.…

De aarde draait zich soezend op de warme schoot van de zon loeiende wellust breekt aan met het gloren de gloeiende trilling schuift de horizon open ontsluimerende vingers ochtendlicht haken de voile van de bloembedden los een lelie pronkt met haar ontluikende decolleté loom en gedwee slaat zij haar jurkje open op haar volle rode…

Duizend, duizend, duizend maagden volgen, sneeuwblank door de nevelige sluiers, dragend in de hand de blanke lelie, zingend zoete koren door de heemlen, volgend waar hij gaat der maagden koning en hunne onbevlekte koninginne.…

Op melkwit paard, met telkens wuifgewiek Van d' open kelk der rose rokjes, rijdt Een tenger meisje, als vleugelen gespreid De ranke lelie-armen, bij muziek Brutaal van koper-schetter-jool, bereid Tot vogelzweven, voor verwend publiek, Door linte'-omwoelden ring die, star-comiek, Een clown hoog óphoudt, dat zij 't blank doorrijt'.…

Haar hand lag blank, een lelie, op de baar, Waar sliep wie nóg behoorde alleen aan haar - Voor 't huis drong volk, een meisje weende zacht.   In volle zaal, wen later, zong die vrouw, Nog bleek van 't eenzaam dromen bij een graf, Vroeg 't volk dat éne liefde- en smartelied.  …

In haar iris zit draderig groen Ze zalft de schroeivlek in haar nek Haar schroom wordt nauwelijks ontsluierd Ze strekt haar arm tegen een zuil Bewaart op het eerste zicht het evenwicht Grijpt een schaar Knipt een vernestelde lok weg Met gekruiste armen Haalt ze haar borsten op Toont ze en reikt een hand Een lillende roos Een slappe lelie…

Mijn geliefde ontvangen mijn wezen opent zich als de lelie ik geniet ons met volle tuigen twee harten en lijven samengesmolten. Oneindig ver zacht vliegen wij.…

verlagen de blanke huid glanst; is met olie ingewreven het korenblonde haar hangt welgevallig over haar schouders haar slanke figuurtje geurt naar witte seringen en rozen vanwege haar onbevangenheid is ze als model gekozen heeft haar wil doorgezet; ondanks protesten van haar ouders fraai en ontspannen staat ze als een prachtige sierlijke lelie…

De Lelie trekt de adeldom aan. En bij de klaproos kan het over de eerste Wereldoorlog gaan. In de Oostenrijkse bergen Groeit de edelweiss die ooit in de 'Sound of Music' inspireerde tot een wereldwijs.…

Een lelie geurend tussen dorenhagen... Wat rust ze zacht, die parel der natuur!…

En niet slechts lelie, roos en tulp En al wat bloem heet, kwam te hulp En was van dienst bij kleurenschikking: Zou deze ook zonder 't stemmig groen Van mos en blad en spriet voldoen? Waar weeldegloed verrukt, schenkt eenvouds lach verkwikking.…

Er ligt een naakte man naast me in het mangrovebos hij ruikt naar zoete waterlelies zijn lijf is fris, zijn ogen stralen de spieren van zijn benen gespannen zijn rugzak zit vol met bloemenzaden ik heb hem liefgehad toen ik haveloos was in een vorig leven zonder wasdroger of wasmachine alleen in de rivier met mijn blote vrouwenhanden…

het huilen van de wereld plensend op de aarde in mijn straat symfonisch en romantisch neerdalend op mijn ruiten vertederend en balsemend, als liefde mijn liefde die 's avonds door mijn geest danst en plots is ze daar in een diamanten schoonheid schitterend van liefde mijn liefde zoals onze liefde de fragiliteit van kristallen lelie…

. -------------------------------- Van de passielooze lelie (1901)…

– ’t Hart ontsluit niet weer: Geknakte lelie, op haar steel gebogen, Leeft nog de plant, maar – draagt geen bloemen meer!…

vijver weerspiegelde mijn lonkende wimpers op weg naar het mooie terras waar de rust, passie en impressie een elegant tafereel is een paarse regen van slingerende kelkjes sieren de tafel met wonderbare rust aan het einde van mijn wandelpad waar straks de dag moet wijken voor de duisternis zie ik nog de glans van het donkere water, waar de lelie…

Wordt ge allen door zijn klauw verscheurd, Dan wordt uw trotse witte lelie Door hem met bloed en slijk besmeurd.…

Russula daar sta je, dik te zijn En inktzwam, te druipen in het gras Vijverwater, waar zijn de vissen Jij slikt de bruine lelie bladeren in. Astertje, welkom, je was niet eerder in deze tuin Ik heb je geplukt om te weten van welke familietak je afkomstig bent.…

Dan blijft het hangen als 't bijelijn doet, Aan kaakjes of lipjes, vol gloeiend bloed, Of kropje, dat, zacht op en neder geaamd, Met blankheit de mellik en lelie beschaamt.…

Ach Lelie hoog verheven, Verheven in mijn zin, Mijn hope van mijn leven, Gewenste, schoon Vriendin, Wil mij, u jonstich, geven Een lieve wedermin. Met hoop en vrees bevangen Met een gestage strijd Van zorgen en verlangen Verwacht ik nu ter tijd Van u mijn troost t'ontvangen: 't Woord, daar men lang om vrijt.…

de oude koningin-moeder Victoria reuze in kussenblad lucht gevuld drijvend in stromen en getijden van de Amazone heeft in de Hollandse hitte haar kans genomen de oude Lady Lelie vijftig jaren oud zit te Utrecht voor het eerst in de knop met ananasgeur bloeit zij twee nachten toverend in kleuren van helder wit via licht roze naar diep paars…

Wippend óm en óm, leek ze een grote blom - lelie, rood als vuurrode koralen!...…

Hij die u durft bestrijden, hij die uw reinheid laakt, die heeft de deugd, de schoonheid, de hemel zelf verzaakt; die ziet de zuivre lelie niet bloeien in het dal, die hoort niet van de vogels het wonderzoet geschal; die heeft geen zaalge stemme die roept in zijn gemoed: Sterk als de dood is liefde, de bron van alle goed!…

' Als een zilveren lelie straalt De maan, door geen wolkje gedoofd, En heur klare schijnsel daalt Op het diep-gebogen hoofd. Zachtekens, zachtkens slingeren Hare slanke vingeren Heure rozenkrans, En elke parel fonkelt, Wen 't bidsnoer krinkelend kronkelt, Met een matte glans.…