3640 resultaten.
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
stil
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 450 Stil
Donker en stil
Dan is er licht
Dat vraagt wat ik wil
Koud
Warm en koud
Door de deken omvat
In de donkere nacht
Licht
Zonnelicht
De morgen breekt aan
Weer een nacht voorbij gegaan…
Stil
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 920 Stil
Donker en stil
Dan is er licht
Dat vraagt wat ik wil
Koud
Warm en koud
Door de deken omvat
In de donkere nacht
Licht
Zonnelicht
De morgen breekt aan
Weer een nacht voorbij gegaan…
Alles is vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 296 Alles is vergankelijk
zo ook een gedicht
schijnt het zonnelicht
lang op het papier
dan verdwijnen de letters
één voor één
niemand weet waarheen
jij bent de woorden kwijt
en het gedicht is verleden tijd.…
Het Raam
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 1.583 Verborgen achter blonde haren
een longdrinkglas tussen de lippen
zat ze roerloos op haar stoel
verzonken in stille gedachten
naar een onzichtbaar iets te staren
da as van haar sigaret te tippen
haar ogen zoekend naar gevoel
een hulpeloos wanhopig wachten
zo zag ik haar achter het raam
een hand als steun onder haar kaken
moest de harde pijn…
Raam
gedicht
2.0 met 44 stemmen 10.916 Maar tussen raam en sponning is de kier
te klein en ook te ver, - hoewel het licht
mij niet geheel en al wil buitensluiten.
---------------------------------------
uit: 'Bzzlletin', 148, 1987.…
Ramen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 285 De strijdende man
kan
z'n wapentuig
niet meer afzetten:
een glimlach
beantwoordt hij
met een van oorlog
doordrenkte blik;
liefde
weerspiegelt
de dood;
leven
apathie.
Eenzaam schreidend,
vrij van lust,
z'n harnas is z'n huid
ijzeren construct,luchtdicht;
lede ogen-
En als hij met ontwapende blik,
als een kind
-de onverwoordde…
Dat raam
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 900 Allebei aan onze kant van het raam.…
het raam
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 360 het raam treedt terug
en laat zijn gezichtsveld
achter schutting van
verborgen niet geplukte dagen
het gevoel van verloren hebben
ik zal achterblijven
in niet gewonnen lichtresten
zelf zag ik de herinneringen in het venster…
Uit het raam
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 286 Ik zou wensen dat het voorjaar kwam
Het geel en goud komende dagen omarmd
Nu vormt het weer nog steeds een dam
Zonder dat dit ons gemoed verwarmt.
Want de lente is als een mooie droom
Hoe sterfelijk is ook het heden
Is als levendige muziek komt op stoom
We trekken voorwaarts en weg uit het verleden.
Verwarmen met groenere takken en zachte…
raam
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 489 in de kamer vol rook
hoor je wel stemmen
maar ziet geen een gezicht
later,veel later
herken ik mezelf
terug
in een spiegelbeeld
of een raam
later,veel later
trekt de rook langzaam weg
maar het is stil
veel en veel te stil…
Bij het raam
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 258 De tijd is oud
ik strompel door de dagen
de rug gebogen
mijn gemoed is zwaar
Ik ben
zoals dit
bijna dode jaar
en al mijn daden
worden streng gewogen
Mijn lentes waren
licht en onbezonnen
in alle zomers
was ik
lui en loom
En menig herfst vervloog
als in een lange droom
nu is de winter
aan zijn overval begonnen
Het is te kort…
Het raam.
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 498 Plots
Loopt een van hen naar het gesloten raam,
Tuurt met beide handen als kijker
Richting duisternis waar hij staat.
Voorzichtig hopende dat zij zich vergist
En geen mens haar stoort.
Dus
Trekt zij vastbesloten de gordijnen dicht.
Niemand gezien maar uitsluiting van mogelijk.…
uit mijn raam
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 310 mijn raam
de schemering had inmiddels toegeslagen
een late zon deed de dag glorieus vervagen
oud brood in hongerige eendenmagen
smaakt naar meer en dus kijk ik
morgen weer, uit mijn raam…
Het Raam
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 219 Zo zag ik haar achter het raam
een hand als steun onder haar kaken
moest de harde pijn verzachten
ik keek haar stil als altijd aan
't zelfde gezicht een andere naam
ik verkeerde tussen slaap en waken
zat zij misschien op mij te wachten
was dit de waarheid was het waan?…
BIJ HET RAAM
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 192 Bij het raam ontdekken
dat de verte groter is
de hemel je eigen kathedraal is
de luchten je kasteel
Bij het raam ontdekken:
de rivier dat ben jij
opkomend en afgaand tij
alles gaat voorbij
Bij het raam ontdekken
woeste wind
steigerende storm
flitsend vuur
Bij het raam ontdekken
de rivier stroomt door het land
en door de tijd…
ram
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 “strompel de stad in, mijn zoon,
bestijg jezelf als een ezel en verhakkel
de slogans, ontdooi de genoegens,
pluk jezelf een boeketje maagden, splits
de dag en verdeel je in twaalf, ram je licht
met kabaal in het holst van de nacht”.
zo stond het er en god leest men nog.
maar waar blijft verdomme die dochter?
dit is wat anders.…
zo stopt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 85 zo stopt het rijm
voor de woorden
klinken
die als lichten
aan de einder
blinken
om daar te stollen
in een lied
dat zowel de wolken
als de velden
in hun verlichte
eenvoud ziet…
DE HEMEL ZIEN!
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.063 Dan straalt ook in hun nachten
het zonnelicht misschien
en kunnen zij door tranen
reeds hier de hemel zien!…
DE MEEUWEN
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 368 De meeuwen zijn nu eindelijk vrij
ze zweven in het rond
gevangen vissen vliegen van bek naar bek
het krijsen houdt niet op
wat eens een geestrijk ideaal weergaf
verging in scherven vensterglas
die in de zee verdwenen
maar door de blauwe golven heen
bleef schittering bestaan
de toverkracht van het zonnelicht
brengt iedere dag
een jubelend…
Liefdesleven
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 246 situatie van nemen en geven
veel geluk, soms op tijd reven
ons levensschip besturen en laten varen
samen naar de einder staren
de toekomst dient zich aan
samen door het leven laveren en gaan
in de ouderdom niet meer op eigen benen staan
ik kan jou, jij mij niet laten gaan
hand in hand starend naar de maan
verlangend naar het eeuwig zonnelicht…
De loop der historie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 221 De loop der historie verloopt zéér weloverwogen,
ook al dacht en denkt men van niet.
Alles ligt vast en is tegelijk vrij gelaten.
Wij zijn een speelbal op de golven; afhankelijk
van de golfstromen.
Mensen zijn mieren in het zand: proberen hun eigen
luchtkasteel onafhankelijk te bouwen.
Ik doorzag alles.
Het was het énige wat het leven van…
vallende bladeren
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 367 Wat zonnelicht
over vallende bladeren,
een glimp in de straat
van een kind dat roept,
twee geliefden die
luidkeels lachen
en zoveel mensen
die haastig verderlopen;
naar waar?
naar ergens?
een hartslag
die aanhoudt
en duurt
al vallen de bladeren…
Op een blind geboren maar uitstekend schoon kind.
poëzie
3.0 met 1 stemmen 2.628 Onthield u 't Lot, bevallig wicht,
Bij zo veel schoons het zonnelicht,
't Was niet uit wrok, maar medelijden.
Het maakte u, als Cupido, blind;
Maar 't wilde, o albekorend kind,
U voor Narcissus' ramp bevrijden.
1795…
impressie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 tussen de blauwe
slaap en het
verlicht ontwaken
ligt het zachte
naakt een
symphonie in wit
takken van kale
kromme bomen reiken
naar bleek winterlicht
alles wacht op de
dans van het leven
in glanzend zonnelicht…
STER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 217 Ik herken de stem van Yak.
’Zal ze even aan ons denken
bij ons zitten onder 't raam
weten weer haar oude naam
in de kom de yonnah schenken
die tezamen met ons drinken
en vergeten wat ons scheidde
uitkijken over de weide
waar de zilverklokjes blinken?’
’t Is, al zijn wij even samen
reeds miljoenen eeuwen later.…
Het tere leven
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 958 Een beetje zonnelicht in winterbomen.…
Zomer...2011
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 285 Klaag niet over herfst
die steeds je nerven kerft
dus
warm een lach op je gezicht
zie een straaltje zonnelicht
lees
dit zomers herfstgedicht
elk mens, een vrouw of man
ja
gewoon een lach het mag
op deze trieste herfstdag!…
Lichtende schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 Even passeerde het mij als een schaduw
Een flits die mij het zicht benam
Een gedachte die mij woorden ontnam
Een duistere plek uit het verleden
Die zich heden derwaarts spoedde
Opgejaagd door stralende zonneschijn
Passerend en door mij na gekeken
In ’t helder zonnelicht.…
Innerlijke ramen
netgedicht
4.0 met 52 stemmen 6.090 zijn dichtersziel draagt verte - ogen
om traag langs de vloedlijn te lopen
diepte van’ t leven
is hem gegeven
al heeft hij het liefst gladiolen…