Alle inzendingen over obsessie OR onzekerheid OR machteloosheid

is het geloof een waan Het brengt verschil En terreur en strijd Het kan de mens tegenover elkaar Doen staan Daar waar de wereld en de mens zijn onschuld verliest En haat en geweld Boven liefde verkiest Het is tijdloos, zinloos Tegenover verschillen tussen mens en ras Zwart en wit God of allah Staan we Verschrikkelijk afschuwelijk machteloos…

Hetzelfde raam, waar eens jouw vader stond. Ik weet het allemaal nog goed. Bij het weggaan zwaaide hij naar ons. Precies zo jij nu doet. Je bent zo ziek mijn zoon, we vrezen voor je leven. Zo heel erg ziek, jouw arme hart wil het begeven. Zo dikwijls heb ik het gezegd: “O nee, niet nog een keer.” Toch loop ik hier, en zwaai maar weer.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Onder de ozonlaag van bedorvenheid In een paleis, een huis van pracht en praal In de tuin een boom van de eeuwigheid Onder de nacht en geroep van een nachtegaal Op een zomerse dag met een winterse bui Door het bos zonder groen, maar grauw als de nacht Door hemelse tranen van een pas gesneden ui Op de gronden van Moeder Aarde, verzuren al haar…

Ik herken het verdriet geschreven in jullie ogen Ik voel jullie pijn gegraveerd in jullie hart. Ik weet van jullie strijd het vechten met je gevoel het doet me zo'n pijn ik had voor jullie een ander doel. Zo graag had ik het anders gewild jullie deze pijn willen besparen Zodat je alleen maar de fijne dingen van je jeugd zou kunnen bewaren…

Hol in de lege kamer vol met emoties Eenzaam verslagen verminkt met pijn Ziet hij haar poserend op erotische foto Weet hij, zij zal nooit meer de zijne zijn Verlaten heeft zij van een op andere dag Ging voor die ander omdat het aan hem lag Vlammen schroeien in verscheurend verdriet Machteloos gilt zijn lichaam, zij niet, zij niet Zweverig…

toekomst is gehuld in signalen van licht maar wat als jij verwachting zo machteloos verwoordt, dat het je ontbreekt aan menselijke achting en de droevige ogen op hopeloosheid zijn gericht door de ziel die is doorboord ik voel me zo zwak in een heldenloos bestaan immers ook ik kan je niet bieden dat teder…

ik zei nog dit is een vrij land open en transparant maar censuur is zo ingevreten en door eigen belang overmand mijn vingers worden gebroken door gesloten letters in leegte ondergedoken voor holle ketters…

Gedreven in een verdomhoek De tegenactie die ik beraam De ring, de handdoek Tref ik blaam Ben ik zwak als ik me schaam Is de situatie op eigen verzoek Ben ik zelf degene die ik vervloek Er is zoveel meer dat ik beaam De droom anderen te doen groeien Zelf groot zijn in het klein De ongewenste medemens weer doen opbloeien Is de grijze…

ik verhaal over een plek van binnen, waar men zegt, zij dan, die het weten het paradijs is te vinden van weelderig beminnen met een schoonheid, onvoorstelbaar breed uitgemeten ik open schroom mijn deuren, bekleed met een dikke huid begeef me op het pad in de voorgeschreven richting doch bij iedere stap vermeerdert zich een wenend geluid…

troosten kan ik slechts met woorden maar besef terdege dat zij de zee er niet van kan weerhouden oud zout in jouw wonden te legen de spiegel van de dag zo ogenschijnlijk alledaags legt de leegte bloot het scheurt het hart in stukken maakt van de pijn in de ogen gewag ziet helen alsmaar mislukken waar geen leven is, daar verschijnt…

Je hoort me maar je verstaat niet wat ik je zeg Je kijkt naar me maar je ziet niet in mijn ogen dat ik het meen Dat ik van je hou, écht van je hou, met mijn hele ziel en zaligheid Je ziet mij zwijgend aan en hoort enkel maar goedkope woorden Verdomme...…

Eb en vloed met blauwe inkt geschreven. De op- en neergang van een naastverwant, van een duisternis die licht kan geven, geregeld in strakke orde van hogerhand. Zij laat zich een aards leven aanleunen, in een dans van aantrekken en afstoten. Het is meer noodgedwongen elkaar steunen, een verhaal van de kleine en de grote. Als het dooit is…

de handen reiken niet verder dan het kloppen van mijn hart de armen nog verder strekken verlicht ook niet beklemmende smart; ooit kon fluisteren warmte opwekken je aangezicht verstart verwachting vordert verwarring, denken raakt overdadig gehard en wordt hoop een aftreksel van bedeling terwijl de lente toch blauw de aarde bedekt vogels…

Begrijp je het niet ? Ik ben een kind van de wind Niet zoals ik ben een kind van mijn vader want hoeveel woorden heb ik niet verspild En nog zijn wij elkaar geen geestestap nader. Voor mij is slechts je gefluister voldoende Het zachte geruis duidt op een verstaan. Je vertelt me van landen waar slechts een blik is voldoende om talen te doden…

er zijn dagen dat woorden kleven aan je lippen geluid is dan niet hoorbaar je zou dat ene aan willen stippen; maar liefde is onverklaarbaar ik vul de leegte met een sigaar keer op keer, het denken remt in de keel roggelt de diepte de rook verdampt meer en meer de wereld is klein van binnen of, wat ook kan, te groot van buiten ik schrijf…

Tussen harde omslagen liggen Mozarts sonaten. Ik sla ze op en kijk in een heelal met zwarte gaten. Nu zou ik willen spelen, branden, verdampen tot muziek. Hoe ook mijn energie de toetsen ranselt: Mozart, je naam is nacht, geen licht komt gloren. Mozart, je maan is zwart en stil. Niets hoegenaamd komt mij ter…

Als ik nou 's zou vergeten dat ik om je geef Als ik nou 's zou vergeten dat ik door jou leef Als ik nou 's zou vergeten dat je belangrijk bent Misschien zou ik dan ook vergeten dat je me helemaal niet kent...…

daar is ze in het verschiet en ze is alles wat je ziet veel te lang heb je aan de poort gestaan veel te lang ben je vreemd gegaan en dan is er niets dan die tollende irissen die me naar peilloze diepten doen vissen een duiker die naar adem snakt een oester die de zee inhapt een woordeloze aandrang en tijdeloos in de tang na haar is er…

ik zie je in de HEMA het is net half tien lig nog steeds op schema jij hebt me niet gezien ik zoek er naar een broek drie kaarsen en een pop neem snel wat boterkoek want zuurtjes die zijn op jij staat bij kassa vier voel me volstrekt verloren het duurt wel een kwartier voor ik je stem kan horen wil niet dat jij mij spot ik volg je…

In heldere eidetische dromen waar ik gebeurtenissen oproep waarvan het beleven voelt als werkelijkheid - verzeil ik in dimensies waarin tijd en afstand door verbeelding geslecht mij inleef in Vincent zijn strijd - arriveer in Arles waar ik hem de hand reik maar zoals elke keer in een gevaarlijke tremor steken blijf - mij…

in het dichte riet verscholen, de schaduwen van jou en mij, ik lig hier kijk in je holle ogen, roerloos ben je, onbewogen achter ons het water, beweeglijk fris onder ons het zwart van vlees ik vrees de ochtend nog het meest, de zon die schaduwen langer maakt de tijd die wegkruipt naar het licht, ik nu met mijn ogen dicht jouw beeld…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

Ik zie de tranen over je wangen glijden Machteloos staar ik je aan Het liefst wil ik je blik vermijden En met mijn leven verder gaan...…

Deze stilte klinkt oorverdovend Machteloos vullen mijn woorden de stilte Bijna roekeloos Jouw zwijgen sloopt me Ontlok geen fouten Mijn machteloosheid vormt geen smetteloos nieuw -En dat weet je! Het wapen werkt…

De staat bespaart geeft minder uit het volk spaart geeft veel minder uit Zo sparren we met elkaar zo sparen we elkaar Voor wat, voor wie "waartoe leidt die weg die wij moeten gaan...?"…

Het werd een obsessie - een grote. Hij voelt zich nu prima in orde. Verand'ring van naam was z'n kans. Officieel is z'n aansduiding thans Jan-Jaap van de Kloten geworden.…

In de pit van het zwart voltrekt het niets dat het wordt zich volkomen, uitgeklaard, ontdaan van de obsessie met elk iets dat het niet is, en stilte openbaart zich in het eindeloze, onvervaard. In ’t git van het wit verhardt het gebrek zich tot een kauwen op de lege bek: niets wordt zo materie, materiaal.…