Alle inzendingen over ontwijken OR vertel OR kijken

Nooit ben ik om mijn uiterlijk gepest, Nu lijkt het alsof iedereen blijft kijken, En ik doe vreselijk mijn best, Alle blikken te ontwijken, Lang is het gelukt.. om alles te verbergen, Mijn woede, mijn verdriet, Op mijn gezicht verschijnen echter bergen, En iedereen die het ziet!!…

Met tranen in mijn ogen kijk ik je smekend aan, ik zeg een paar woorden, maar je mag ze niet verstaan. Het liefst zou ik je op mijn knieën willen smeken, maar het lukt me niet eens één enkel woord uit te spreken. Van schaamte durf ik je amper aan te kijken, angstig probeer ik je lieve ogen te ontwijken.…

Ik klop op de deur maar hoor je niet laat steevast de zorgen op de mat vallen die ik met een grote boog ontwijk kijk de planten aan die smachten naar water richt terstond mijn blik naar buiten alwaar een vogel balanceert op de golven van de muziek, groeit er jaloezie op zijn verworven vrijheid, daar ik het heremietenkleed heb aangetrokken…

Ik kijk je aan en staar, je slaat je ogen neer. We stijgen, je lichaam beweegt op het geluid en ik bestudeer het non-verbale. Ik zie een tinteling op je huid, en voel je gedachten verdwalen. Dan probeer je te kijken, onze blikken ontmoeten. Maar meteen wil je dat ontwijken en bestudeer je weer je voeten.…

Ik kijk naar mijn leven: het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij: ik kan al niet meer onderscheiden tussen goed en onwaarschijnlijk, tussen zien en ontwijken tussen mij en iedereen... wat zeg ik nu weer...…

dat je iemand nooit meer kunt zien niet meer even aanraken maar ik vertel hem nog alles hij leeft nog met me mee…

Ik vertel je dat ik van je hou, dat ik bij je wil blijven en dat jij het bent voor mij.. Je bent zo mooi.. Je wimpers trillen.. Ik kan uren naar je kijken..…

Kijk nou eens wat een gedrag, een vrachtwagenchauffeur die het net op tijd zag, claxonneerde om haar te ontwijken, echter zonder op- of om te kijken, stak de nette dame haar middelvinger omhoog!…

Ik raak je kwijt Laat ik je gaan Of druk je je langzaam van me weg Ik raak je kwijt Wat is de reden Waarom vertel je me niet meer Niet meer wat er in je omgaat Wat vertel je me niet meer Ik raak je kwijt Waarom vertel ik je niet meer Niet meer wat er in me omgaat Wat vertel ik je niet meer Je raakt me kwijt…

Vertel je het een ander? Wanneer ik je dit zeg Wanneer ik zachtjes fluister in je oor Vertel je het dan door Of misschien zeg ik wel niets Heb je dan Aan een blik al genoeg? Met al die mensen om ons heen En ik heel stilletjes Opsta Vertel ik het je dan Vertel ik, dat ik ga…

En dan komt de zon weer op De eerste stralen strelen mijn gezicht Net was de lucht nog zo donker En nu plots is het al weer licht De nacht en de dag worden langzaam een Uren verstrijken geen gevoel van tijd Ik herken het van het begin tot het eind Het pijnlijke gevoel van de eenzaamheid Vertel me waar is al dat moois nu gebleven Mijn liefde…

Gaat hij het haar vertellen; Wat er is gebeurd; Dat zijn maat omgekomen is; Door de trein meegesleurd? Een gezin met vier kids; Niemand kan het nog geloven; En dan moet hij het nieuws brengen; Hij is het zelf nog niet te boven. Maar het zal moeten; Hij hield van deze vrouw; Die elke middag op hem wachtte; En nu dompelt hij haar in rouw…

vertel me het ik wil je kennen ik zal naar je luisteren je hoeft je niet te schamen ik ben er voor je ik hou van je.…

al probeer ik het sterven te mijden op mijn verleden kan ik me niet voorbereiden ik ben er geweest zal ik niet kunnen zeggen mijn bestaan is ook amper uit te leggen de dood maakt dat mijn historie geschapen wordt: een groeiend monument waar voor de nabestaanden reeds de fundering is gestort…

Vertel het mij Jij bont gekleurd tweetertje Fluister het eens wat jij zoal hoort Zal het onrecht ooit eens stoppen Of dendert het in eeuwigheid voort Vertel het mij Sopraantje gehuld in vederdracht Blijft het ongeremd en altijd nacht Blijft de mensheid grof betichten Zal de zon eens het onrecht belichten Vertel het mij Mijn zingende nachtegaal…

hoe schrijf ik gedachten nu de zon gestorven is en woorden ballast zijn hoe deel ik zinloos zwijgen uit de achterkamers van het brein met een sprekend boek hoe vind ik grond van gisteren waar onder het naakte blauw nog madeliefjes dansten in het gras…

Hoe vertel ik over de kracht van het mysterie, over de wijsheden van de witte uil, over het spel der natuurelementen dansend in volle harmonie? Hoe verzoen ik haar zachte weten met het "Al" dat mensenkinderen zijn vergeten? Hoe?…

Van de dagen van het niets moeten maar alles mag, vertel het maar, van elke zalige dag.…

Dagenlang loop je rond je ziet me niet hoort me niet ik ga je ontwijken mijn gedachten zijn bij jou nu verplaats ik me in je duidelijk is het nu voor mij wat we samen bezaten wankelt er verdwijnen er er zijn er niet meer er komen er niet meer terug er zullen geen ontmoetingen meer zijn er zijn geen aanrakingen meer er is verwijdering…

ogen spreken: de taal van Liefde gedachten, met de snelheid van het licht het spiegelbeeld verandert in kringen op het water ja, vertel mij hoe zal ik schrijven over het wezen der Liefde dat louter voor –en in haar zelf bestaat en in dromen ik droom buiten haar kringen te bestaan…

vertel van het uur dat zich traag verplaatst in het lome licht dat schuilt achter verstild bladerdek waar een vogel zweeft op de thermiek van verlangen zoekend naar zon die het voorjaar brengt vertel van de wind die verhalen leest van huiverend woud en vertel van het blad dat een bries imiteert op de zachte deining van een slaapdronken…

Wanneer wolken, donker en wild drijven hoog boven je hoofd, de eenzaamheid niet meer te dragen is voor jou vertel het ...mij! Als stormen razen in je hart zeg het ...mij. Als onmacht je verdriet doet en je geen uitweg ziet kom dan even...bij mij! Als gure dagen, koud, nat en kil, je besluipen kom je dan warmen... bij mij...aan mij!…

Zeg lief, vertel me, waar denk je over na, zeg lief, vertel me, wil je dat ik ga? Zeg lief, is je wanhoop dan zo vreeslijk groot, ach lief, zeg me, hoe diep gaat toch je nood? Zeg lief, vertel me, hoe diep zit toch je pijn, ach lief, hoe kunnen we samen die narigheid voor zijn, die je van me vervreemdt?…

wat vertel je me nu jouw kinderen hebben dat bekokstoofd zou je ze niet iets aandoen oh, dus je bent wel iets van plan wat vertel je me nu je golft en drinkt nog een stevige borrel eigenlijk lacht het leven je toe een goed pensioen en fijne vrienden wat zijn jouw stappen in deze impasse?…

ze zullen zich over ons geluk ergeren, als we treurig zijn zal men juichen je kent ze, mijn lief zij met de kille harten zij zijn onwetend en dom en verheugen zich op laster ik draag mijn wonden nooit openlijk vertel ze niets je weet dat ze ons zullen willen schaden de kans dat het ze lukt is uiterst gering voor hen is het moeilijk…

Vertel me, wat er mis is met de vrede. Zeg me, wat er goed is in het kwaad. Deel me mee, wat er fijn is aan de smart. Laat me weten, waarom we oorlog moeten voeren. Vertel me eerst hoe het gesteld is, met de vrede in je hart.…

vertel me wie je bent gooi de deuren en ramen van je hart maar open lucht jezelf ik zal proberen te luisteren natuurlijk niet lachen niet huiveren op het verkeerde moment ik zal proberen te zijn als de wind zo’n zwoele waar in de onderstroom zich een behaaglijke en aangename zomer bevindt maar een oplossing kan ik nooit beloven vertel…

Vertel eens, soms ben ik nieuwsgierig Hoe je gisteren hebt beleefd Was je dag beperkt of juist zwierig Of vind je deze vraag onbeleefd Maar toch, vertel eens… Ik ben in jou geïnteresseerd Misschien ben je het met mij oneens Maar toch… heb ik door vragen alleen geleerd Vertel eens, hoe jij werkelijk over mij denkt En zeg mij oprecht de waarheid…

keer zag vertel het aan de vogels schrijf het breed uitgemeten in de krant want samen staan we sterk in ons kleine kikkerland…

vertel me ...…