Alle inzendingen over nacht OR blijven OR vinden

, waaronder een lege zon de nachten blijven heersen.…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

Ik duik met mijn blik in de jouwe maar zie de bodem niet Ik reik naar je met open armen maar voel je niet Ik hou van je met alles wat ik ben maar ben eenzaam Ik zoek je overal altijd voor eeuwig maar vind je niet en zal je nooit vinden Zolang jij niet van me houdt.…

Haar gezicht is haar ongeluk van oude tranen die beginnen en hoopvolle woorden die volgen waar ze liefde zoekt en elke nieuwe leugenaar haar vindt en alleen haar eenzaamheid verwarmen zal.…

nee meer een haven en niet omdat ik kom en ga ik leg ‘r aan, ga er aan land verzand in blikken en in woorden blijf ik komen, zonder gaan bestaan wij immers echt het is een thuis, meer dan een haven en wel omdat ik ga en kom ik blijf vertrekken, maar ook keren leren hoe het ook kan zijn niet te vluchten, maar verbinden vinden…

vaal is het vluchtige water dat boven mijn zintuigen vloeit bruidssluiers lonken voor later twee zielen voor eeuwig geboeid trage roodgloeiende stromen veroorzaakt door liefde en smart dringen in rustloze dromen waar telkens het lot wordt getart bottende, bloeiende bomen symbolen van eenheid en kracht fluist’ren van dat wat gaat komen…

Ik wil je wel vinden, Maar zoeken durf ik je niet. Ik verheug me op ons lot, Maar ben bang voor de weg ernaartoe. Deze weg zal dus geen einde hebben, En een ‘wij’ zal nooit bestaan.…

Vind mij, als ik verloren ben zoek mij, als ik mezelf niet meer ken zeg mij, wanneer ik in mijzelf verkeer doe dit, doe dit elke keer. Want als ik verloren ben, mezelf niet ken, ben ik zo alleen zo eenzaam, in mijzelf gekeerd.…

Dan vinden de mensen me interesant en handig. Soms wil ik een Roodborstje zijn. Dan ben ik vrij en vlieg ik sierlijk in de lucht. Dan vindt men mij lief,schattig,mooi,zeldzaam. Soms wil ik een teddybeer zijn. Dan ben ik bemind en lief Dan vindt men mij: leuk,lief,schattig,mooi. Maar het liefst wil ik gewoon... Mezelf zijn.…

het stom niks jou mijn werk niet meer leuk van niet hier alles van alles mezelf het moeilijk het jammer jou leuk het hier fijn muziek mooi er niets aan het gewoon lekker het niet erg het begrijpelijk je tof mezelf lelijk, grappig, te dik, te dik, te lang… het best het goed zo het zo’n gedoe dit niet okay het vervelend je lief…

vind van zinnen het gekleurd gezag dat gestold in woorden aan de oever lag met het rijmende rhytme van de tijd die de diepste letters uit de golven snijdt…

steeds later rangeert mijn liefde lege wagons naar jouw verlangens het is het ontwijken van het lot geen prijs maar een boetedoening om het kansspel dat ik heb genegeerd alleen maar mij, ongeëvenaard in besef beeld en uitspraak, laat mijn naakte stem de kledij verwijderen die me zo pijnt en zelfs overtreft in de beschouwing die jouw veroordeelt…

een vermoeden heb dat niet alles is gezegd en mijn zieledroom niet is volbracht ik zal het weten op zijn tijd voel ik hier en daar de tekens die me intuïtief zijn voorgezegd alles is nog vaag en in de maak toch ben ik nu al begeesterd met het nodig vuur voor avontuur ik vraag het mijn zielevrienden zal ik slagen en vervulling kunnen vinden…

op het laatst leefden we jij en ik op verschillende planeten jij verhuisde naar de ziekte-planeet en ik bleef maar liggen in mijn bed het verliezende lichaam de herinneringen aan wie we waren de onbereikbare planeten alles ging teloor het moest zo zijn misschien toen de tederheid uit de hemel viel…

Mij zal je niet vinden Ik kan mij niet binden Je zal mij niet kennen Bevestiging van mijn liefde vind je niet Laat echte liefde achter me en vlucht in de volgende kik Ik ren,ik vlucht Voel geen liefde voor mij, laat me gaan in mijn onbereikbare bestaan Hecht niet, want ik durf niet Raak me niet, bereik me niet Voel me niet, want ik vlucht…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zonder hen te vinden zou ik bij hun kunnen zijn. En nachten niet meer biechten of leugens verkopen aan andere vreemden die kunnen vinden wat ze bezitten als ze elkaar zoeken en vergeten te geloven dat ze met hun onschuld in de laatste schaduw hun gevonden naam zullen vinden.…

Ik kan's nachts soms niet slapen mijn gedachten kennen geen rust dingen,die me steeds blijven plagen daarvan ben ik me zelf van bewust. Je leren kennen kost me veel kracht omdat jij jezelf ook nog niet kent iets, in jou vind ik soms zo apart dat blijft in mij iets dat niet went.…

Stilte en mijn verdriet vloeien ineen als je in de spiegel van de avond wenst wat ik niet kan zijn zonder scherven en gebroken dromen van een dappere liefde…

Vier ogen zwijgen met de lippen die woorden verbergen en veranderen in een gebed dat niemand bereikt in het eenzame wachten dat al twee levens duurt…

Zonder de zwaartekracht van elk woord dat ik zoek ben jij een antwoord van woorden die lijden als ik zwijgend begrijp wie je bent geworden in de tomeloze herinneringen die je achterlaat met de liefde van mijn vragende woorden…

Wat jij me wenst zal ik delen zonder de koude woede en de stenen woorden die je werpt waar ik nooit kijk als ik zwijgend vraag aan de tijd waarom jouw woorden onze stiltes altijd zo onoverwinnelijk maken…

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

Want ik geloof in steen en zie dat elk leven de tijd vreest maar nooit verandert in iets wat altijd zal blijven bestaan en niets meer wenst.…

Licht dat vecht in de gevangen eenzame leegte die ik ontdek waar schaduwen bedwingen wat gedachten weer verbergen waar ik niets ontdek Maar bang ben ik niet want ik ben de schaduw die verandert in het licht dat niet meer vlucht en verandert in het steen dat fosielen en dromen bewaart voor mijn…

Zwijgend maak ik je bang en steel je gedachten met de moed die ik alleen fluister als je naar me kijkt en de foto op iemand anders lijkt…

Met haar vergeten woorden is alleen de stilte gebleven in de foto waar ze kijkt naar wie haar ziet en zwijgt omdat ze weet dat haar foto´s alleen maar papieren herinneringen blijven die nooit zullen antwoorden.…

Het feit dat ik in Holland ben geboren, en bovendien precies in Amsterdam, bewijst toch wel dat ik ben uitverkoren: ik kreeg de hamvraag en ik won de ham. Een ander wordt geboren in Vietnam of raakt bij voorbaat in Algiers verloren, maar ik, die zo terloops ter wereld kwam, mag rustig tot de blijvertjes behoren. En ook het tijdstip was…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog zacht kreunend haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach,blijf maar hier hou mij hou mij hou van mij.…

In de ogen die niets meer ontdekken is de tijd zijn gezicht dat kijkt naar de aarzelende dood die hem noch steeds moedig laat lachen als de clown die hij altijd zou willen zijn.…