Alle inzendingen over resten

De wijsheid van de stilte een onbeschrijfelijk gevoel de rest is enkel kilte met geluk als enig doel…

Tot last te zijn van jou mijn edele minnaar is te veel, te snel en daarom tot gauw de rest weet je wel.…

verscholen in de slakkenhuizen van de stad schrapen zij de resten van de dag in ’t schijnsel van lichtend neon…

wat rest is de regenboog ik weet de zon achter mij en de straat is, zoals immer, glimmend nat…

Wanneer het einde nadert heeft al de rest geen schijn want in het boek gebladerd zou dit begin moeten gaan zijn…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

en alweer was hij daar nooit meer fluitend en vaak uizichteloos gestaar het moeten beklemde hem steeds meer meer met zichzelf dan de rest in de weer ja het geld de poen dwong hem zijn gevoel te onderdrukken het huis eten en de rest dwong hem te bukken En nu ... nu is hij zijn eigen weg gegaan en heeft hij een ieder verbaasd laten staan uiteindelijk…

Bij het aanbreken van de Dageraad Is de waas Verdwenen Jij en ik echter Trotseren De weelde van de Werkelijkheid en Weerstaan de Rest…

Waar de egoïst blijft spelen, rest er niets meer te delen.…

Er rest mij soms maar deze éne behoefte, te rusten, en met een bloem tussen mijn tenen en een ring van zonlicht op een knie niets te zijn.…

een gedachte een herinnering het enige wat nog rest mijn lieveling een moment alleen een aarzeling een gebroken hart mijn lieveling…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

Schrijven over niets Woorden verdwijnen in lijnen Letters vervagen tot schimmige streepjes Wat rest is de leegte De stilte Niets…

Hoe minder tijd ons rest, hoe beter we kunnen wachten.…

Destijds hield hij de Britten in zijn greep, Die vage dader van vijf brute moorden, Maar nu we voor het eerst zijn namen hoorden, Kan onder deze moordzaak dus een streep. Toen ik het had gelezen, dacht ik even: Was het mysterie maar in stand gebleven.…

de strijd begint waar je loopt, slaapt, eet wat en wanneer staat op de lijst het agressieve blootleggen beheerst het lijf omzwachteld door zwart MRI's in, scans uit -en gangen door de grauwe stilte en wat nog rest alles is wat rest: het hoofd en de geur van angst die opnieuw scharrelen door aders en kamers van het huis…

de kuil waarin ik val stort boven mij ineen er rest mij slechts één woord gebeiteld in een steen uit…

dan bloei ik open, dan krijg ik kriebels, dan word ik verliefd, maar nu rest mij de vraag: zie je mij wel graag ???…

Gevangen in regels Geschreven door de rest Voeg ik me bij hen Maar In mijn hoofd breek ik de code En Ren ik mijn vrijheid tegemoet…

Als liefde niet in staat is onvolkomenheden uit te wissen, rest alleen 't nemen van compromissen om hindernissen uit de weg te ruimen.…

Zijn zware geweten kocht hij telkens vrij volgens ruime regels met kinderpostzegels en de postcodeloterij de rest door te vergeten…

onverhoeds neemt eenzaamheid bezit, veegt alle woorden uit van binnen, waardoor niets rest dan... kille leemte…

De roos zo broos wil niet meer bloeien omgeven door vuil hoe kan ze groeien ze sluit zich en is voor altijd verloren wat rest is slechts dood en verdorren.…

Vang me als je wilt ik ben nu in je ruimte steek een vinger uit en ik grijp je hand om niet meer los te laten voor ik ook de rest weer voel…

Knap hoor, daar is vast over nagedacht, rest alleen de vraag, hoe of het nu staat met de rest van de kinderen van de 'gewone ouders' die met een lager IQ ter wereld komen, of 'vallen' die sowieso in de 'lagere regionen'?…

even stil bij dit gemis Vanmiddag stierf mijn kat Zes levens resten haar…

Rest, het slagveld van de dromen zal 'daar' ooit een eind aan komen. Of rest enkel nog de waan als de zin van het bestaan'.…

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

verlichtende dromen weerspiegelen het zelfbeeld aan de gene zijde dienend als draagvlak om vergetelheid te bereiken wat rest is hemelse adem...…