Alle inzendingen over schim OR verdriet

ben ik een schim slechts uit een verdrongen verleden wordt mijn naam heimelijk de gedachtenis geleden ontkenning van het wel zijn tegen het beterweten in doch het bloed stroomt waar het niet gaan wil het laat je niet vergeten.…

De foto van de dag een beeld dat je niet zal verliezen Misschien een bittere last wat zal je kiezen Dat beeld van onwel of die schim die is verdwenen De dag gaat snel maar die foto is gebleven…

De maan rimpelloos in het zwarte water bezweert het geheim van de komende dag Gesteund door de sterren verduistert zij de zon nog een nachtvol tijd voor zij genadeloos verbleekt tot een schim (…

Een schim van werk in de verte. Een zachte mist op het land. En jij. Bij mij. Op de achterbank.…

Kerstballen glinsteren Bibberend, waterkoud, Sluipt hij, schoorvoetend, Als iedereen naar 't Orenverdovende Hemelbestormende Vuurwerk kijkt, weg Als een schim: 't Oude Jaar..…

Je lonkt naar de schicht in het glas Verloren in de gloed die er groeit Ik hoor je spinsels In het ijle gefluisterd Dat je zonder voorbeeld In het lood van de avond (Al een beetje vergeeld) Tot een amorfe schim verduistert…

Er zit een schim, wanneer we als vroeger praten.…

Ik dacht dat ik viel voor een schim - ze liep rond met ogen die naar mij toe gesloten waren, maar na een seizoen vol stormen en zwarte wolken die keer op keer hard hun hart uit huilden, wist ik mijn ogen uit gewassen in diepe vennen vol van liefde voor mij.…

Ik heb de schim des drossaards aangeschouwd. Groot schreed hij voort, het lokkig hoofd omblonken Van ronde gloed en geluw-glanzend goud, Gelijk een god, in mijmerij verzonken. Hoog, van de schoudren opwaarts, rees zijn leest De schaar te boven, die, van vreugde dronken, Bijeengevloeid was tot zijn heugnisfeest.…

Een stem roept drangvol met een nieuwe naam, De tweede wereld breidt haar bloesemgouw En, luchtig zwevend door 't omrankte raam, Verliest de schim zich in het wenkend blauw.…

Die paarse schim daar in de straat. Die als deze dichterbij komt in een zachte lila tint overgaat. Wanneer iets van vreugde over een vage herkenning je lijkt te overkomen. Een droom over een persoonlijke geschiedenis nog niet verteerd; die nog niet volledig in het huidige leven is geïntegreerd.…

Zo'n schim van mijn hart is een verlangen Een verlangen dat komt, verandert en weer komt Zoals deze bladeren in de herfst, zo zijn de schimmen van mijn hart. Bijna eentonig op dat moment na Zo zijn de schimmen van mijn hart.…

De componist Ten Holt is heengegaan Zijn stukken hadden haast dat transcendente Te midden van de nieuwsbombardementen Deed zijn memoriam bescheiden aan Muziek als eeuwigdurende hypnose Behoeft dan ook geen schim van glamourpose…

De KPN is daarvan slechts een schim Terugziend was de sloop toch niet zo slim…

Je wordt pas echt gehoord echt gelezen pas echt gezien als je er niet meer bent! `Je suis Charlie´ echt!…

Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen meer plaats in beslag, maar dat is omdat: je niet eerder zoveel verdriet zag! Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg slootwater in plaats van ijs omringt de boeg. De dag voelt als grote rimpeling in de sloot een die ons alvast laat ruiken aan de dood. De wintermaanden hebben gedragen en gebaard hebben ons als voorjaarsboden aangestaard, wensen nu eveneens met het daglicht te spelen, al wilden krokussen deze zonnestralen…

Ooit was hij even populair als Pim En werd hij ook door heel ons volk aanbeden, Alleen is hij niet tijdig overleden En was hij bij zijn leven al een schim. Dus waar Luns ook ter aarde wordt besteld Niet in het graf in Driehuis-Westerveld.…

vanuit de gevelbelijning opgaand naar oneindigheid slaat de zon in scherven stuk een oogverblindend geel en langs de kromming van de schaduw vervluchtigt haar beeld tot schim verzonken in de huisverhalen verstreken in de tijd…

Je haren zijn niet meer dan vlas huid als glas broos als perkament doorschijnend als een schim ben jij terwijl je lacht om een grap van mij Laat ons lachen en vergeten want we weten allebei nog even en het leven is voorbij…

nu sta je hier als een schim naast mijn ooghoek en je lijkt te wachten ontkurkt kurkdroog is mijn mond en mijn armen zijn mijn benen zijn verdraaid zo verlamd en als verdoofd in mijn hoofd geef ik toe aan je hals die ik smachtend aan mijn lippen zet…

Alias meubelstuk enkel te dagen houdt hard leven aan in het kijken zonder schim naar een kaars in brand; wat niet weet ook niet deert zonder het begaan, harteloze daad alsof paraffine de pit wast uit je hand.…

Je bent een schim van de liefde zie de sponningen het hout breken ik dep jouw woorden met de was in hun oren met de kracht van plenzende spanen ooit waren wij samen nooit kan de wind in het zeil dat beamen…

Tintelend Verwarmend Onvergetelijk Mooi was hij Onbezonnen hoop Ongerechtvaardigd verlangen Nooit verwezenlijkte droom Uit de herfst van 2008 Ik reik nog naar 'm Schim in de mist Blijft mijn spinsel In de herfst van 2009…

ik hoor geluid, ik luister ik zie een schim, ik kijk ik voel liefde, ik voel maar toch weet ik zeker, dat het niet is wat ik denk ik zie,voel en hoor van alles maar ik weet dat het niet waar is ik weet dat het niet kan ik weet dat er geen liefde is in mijn hart…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

het gebeurde zomaar het leven in gesleurd op de wereld gepleurd en daar sta je dan met vraagtekens, waarom ben ik hier je verdedigt jezelf met woorden gehoord worden, zou mooi zijn, mooi gaan ik ben mijn ouders dankbaar en ik haat ze…

Hoe lang de week, de maand het tijdloze verdagen kan, ik heb geen weet. Geen weet of zelfs de lupine bloei doornen van rozen wellicht gehaald worden. Nu schort er even niets, niets meer of minder er is een serene rust zonder rare hinder. De jaren en maanden hebben al vele schaduwen talrijke vogelvluchten en blauwe luchten in ons en onze…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…