Alle inzendingen over roemen

Rutte pardon rotte vis roept hij hakkelend terwijl ik er van baal en toe ben aan iets wilders dan stiekem gepraat achter die klink dus heb ik pech told you before zegt John en Emile roem er hem om zet de boel samen met Ivo op stelten!…

Een boek wordt nooit geboren uit een op roem beluste gek een verhaal groeit enkel van zaailing tot stek. Tot in de bast geschreven staat Boom adem mij Het is nu laat. Samen zijn wij stof geef me een verhaal supermat en dof nu wordt alles kaal. Reuze tof…

wat 's de roem Der jongheid anders als een bloem? Dit was haar eerste en laatste leer, Toen zweeg ze stil, en sprak niet meer.…

Anders dan een mens, zal een appelboom niet veinzen dat het hem goed doet als wij hem in ’t voorjaar roemen om zijn prachtige, witte en beloftevolle bloemen. Mens en dier zoeken koelte in zijn rijke lommer en verliezen zo hun daaglijkse kommer. Tijdens die momenten willen zij het leven overpeinzen.…

Vergeet niet te leven, het duurt maar even Een vaak gehoorde raad Want aan het einde van ons kronkelend pad, wacht ons slechts een donker gat Het slijk van onze aarde is dan van geen enkele waarde Toch maakt de mens zich druk Denkt dat geluk is roem en geld Voor hem het enige dat telt…

Het keyboard lonkt bij aankomst en geniet van haar eerste slag en als een volleerd musicus begint zij deze dag Haar vingers beroeren vloeiend de toetsen der poëzie en langzaam verandert haar aanslag in een eigen symfonie Nog voor het avondvallen heeft zij haar lied gespeeld maar helaas voor deze kunstenaar wordt geen roem of glorie toebedeeld…

Ach hoe verdacht lekker languit in bed en dat ik die wekker niet hoef te zetten vannacht morgen niet met die pijpen va de onder- en bovenbroek hoef te worstelen, geen mensenvlees en tanden meer hoef te borstelen, geen griezelige roem en geen angstig nieuw boek!…

Mijn liefje, het is zo te prijzen jij bent het zonnetje als mijn uren zo ijzen Mijn liefje, het is zo te roemen jij brengt de zomer als mijn tuin niet wil bloemen Mijn liefje, het is zo te achten…

Er zaten eens vier bijtjes op een grote zonnebloem de eerste was een dominee en zei voortdurend doem de tweede was een filmster en sprak steeds over roem de derde was een generaal en schreeuwde telkens boem de vierde was gewoon een bij en zei alleen maar zzzoem wat zitten wij hier lekker op deze zonnebloem…

De jury van Communities in Bloom Verschafte Weert (of all places) die roem (Wie weet behoudt de stad de kaderschool Nu hij getooid is met dit aureool)…

Ik wil geen geld Ik wil geen roem Ik wil jouw liefde daar kan ik meer mee doen Ik wil geen pracht Ik wil geen praal Ik wil alleen jou dan heb ik het allemaal Ik wil geen zilver Ik wil geen goud Ik wil jouw hart de rest laat me koud Ik wil geen presentjes Ik wil geen cadeaus Ik wil jouw warmte omdat ik jou boven alles verkoos…

beklim de top sla uw ogen op naar het westen en noorden en zuiden en oosten zie het toppunt van kennis van wetenschap van techniek van roem zie het toppunt van armoede van ziekte van haat van geweld daal dan af sla uw ogen neer en zeg hoe het met de mensheid is gesteld bar slecht…

loslaten is gaan in diepten niet om te vergaan als oud vuil of worden tot uitgedroogde bloemen het is zoeken naar de aarde, wortels voelen, drinken uit nieuwe waarden waarop ikzelf mag roemen in bleke schaduw zal ik verblijven waar nog prille zaden de stilte inlijven wachtend op een nieuwe aubade…

De dood die onverwacht kwam Hij speelde mededogen Ik keek rustig in zijn ogen Hij dacht te winnen toen hij nam Met hem verdween de stille rouw Twijfel troef zet roem in gang Van pril begin tot durend lang Kaarten zonder harten vrouw Leven, omdat ik niet verloor Ik geef het nu zelfs door…

Camelia is mijn naam kind van de Filipijnen waar mijn zoete geur en schoonheid begeerd werd door reizigers uit verre oorden zij hebben mij ontvoerd, gevoerd en mijn voeten in vreemde klei gezet hier zou ik aarden roem oogsten geur en kleur verspreiden naar alle windstreken tot aan de boer die mij niet kende Camelia is mijn naam…

jij bent o zo heerlijk zo zacht voor mijn huid zo zoet en zo eerlijk mijn zomer- en winterfruit jij bent o zo fleurig zo op en top roem zo mooi en rooskleurig mijn zomer- en winterbloem jij bent o zo stralend zo puur uit de bron zo warm en bepalend mijn zomer- en winterzon…

omdat jij onderweg niets tegen gewerkt krijgt in taal krijgshaftig is moed en de roem komt nooit aan is de zee in je oren leugens en zalf praat de nacht wakker als de muziek eindigt gaan wij verder weg in zuid mijn heren dames de hel of hemel roept leef…

wit winterland van sneeuw en ijsbloemen engelenveren die door de regens zijn uitgewoed U die de aarde zo maagdelijk weet te roemen wit winterland van sneeuw en ijsbloemen en de schone slaapster tot leven kan roepen als U de stroom van lentesappen ruisen doet wit winterland van sneeuw en ijsbloemen engelenveren die door de regens zijn uitgewoed…

mijn gevallen hart het is van jou, een bladzijde liefdevol warm vullend het kleurenpalet van het leven mooie voorbeelden die vol roem de tekst aangeven machteloos bekent het onbekende, de letters een woord liefde als vraag niet duidelijk omschreven, kunstig vertellen, sinds jaren geleden, onvindbaar de roem van het dierbare mijn hoofd geborgen…

Crocus en pinksterroos – Zijn grandioos, Hortensia en lupine Klinken als mandoline, Lelietje-van-dalen en boterbloem Ze krijgen verdiend hun roem, Lelie en alpenroos Zijn net zo mooi als een hartstochtige klaproos, Pensee en vergeet-me-niet, Papaver en aconiet, Lavendel en rozemarijn Doen mij denken aan een oase in de woestijn.…

Rood gespat voor vrede, de klok die afliep, vreugde verruild voor een occasion van het leven ruwheid voor de roem?…

in wijzers van route heeft hij het leven geleefd in stilte de rol vervuld die werd toebedeeld niet het leven tot een farce gemaakt maar geploeterd zonder roem na te jagen als een god op dreef in kleuren van mensen in het mooiste rood bij lange na was hij geen held maar zocht altijd waarheid en recht hij proefde…

Vervlogen roem is verdwenen. In alle eenvoud geniet hij van deze momenten. Ervaren door de ouderdom. Bekijkt hij 't leven andersom. Hij plukt nu wat moed uit z'n jonge leven Toen alles nog ging zonder beven. Rust is nu zijn uitgangspunt. Gedaan met nog een stunt. Het leven waardig beleven Is nu zijn streven.…

Ik zal doorgaan tot mijn naam met roem en faam op iedere straathoek zal staan ik blijf proberen steeds bij te leren en meesters te eren tot ik zelf er klaar voor ben ooit zal iedereen door alles heen van mij horen open je oren en ogen wijd anders krijg je misschien spijt ik ben goed accepteer het maar ik heb moed ik zie je straks…

gij heiligde onze aarde in Gods naam verricht je zoon te vergeten in verduisterd levenslicht stortvloed van tranen over jouw Bijbelse land wonderen in verhalen ruïnes in het zand gij schiep vele kinderen in eerbied en roem wij lezen in geschriften het leven van toen 1974.…

Laat de mensheid weer geloven In dat woord - vol met zachte zin - Laat zijn waarde nimmer doven Voer het weer hoog het vaandel in Laat de aarde weer gaan draaien Om dat woord - vol van eeuwig roem - Laat zijn zin niet overwaaien - Het heet Vrede dat ik hier noem…

Zó is mijn ziel een bloeme, Wier fulpen urn omvat Wat mensentong niet roeme: Haar zonneschat.…

Geen rijkdom en geen roem zijn groter dan die lach, Dat lachje, dat als in herkenning, jouw oog ontmoeten mag.…

Hij laat zijn dobber dansen, werpt alle schroom van zich af want hij is een echte liefhebber. Dromen doet hij zijn vissersleven lang, diffuus nog de contouren in scharlaken van de vooruitgeworpen schaduw langs zijn vermetele recordvangst.. Hij weet het is een kwestie van tijd om de talmende schemering te bedwingen met zijn scherpe haak.…

O morgen is een bloem een bloem, Maar die ik plukte is dood: En nieuw licht schijnt door wolken heen, Maar 't licht dat ík u wees verdween; En zonder liefs ben 'k nooit, geen nood, Want liefs doen is poëten-roem; - Maar d i t liefs vlood.…