Alle inzendingen over naderend einde OR uitdoven OR verrassing

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

dacht dat ik het niet zou halen moest diep in de pedalen het eind is weldra in zicht dat ik voor een pilsje zwicht oei, heb nu ook al spierpijn zal geen verrassing zijn laat die race maar schieten ik ga reeds nu genieten!…

Zo langzamerhand voel je toch het einde naderen. Het bloed vloeit langzaam door de aderen De gang wordt trager en mensen lopen je voorbij. Hoe kan dat nu, je loopt toch net als zij? Ach, daar moet je niet op letten; God heeft voor elke leeftijd zo zijn eigen wetten.…

Zo langzamerhand voel je toch het einde naderen. Het bloed vloeit langzaam door de aderen De gang wordt trager en mensen lopen je voorbij. Hoe kan dat nu, je loopt toch net als zij? Ach, daar moet je niet op letten; God heeft voor elke leeftijd zo zijn eigen wetten.…

De hele dag bleef het bij me, de geur van naderend gevaar, om wat ik droomde dat ik je zei. Kwam dreigend onheil dichtertbij [van welke omvang en van waar?] door wat ik droomde dat je zei? Achter elke meubel dacht ik dat mijn duistere belager zat.…

Ze mijn echo's en jouw stem die verdwalen en schaduwen willen uitdoven omdat ze niets kunnen en niet dezelfde dromen wensen.…

Mijn herinneringen zijn geen verrassingen, maar als mijn verrassingen m’n herinneringen inhalen, wordt het tijd voor nieuwe ideeën.…

Altijd onderweg Om ergens te komen Een nader te Bepalen doel In de verte Doel dat jullie Nog hebben Maar wij niet Meer - jouw Einde komt Op een van die Twee-en-zestig Parkeerplaatsen Langs de autobaan, Dan zal jouw Lichaam er mee Stoppen, gesloopt Van binnenuit En ik die bij Jou blijf, En je trouw blijf Tot…

Ik kan mij niet aan zwaartekracht onttrekken, noch een gat slaan in overbeladen tijd. In wil mijn gezicht met schaduwen bedekken, teneinde te schuilen voor zichtbaarheid. Verblind door de keerzijde van de maan, wil ik gaan langs onbetreden patroon. Op de tast door een onderbelicht bestaan zonder horizon van vastgeklonken sjabloon. Contouren…

mijn waken ondiept zich in slapen verzandt in nodeloos herhalen er is een punt van inkeer, misschien wel nu of nooit. Ik weet het niet en kom weer boven water, ik stel me een vuurkorf voor, daarin een gloeiende massa, amorf, waarvan de sintels zich mengen met de fijne druppels van motregen, geknor in de lucht, een vliegend varken…

De tijd gaat zo verrassend snel. September al zowat. Het jaar is meer dan half voorbij. Het lentegroen herinnering. Een mensenleven duurt niet lang. Het lijkt wat traag op gang te komen. Minuten lijken jaren. Tot jaren maar minuten zijn. Zo was ook deze dag een druppel op de eeuwigheid. Met af en toe seconden zonder eind.…

mijn werk zit tussen pleinvrees en een naderend einde in mijn werk zorgt voor een schoon toilet en een goed gesprek de notoire verzamelaar de oude vrouw, kat, schildpad een schildklier die neigt naar 33 of 110 kilogram het maakt niet uit ik kom thuis en daarna ga ik, tevreden, naar huis…

Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven in dankbare gedachten. En de klok een glimlach tekent die zwijgt. Van geluk dat niet voorbij gaat en steeds begint met een welkom van woorden en gedachten die een liefde wakker maken die niet meer om nieuwe dromen vraagt.…

En ik niets zal uitdoven dat je weer bang zal maken.…

Waar schimmen en gedachten een wakend afscheid tekenen en dromen geen kleuren meer vragen omdat ze uitdoven wat nog veranderen wil zolang het een sprekende schaduw over heeft.…

De haard beschermt het vuur, en mij tegen het vuur het huis beschermt tegen het vuur van buiten de mannen en de jongens die overal oplaaien in de flanken van de huizen ze willen binnen woeden en doodslaan en dan met droge ogen uitdoven in as en onmacht dat is het gevaar voor mijn binnenwereld van keuken en bed waar ik mijn saaie…

uitgemergeld ligt hij daar, mijn vader hij is zojuist in vrede heengegaan zijn lieve vrouw is kalm, maar aangedaan schor klonk zijn zwakke stem: "kom nader" verzonken in hun scherp gerande kassen zoeken zijn ogen, panisch haast, mijn blik het spreken valt hem moeilijk en ik schrik ik laat me wéér door het verval verrassen dan, teder, raakt…

Alles wordt klein en zeeën stromen droog tot op een traan, om engelen te verrassen, verdwalend in 't gezichtsveld van mijn oog. Ik staar door tijd en ruimte als door glas. Ik zie mijzelf als kind, ik zie mijn vader toen ik nog in zijn ingewanden was. Toekomst en ver verleden schuiven nader. Ik speel bij mijn beide dochters op schoot.…

Inspiratie doe jij hier op voor eigen en andermaal beleven Kunst; nooit uit de gratie De verrassing schuilt in schoonheid die je niet direct ziet Surprise voor relatie 'At the French Windows' bijvoorbeeld eind negentiende eeuw Wel of niet? Indiceert het ontbreken van onderarm Haar linkerhand echter biedt regeneratie…

een opkikkertje of een mooie kaart ook muziek wordt gedeeld daarom Maccie omdat ik weet dat Simply Red voor jou het einde is dacht ik je er mee te verrassen met deze woorden “holding back the years” in een gouden herinnering aan een schat die vriendschap heet…

maakten van het natte zeezand we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug het nieuwe dromen is begonnen samen in deze blije wereld.…

toen ook voor hem, zoals voor iedereen, het onvoorzien einde langzaamaan kwam naderen, werd hij als zondebok de woestijn der vergetelheid in gejaagd. geen kat keek daar nog naar hem om, moederziel alleen is hij zoals een hond gestorven. zoiets is erger nog dan god geklaagd.…

maandagochtend bij luwte van dit traag ontdooide lichaam ik kijk in mijn zeespiegel en zie een naderend eiland het tijdstip is onbeduidend want niets blijft bijvoeglijk voornaam de vroegte oogt nogal waterig aan het einde van de sneeuwrand met mijn hals over kop trekken tranen over beslagen glas blauwe maandagen, grauwer dan grijs…

rust te brengen En wakker te zijn Voor het jaar dat komen gaat Met al zijn verrassingen En liefde voor het leven…

De wijze voerder van de kleine boemeltrein rijdt elke dag hetzelfde eind tussen twee steden langs enige dorpen een boszoom en wat weiden maar maakt steeds and're reizen kijkt naar het spel des levens dat zich dagelijks vertoont in stille of drukke straten op wijde groene vlaktes bij mensen en dieren altijd zorgt voor verrassende…

Dat lome, luie licht ronddwalend in schemeruren waarin honden van rondom de nacht aanblaffen de dagwarmte zich rept naar de onvindbare slaapstede en een vroege ster binnensluipt Juist dat late licht vindt - zonder enig zoeken - achter uitdovende dagdromen en in de onkuise hoeken van mijn zevenkantige cirkel steeds de verborgen weelde…

en zandkastelen maakten van het natte warme zomerzand we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug het nieuwe dromen is begonnen in een nieuwe droomwereld door mij ontworpen voor jou.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…