Alle inzendingen over rozen OR engelen OR doodsklok

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Vandaag zijn de rozen voor een bijzondere vrouw, om haar daarmee te zeggen hetgeen niet uit valt te leggen. Vandaag, lieve moeder, zijn de rozen voor jou!…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…

Als bloedkoraal zo rood Druppels Als tranen op de blaadjes Glijden langzaam omlaag Zacht op moeder aarde Zonnestralen Op moeder aarde Zullen deze druppels van tranen Verzachten en verdampen Dan bloeien deze rozen Als bloedkoraal zo rood En wijken de blaadjes En leggen hun hartjes bloot…

Mijn rozenboog, bijna twee meter hoog, met het dode hout op zijn lijf, snakt naar de nieuwe bloemen, want hij weet met het ongemak geen blijf. Hij tuurt naar de zon, tussen de wolken, zoekt naar warmte, maar het zijn regendruppels, die de lucht bevolken.…

Ooit Droomde ik Van een bloem Verlegen in mijn handen geduwd Nu Nog snel voor het vertrek een kus van mijn lief mijn lief En een heel boeket Rode rozen, rode rozen Met een fluister in mijn oor Ik houd van je. Ik houd van je.…

Dat kleine meisje, helemaal vooraan, met die rozen in haar handen, is zij wellicht de dochter? Nu staan ze eindelijk stil, bij het open graf, en prevelen hun gebeden. Het meisje stapt naar voren, dapper, sterk en vastberaden, en ze legt, liefdevol, haar rozen op de kist.…

in de schaduw van je wimpers rust je blik op mij vroege vlinders boven onze hoofden door de pergola heen giet een blauwe hemel de dag in repen een teder spel van zon en schaduw valt uit onze handen op de grond uiteen langs okergele zuilen nippen jonge rozen met gave lippen aan het prille licht…

nu uit de tuin de rozen verdwenen zijn kale stelen en doornen grijnzen boven het bladertapijt alles ruikt naar vergankelijkheid zoals vochtig mos veert onder je voet en moddergrijs glijdt trekt de tijd zich in zichzelf terug schijnt maanlicht warmer dan de naakte winterzon…

En vierentwintig rozen wie mens is weent daarbij dat is Valerius de Saedeleer in de sneeuw met uitzicht op een boerderij…

Vlij hier u neder, zalig dwalensmoe, Dat ik mijn tuin zijn bloemenpraal ontsteel En op uw hoofd mijn rozen reegnen doe.…

aan de hand die rozen schenkt hangt altijd wat rozengeur…

de foto van het roze lint dat vastgestikt nog net de tepel zichtbaar laat schokt diep volmaakte borst nu wel verminkt maar waar, dacht ik, wanneer er niets meer is hecht je in hemelsnaam dan nog het lint…

een koude wind waait langs mijn hart dat onbeschermd, wat hulpeloos zich openstelt een vlaag van venijn splijt de warmte die liefde heet, rukt de onschuld uit haar voegen tussen rozen en zoete geur kleurt als belofte, zacht een woord van waarheid de blauwe lucht belooft warmte verlicht mijn hart en heelt…

Ik krijg unieke rozen zeg ik dit jaar ik knipte ze kort in maart ach dacht ik was het maar waar…

Meer dan een eclat een onomwonden wonder een bed van rozen…

Dit is oktober stokrozelaars die het nog wagen rozen te dragen als waren het trofeeën fris gesculpteerd waar dauw aan kleeft…

Ze plukte de laatste rozen in haar tuin de innerlijke schoonheid van de bladeren raakten haar wezen. Toch... door het plukken van de rozen gebeurde het, dat licht, kleur, liefde en geur van die late rozen haar meer bewust maakte, van leven zoals die ene late roos.…

Raak elkaars hart Schilder het in de mooiste kleuren Niet in wit en niet in zwart Blijf groeien en bloeien Als rozen Die geuren Leef, geniet en Laat elkaar Altijd blozen…

Lekker opschieten met elkaar, best mogelijk, dromen en hopen Me in blauwe blazer hullend en rode rozen dansend aankopen. Is het voor jou dan zo moeilijk of te pijnlijk .... jouw verontschuldigingen aan te bieden.....…

Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op, ik kocht een bosje rozen, want tja daar was het mensje en ik, gewoon dol op. En zo staan de rozen, prachtig te zijn komen mooi uit, een beetje zonneschijn dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou?…

JAKOBA trad met tegenzin Ter snode wereld in; En heeft zich aan het end geschreid, In hare onnozelheid. Zij was hier nauw verschenen, Of ging, wel graag, weer henen. De moeder kuste 't lieve wicht Voor 't levenloos gezicht, En riep het zieltje nog terug: Maar dat, te snel en vlug, Was nu al opgevaren…

met armen vol rozen in mijn bloed stromen ik tel duizend tellen…

In mijn mond spreek jij een engel In mijn ogen zie jij een engel In mijn nabijheid voel jij een engel Ik ben geen engel In de morgen slaap ik In de middag ontwaak ik In de nacht zoek ik Ik ben geen engel Tijdens mijn slaap spreek ik Tijdens mijn ontwaking zie ik Tijdens mijn nacht voel ik Jij was mijn engel…

Elke ster is een kijkgaatje voor engelen En elke ziel op aarde heeft een eigen ster Een eigen engel Dus als je troost zoekt bij iemand Kijk dan op naar de donkere hemel Verlicht door de sterren En denk aan die ene engel Die engel die op jou zit te wachten Die engel die door dat kleine gaatje in de donkere hemel zit te kijken Die engel diep…

uit waardoor ik kantel Vanuit het donker reik ik naar de zon Kitesurfers stoeien wild met zee en wind Zo dierbaar is het brede autostrand Ik duik door golven, blij en bruinverbrand Ben weer een speels, onwetend mensenkind Het is de tijd van 's Heren Hemelvaart Met jaarmarkt, dauwtrappen en braderie Een lichte wolkenwagenmelodie De doodsklok…

Dat de zachte krachten het toch halen, werd al zo vaak gezegd: de glimlach sterker dan de vuist, de dageraad zo roze en zo stil; de kleine mens weer opgericht. Dat de zachte krachten het toch halen: de reis opnieuw begonnen, tegen beter weten in, een kans gegeven aan de boef, de boze; het lied opnieuw gezongen door de engelen.…

Mijn engel voor een dag Laat het eeuwig duren Laat de zon nooit ondergaan Wees mijn engel voor een dag…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Treur niet mijn liefste Wentelt u niet in ongemeend verdriet Stort geen valse nodeloze droge tranen Ik ben tot uw genoegen gekist zoals u ziet Het aanschouwen van uw opgepoetst leed Doet mij pijn in het verschroeide kille hart Hoor de gescheurde doodsklokken luiden En het gif verstijft in mijn gesprongen aderen En voor u de hof verlaat…