Alle inzendingen over leren OR verbeelding

maken willen weglopen of omhelzen en moe zijn aan het eind van de dag zonder een rode lijn, geen spel van dubbele tong, taaltrucs of beeldspraak, niet eens een virtuele werkelijkheid van bloedeloze liefde en gepolijste pijn in losgezongen gedichten die duwen voorbij het bekende De details bevatten mijn liefde en mijn pijn die ik leer…

Ik ken jou nog niet thuis Ouderwets, een volle kast met boeken die ook ik ooit las Er moet een verwantschap zijn die ik niet opgemerkt heb in jouw lichaam, jouw adem en oogopslag, maar zou ik jou willen omarmen, dicht tegen me aan drukken en kussen, niet tongen maar gewoon jou tegen me aan drukken mijn handen laten strelen over jouw…

Liefde Apart Tezamen, ieder eigen muziek, eigen gewoonten, de mijne wil ik best veranderen voor iets fijners, maar niet zomaar voor jou, niet zomaar voor anker gaan in het kabbelende water van een haven, geen golven meer breken met het schip aan mijn voeten mijn borsten onaanraakbaar begeerd, niet meer de boeg zijn die de handen van…

Papa deed het ongemerkt Ik was zijn prinses hij vervulde al mijn wensen en ik had niets door We gingen in Frankrijk wonen Ik had niet veel te doen naast mijn lessen, tijd genoeg voor Eddy, een leuke jongen Ik had de leeftijd en ineens ging het snel de verloving, het geheim van de ringen, kleermaker, kapper en dan eindelijk de bruiloft…

Hoe ruik jij, hoe zacht veert jouw huid, kust jouw mond mijn hart op jouw tong? Is er nog vaste grond waarop ik veilig ben, anders dan onder jouw voeten? Zal ik je schrijven over jouw ogen, dat ze mij neersloegen en ik niet wil maar niet anders kan dan op jou wachten jouw blik op mij een woord tot mij de topjes van jouw vingers…

zie hier een keizerin gekroond door de verbeelding die harten synchroon samenvlecht in tijdloze ruimte seconden-snelle tijd beslecht in aangereikte eeuwigheid aanvaardt zij diep bewogen dit keizerlijk gebaar de macht van de verbeelding schijnt werkelijk en waar…

Atmosferen van licht In eindeloze zalen Balans en evenwicht Verbeeldend vertalen Ruimtelijke bespiegelingen Contouren verbeelden Inzichten delen In stilte met velen Kijk en onderga Inspiratie en adoratie Het kent z’n weerga Van kubisme tot cobra…

Reis in de wolken Zovele luchtkastelen Verbeelden mijn droom…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

niets is volkomen, iets is meer alles kan in winterdromen lente verbeelden eindeloos weer…

Maar wat je niet verwacht is dat het verbleekt als verbeelding ontbreekt verliest het haar pracht…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

Zijn zongerijpt lijf glanzend en bloedmooi verbeeld brons in zilverzand…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…

Heb ik me niet verbeeld dat ik je gelukkig maakte doordat ikzelf zo in-gelukkig was met jou.....??…

Wanneer wij samen willen zijn, zal het nooit nergens heten maar overal en heel, een sternaam zal het hebben, een bergnaam noemen we, en dan zijn we er al.…

Kippen zonder koppen Narazend kallend Verstoren de ritmiek Van de grijze massa Wegdobberend op lauwe golven Met hersens besmeurd Wordt de grijze massa Geelgroen in ontbinding Bloederig fladderend Breken vervallen woorden Een stabiele geest Ooit gelukkig geweest Koppen zoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen…

Als het stormt over het strand het losse zand over de duinen waait het oog in de wind een illusie baart de droom zich lachend voltrokken heeft en zich naakt uitstrekt in het zand dan ligt er verbeelding in mijn hand.…

een sproeier met nat licht wuift langs de statige gevel de wind verdraait het zicht heen en weer snel of even in de doorgaans proestige nevel achter sombere ramen bewegen figuren in zwart zijn het weduwen of één persoon op iedere wand apart ik schuil aan de overkant en staar naar binnen zou men daar alvast de spoken wekken kruipen…

buiten zie ik de winter langzaam sterven oren tuiten van de stilte mijn gedachten zwerven familiefeestjes, polonaises, monden die bewegen klanken dringen sterker door 'schön ist die Jugendzeit' later handen losjes op de schouders 'smoke gets in your eyes' allen die vertrokken zijn schuifelen voorbij 'sie kommt nicht…

nog zie ik het glas geblazen in elke vorm waterdicht en zondoorlatend spelenderwijs met je vinger dirigeren, de muziek beheersen zonder klank of stem nu krijt de zon dwergen op de straat, het zoet van smaak is niet meer proefde ik nog maar het bitter dan was mijn hart in evenwicht en dichtte ik het leven naar mijn wens tijd lijkt verankerd…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

stilaan wijkt het licht kleuren vervalen tegen het venster tekent jouw silhouet zich af contouren vervagen in het onmerkbaar overgaan van licht naar donker onzegbaar denken van woorden die oplossen in de schemering en mijn gelaat doch niet mijn tranen toont in jou zocht ik mijzelf maar vond slechts ledigheid…

Ik blijf echt niet tot het voorjaar binnen, maar laat elk weertype herbeginnen. Ik blijf dromen van laagjes ijs op de sloot van op de voederplank bevroren brood. Van zachte sneeuw en niet ontwaken van dijken die nu niet doorbraken. Ik wil genieten van vogelpootjes in de sneeuw en hoe ik vogels zelfs een meeuw voeren ga. Van pinda's rijgen…

Nog meer schittert het tekenblad nu hand en spel verbeelding schrijft en vleugelt als mythisch geheim naar bron van ontdekkingstocht. Zo stroomt het kleur en streelt figuren naar een sprekend gezicht. Doordrongen van ontrafelde schoonheid droomt de toeschouwer zijn eigen fantasie.…

Is dit nog wel een tuin? Wat moet ik met deze pagode zonder goden, obelisk die slechts zichzelf gedenkt, een niks met niks verbindende brug uit Tibet. Vijvers waar je ook kijkt. Wolken erin maar van een mens geen spiegelbeeld. Ik buig mij over leegte. Een jachthuis waar nooit een jager in woonde. Onzin. Vond ik je hier, was je een herderin…

Als ineens de zon de schaduwen opzij veegt naar de verste hoeken van de kamer, kijken we op maar zeggen niets. Ik buig me naar het stof, neem af, jij strekt een been om naar de keuken te gaan. De richting staat elegant gecomponeerd lichtval te verdragen. Over de tafel hangt een gesprek. We hebben het verlaten, we bewegen ons nu schuchter…

Gelijk de droom eens kinds is, dat een dag Van wandelen en spelen buiten stad In zwoele zomer-hette heeft gehad: Een uchtend, dat het landschap zonnig zag; Een middag, dat de lucht gestapeld lag Vol donkre donder-wolken, en 't kind mat En drensend voort moest over 't zandig pad Met in zijn oogjes stof en spinne-rag; En in de spoortrein…