16155 resultaten.
Zacht branden
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.565 Zacht branden van de teedre lenden:
een wiegeling, een wit satijn
aan mijne handen, de gewenden,
die met haar leest verzameld zijn
tot éne slag en in het stuwen
des bloeds niet laten van hun wit.
Die stem, die stameling bij 't huwen:
wie zijt gij? - En het diepst bezit
de tweelingster, haar ogen, weergevonden
in de golven en het…
Doorreis
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.507 God heeft ons spelende beschreven,
als kindren hulploos gaan wij heen.
Geen heul is ons in 't lest gebleven,
zijn diepe vaderlach alleen.
O bloed, bestijg de broze zomen
van dit gevonnist, schuldig lijf:
gij hebt een koninkrijk ontnomen
en gij alleen rekt ons verblijf.
Maar hoor, wanneer de blauwe velden
der nacht begroeid van…
Orgelpunt
poëzie
4.0 met 17 stemmen 768 De man die uwe weelden mint
is weerloos als het kleine kind:
de wereld ging hem vreemd voorbij
als aan zijn borst uw hartslag lei.
Maar wat ons saamgedreven heeft
is wat in kleine bloemen beeft
en gonzend draagt het groot heelal:
't is twee-in-een, en dat is al.…
Annabel
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.710 Mijn kleine, kleine Annabel
zij zong zo zuiver en zo schel
als fluiten op een glansrivier,
zij was geluk en leefde hier
mijn kleine, kleine Annabel
ik wist uw prille leden wel,
de trilling van die bloemenmond
wanneer een hand uw haren vond
mijn kleine, kleine Annabel
de geest is lang, maar wij gaan snel:
op 't koude laken ligt uw lijf…
De donderbui
poëzie
4.0 met 2 stemmen 321 Wij zien elkanders vaal gelaat,
Ontwijken 't raam, en ieder gaat
Verbijsterd uit zijn levenslot
Tot aller leven oorsprong: God!
O eindelijke vredesteê!
Hier is de ziel stil en gedwee,
En ziet, bevrijd van angst en waan,
Het breken van de wereld aan.…
WINTERAVOND
poëzie
3.0 met 2 stemmen 282 Ook nu het avond wordt,
Heer blijven we op U hopen,
Het winterdaglicht kort,
Hoe traag de dagen kropen.
Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul…
Molen
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.312 De wieken van de molen
Een kind laat ze aan moeder zien
De wind waait ze in rondjes
Jij bent mijn wind…
Wees kind
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 328 beelden
van hoe het ooit was
verschijnen
bij het zien van kinderen
spelend in het gras
vader en moeder
dichtbij
zo
was dat ook voor mij
maar nu
nu het niet meer zo is
ervaar ik
steeds sterker
het gemis
van jou
om mij heen
want zonder vader
of moeder
ben je zo maar ineens
half minder kind
en een beetje meer alleen…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
groene oase
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 ogen bezagen
hoe pure verwondering over moeder aarde
ons telkens blijmoedig stemde, we louter
genoten bij wat we samen deelden…
In memoriam
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 158 Moeder is niet dood
ze groeit voort
in al haar kinderen
en 't bloeien van die loot
geen snoeimes
kan 't verhinderen
het navelkoord
ten tweede maal doorsneden
maar moeders streng bloeit voort
in 't diepste van ons leden
haar vergeten
zal niet gaan
want bij het in de spiegel kijken
zien wij voortaan
omdat we veel op haar gelijken…
Onder moeders vleugels vertrokken
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.453 Ochtend,
Het is zover, moeder.
De morgen was grauw, toen ik weg ging van huis.
Sinds klimt het licht, stil en aanhoudend.
Wijder klaren al wijder klaarten
en ik dwaal als een vogel boven de wolken.
Ik wil je zien, moeder.
Ik wil éénmaal in je ogen zien
voor de grondeloze diepte mij neemt.
Je ben zo ver.…
Conflict
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.385 Ik kuste de wreef, toen de fijne enkel:
haar schoot geurde wild als zo menig uur.
Maar zij trok het hemd weer over haar schenkel
en keerde zich zwijgende af, naar de muur.…
Voorjaar
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.650 En in de tuin en langs de wering
Pronkt perk en gras met bloemen bont.
De mensen zijn weer jong geworden.
Hun stap, gebaren en gelaat,
Ook van de droeven en verdorden,
Zijn moediger; en het gepraat
Van de verstilden en de zachten
Doortintelt soms een ijl gelach.
Zelfs woorden zwaar van plichtbetrachten
Gaan verend onder lichte vlag.…
Zin van het leven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.028 Ik pieker over de zin van het leven
ik heb mijn levensadem verloren
in het piekeren over de dood
de tuin is mij lief
met alle liederlijke planten
lieftallige madeliefjes
en honingdauw in de zomer
waar de libellen van proeven
mijn man is te jong gestorven
en liet mij achter als weduwe
maar ik voel me geen spin
door mijn gerimpelde onderkin…
Dag lief kind
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 408 moeder kolft het warme melk
en geeft de kat te drinken
smeert wat zalf in de tepelkloven
en heeft geleerd om in God te geloven
zij schreit ter wille van de klok
terwijl vader staat te wroeten
in de aarde van zijn laatste tuin
draagt zij haar dode kind
naar het raam
en noemt zachtjes
zijn nieuwe naam…
bedrieglijk stil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 ademhalen gaat
vóór het roepen
verdrinking is
bedrieglijk stil
in rusteloos water
vindt de mossel op
een levenloze man
een plek om te wonen
moeder en kind
scheiden niet aan
elkaar gebonden in
hun woordloze dood
laat in stille
ere-tuinen duizend
bloemen bloeien
vaarwel rust in vrede…
Levenslicht zien
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 In haar licht heb ik mensen lief,
en leer ik heilig zien.…
Zonsondergang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 Ik wil met jou de laatste keer
de zon in zee zien zakken.…
Man-vrouw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 De beelden mogen graag in mijn kamer
al ben 'k alleen, toch man en vrouw bij mij
maar vroeg of laat zullen ze naar de tuin verhuizen
om van de vogels te horen, hoe fijn het is
te huizen op het dak en in de bomen,
vrij rond te vliegen en alle mensen van boven
te zien gaan en te zien komen.…
Geen enkele dag hoeft mokkend te zijn.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 Geduld is als een bloem die niet
in ieders tuin spontaan groeit,
vier en gedenk gerust die tuinmannen
die dat wel in hun tuin hebben uitgezaaid
om het dagelijks als bloembed te koesteren.
Het wellicht zien als een goede papaver
wellicht een prachtig gedresseerd paard
wiens manen je niet eens hoeft te kammen.…
ik heb ijsvogels zien broeden
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 293 ik heb ijsvogels zien broeden
op industrieterrein
en de vetbollen in de tuin voedden
massa’s mussen, die vorig jaar nog
zeldzaam zouden zijn
bij zwaar weer, met windkracht 10
zag ik langs de vloedlijn
de drieteenstrandloper voedsel zoeken,
onopvallend, klein
ik heb ijsvogels zien broeden
op industrieterrein
natuurbeschermers konden…
In dit huis wil je blijven wonen en sterven.
gedicht
3.0 met 62 stemmen 23.229 Je moeder schonk je de luiken, je vader
Heeft tot zijn tachtigste in de tuin gespit.
Nu zijn ze verdwenen ergens in jou, op een plek
Waar ze niet moeden dubben en peinzen
En waar ze in een lieve stilte luisteren
Naar een lang ironisch verhaal.…
liefdespaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Maar liefhebben is ook
ogen hebben
nuchtere ogen
om te zien naar de helft
die verloren is gegaan.
Alleen nog dit......
we zijn veroordeeld
om ook deze tuin te verlaten:
voor ons ligt de wereld.…
Ik zit in mijn tuin....
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 439 ik ook bloeien
Ik hoef niet ver weg
Heb het paradijs dichtbij
Voor mij is mijn tuin
Het mooiste schilderij…
Hangplant buiten
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 419 Lange ranken
in gothische bogen
twee spinnen
hebben hun webben
daarin gehangen
ze zijn online
en draaien langzaam
op hun bolle tere zeilen
in het zachte briesje…
uitgespeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.163 het kerkhof of,
zoals u wilt,
de begraafplaats,
ligt er berustend bij
de dag is sereen
want iedereen
die hier komt
ervaart eindigheid
de laatste tuin van mijn ouders
hun graf is rijkelijk beplant
geen steen
ze zullen ervoor moeten bloeien…
nachten in de tuinen van Spanje
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.172 fonteinen rijgen
de nacht aan elkaar
tuinen neigen
uren verglijden
palmen wuiven
dadels rijpen
ogen beklijven
nu stilte wijden
aardig luisteren
het water horen
welgevallig zijn
niet slapen gaan
tussen sterren staan
de maan inlijven
elkaar omarmen
onsterfelijk blijven…
mijn tuin
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 567 poot ik de planten
eerst de rozen van de hoop
dan de randen van verwachten
en ik bezie de biotoop
waarin alles kan gebeuren
verboden voor nieuw puin
ik weet: geen groene vingers
maar hou weer even van mijn tuin…
Brutale donder.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 304 je slopen wilt
Bessen en noten
Restjes eten voor de mussen
Waarvan je er laatst nog zelf een at
En maar schelden tegen de kat
Brutale donder met pit
Door de openstaande schuifdeur loop je naar binnen
En dan weer terug, alsmaar scheldend
De honden verbouwereerd achterlatend
Grote sterke mooie brutale donder
Jouw zwart en wit
Wat zou mijn tuin…