Alle inzendingen over n..... OR uitblazen OR tekenvuil

jouw ogen wanneer ze mijn wereld raken zachter in verbazing, jij mens; man van duizend dromen je kleurt me in het klaverveld, het verlangen welwillend bevrijd ik fluit naar herfst en hoe hij ruist en reikt naar stille rust naar de vogel en zijn maatje die samen het antwoord voltooien in de warme ruimte van hun nest jij…

het eeuwige van gister het eeuwige van vandaag het leven zoet en zilt valt over daken en bomen een wens in je hand zo klein als geluk en het allermooiste liefhebben zoiets als vrede voor wie zwerft in een verstild moment…

Langs de klapwiekende toetsen van hoge en de lage tonen, nadert het onweer dat klettert en onheil predikt met z’n staart bliksemflitsen als z’n stokken het trommelvel beroeren, het fijnste zand oude beelden modelleren en verschraalt de dikste huid een gestalte krijgt vorm in een zilte regen, rank silhouet in tegenwind met scherpe…

Op de rand van een innerlijke beschaving waarin ik zwelg, hierin zijn de aardse glitters niet weg te denken verstrooiing heeft zich aan formules vastgehecht. het zwijgt, maakt stil, de dag wordt diffuse is mij kwijt, ik zie een schaduw in de spiegel die met zijn ego vecht, ik leg de z’n huid af maar ik ben een vreemde, een…

Zo kort mocht je maar zichtbaar zijn, zo kort maar aan de tak, de storm brak je af, met het grootste gemak. Net uitgekomen, net groen van waas, werd de wind je vandaag toch echt de baas. Daar lig je nou vlak op de grond terwijl iedereen toch echt wel vond, dat groen eindelijk tevoorschijn kwam. Maar daar lig je dan, de wind nam…

Langzaam komen de nieuwe woorden ze klinken hol in deze tijd steeds sneller beelden razen voorbij langs de chaos van vandaag oude boeken verzamelen stof maar in de luwte van de nacht laat hervonden rust de gepelde woorden leven daar tussen gekrulde ezelsoren bloeit de poëzie…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ieder huis kent Van binnen en van buiten Verweven met ieders verhaal is een ontmoeting Met deze geest voor ieder fataal Het kan aardse deuren sluiten In een lichtval ongekend De mens Treedt door de deuren Van het aardse gebeuren Naar het onbekende toe Het ultieme Het kille vuur Als een straffe daad van een tovenaar Die licht kan uitblazen…

Zoals een ander in de lente dicht met bloemen in een vaas pluk jij letters over lente en zet boeketten in een vers zo schik jij onvergank’lijke pracht in klanken in telkens weer een verse vaas…

Als ik het nieuws van vanochtend weer zie proza met pravda geen grein poëzie krijg ik de kriebels en overal jeuk en zin om te emigreren misschien naar Portugal misschien met jou maar hoe dan ook naar een warmer land waar men sans problème zonder blikken of blozen ongezien heel gewoon z'n kont nog kan keren naar een land zonder…

straten en stegen meegeteld Men heeft hem nu opgewaardeerd, geplaatst in 't Groene Boekje, maar ergens in een hoekje weet ik er één te staan die weigert zich te conformeren aan wetten die de Hoge Heren over hem uit hebben gesmeerd Die paardebloem, onaangepast aan onze nieuwe spelling, verdedigt daar de stelling: 'ik ben uniek, nou N!…

pas op! ze breekt als je haar aanraakt zachtjes! en niet te hard kijken want dan zal ze trillen als een dunne bloem bij plotselinge wind laat haar maar gewoon en vraag haar niet gelukkig te zijn wees blij om haar schoonheid al kan ze zelf niet meekijken…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…

Dik neergehaald vernederd, helaas Mezelf vergeten opgeboeid verteerd Maf Geen aanverwanten tevens werkend met personeel Zware koopverslaving Dik nep Ridder op gouden paard Mijn ondergang Kinderlijke tevens schone mensen Dankbare prooien Heb je dan ook dik misbruik van gemaakt Smerig Oogjes nu wijd open Verbazing tevens diepe spijt Tijdverspilling…

van alles wat op je pad maar toch ook weer niets al is niets ook weer iets iets om mee bezig te zijn iets om vast te houden los te laten, weg te stoppen iets wat nietszeggend kan zijn of juist veelbelovend vooruitstrevend & springlevend iets om voor op te staan iets om te laten gaan zodat er niets overbljft want ook niets is iets…

Langs eindeloze wegen wil ik dwalen langs vurige minnaars uit het verleden op krakende knieën naar de einder kruipen de kaarsjes uitblazen in de kroeg. 's Morgensvroeg. Een nacht onder narcose, en snedige messen waken in een woud vol huilende wolven geblinddoekt de Mont Blanc beklimmen trein reizen naar een onbereikbaar oord.…

geen volzinnen zullen ooit meer uit jouw pen vloeien daar jij woordloos opging in de mist…

Dag vrouw, dag mooie zachte pop breekbaar ben je geworden en breekbaar is je lot. Je lacht, een witte glimlach, en je heupwiegt, zoals dat hoort en je koopt je tweede huid in voordelige flessen en het lijkt alsof niets je stoort, Maar je verdriet is een verborgen oceaan een diep schrijnende wonde een oceaan van tranen en van te lange…

Zeeblauw kleurt de eindigheid ik voel geen angst meer ken geen tijd. Zeeblauw kleurt jouw liefde wanneer je me tussen eb en vloed, eventjes, meeneemt naar zeeblauwe oorden ver weg van de sleur, ver weg van de strijd.…

Ach, mijn liefste zo droef klinkt mijn lied in de nacht dat het misschien verliest aan schoonheid, aan ritme, aan praal en pracht, maar droef blijft mijn lied - tenzij ik veinzen moet - en dan vraag ik me af hoe je vrolijk zingen kan als je hele wezen baadt in smart, als het verleden je tart, hoe kan je vrolijk zingen als zelfs…

- meeuwen cirkelen in jouw ogen terwijl je zand op mijn lippen strooit - ik loop blootsvoets door jouw strand - zoek schelpen met jouw naam erop en eet als een verlamde vogel uit jouw hand.…

Ik ben een eenzaam eiland geen land nog te bezeilen schepen achter me verbrand geen bruggen meer, geen enkele band Ik ben een doelloos schip ronddobberend op tranen waar is het anker, waar is het stuur ach God- ik kanker.…

De macht van het ruisend bloed waar geen ziel omheen kan, het hopeloos rondzwerven op zoek naar verlossing waar geen ziel omheen kan, De pijn die in je hoofd hamert en in je lichaam en in je hele zijn Die pijn die wil ik niet meer beleven, die pijn die wil ik niet meer zijn. Doch de macht van de absurde angst en de onverstaanbare twijfels…

Bodemloze oeverloze dagen en ijskoude eindeloze nachten heb ik gewacht op de prins die nooit is gekomen. Maar als hij kwam, zou ik hem nu nog herkennen? Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

Nog hoeveel nachten woelen, zuchten, smachten, nog hoeveel dagen huilen, roepen, vragen, niet huilen, opstaan, doen alsof, weggaan, niet meer doorgaan en zwijgen. Nog hoeveel momenten om in mijn dwaze hoofd te prenten dat dit alles niets is en dit niets alles, dat het leven geen “joke” is en dat jij niet perfect bent, dat je de enige…

Je stak wilde rozen in mijn haren en spuwde vuurwater in mijn mond Ik had geen enkele gedachte, ik wist alleen dat jij me zocht maar niet vond. Je brak stenen met de macht der woede en bekogelde mij met je haat Ik had geen enkel gevoel, ik liet je begaan maar voor jou was het te laat. Je hebt je rozen niet gestolen, ik zal je betreurd…

Een nymfomane uit Rheden was steeds pas na tien keer tevreden. Een knaap, genaamd Wout, is met haar getrouwd en dus kort daarna overleden.…

Een das werd onlangs overreden en toen het dier was overleden, zei iedereen dat deze das voorwaar een echte stropdas was.…

Onze ijsschotsen drijven langzaam uit elkaar; hoor ik je roepen?…

Toen tante To was aangerand, kwam dit berichtje in de krant: een goochelaar wordt sterk verdacht, want hij zei zelf: 'k heb toverkracht.…