Alle inzendingen over slak OR zout OR moedertje

Jong verfrissend groen Altijd lief ik je Maar als slakken komen vreten Hun slijmerig spoor achterlaten En driftig strooi met slakkenkorrel Gifgroen Hen niet deert Nog jou Wil ik je verlaten Voel mijn nederlaag Vretend slijmerig verslagen.…

bemind zijn mijn sedum violen margrieten wat rest is de rust om van hèn te genieten: de dauw van de dag die ontwaakt langs mijn pad een wonder bewegend van bladgroen naar blad…

Belasting op onroerend goed, dat zette bij een slak kwaad bloed. Ik kan, zei hij, het niet verdragen fiscaal te worden aangeslagen, en voel mij onterecht bejegend: mijn huis is immers toch bewegend.…

Er is geen haast bij zo te zien zou je zeggen slakkengangetje…

gekleurd de rozenbottel in oranje langs de berm , wilde haver als franje en de beukennootjes in hun doos zij zorgen voor die herfstige kruidengeur appels, peren, nog groenig verscholen behalve, de renet, die begint al te blozen en ziet er straks uit als een ,,bellefleur,, zie je s,morgens de mist over de wei een slijmerige streep van de slak…

Ik weet niet hoe het komt maar 'k heb iets met rozen dit jaar ik bekijk ze ik verzorg ze ik buk mij om iets op te rapen twee grote slakken kleven aan elkaar ik denk aan vroeger hoe mijn kinderen in de Eifel op de trappen van Haus Burgblick met slakken speelden er liep een kriebel door mijn haar…

Slakken hebben dit mooie huisjes en ook dat een art de vivre…

Een lijster twee meesjes een winterkoninkje minimale kostbaarheden in mijn tuin twee duiven op het dak en op mijn raam daar kleeft een slak…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

Wat is het gezellig om steeds weer avontuur op te zoeken vanuit alle rust en vrede die ik ook bezit Ik bewandel een gladde ondergrond waar een gangetje wordt gepasseerd tegelijk worden enige sporen nagelaten op een droog wegdek. Van een frisgroen blaadje tot een oude boom stuk voor stuk kom ik hen allemaal met voetjes tegen Ze zijn altijd…

Er was laatst een slak in Vlijmen Die graag zijn relatie wou lijmen Hij sprak: O liefste schat, Je bent de slak van mijn hart Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

Familie slak uit Genewouden kroop (w)aardig in het zwart en rouwde Hun dochter moest eraan geloven had aan de Otrivin gesnoven want ze was neusverkouden.…

misschien zoals george bernard shaw die bij het snoeien van een perelaar een tak brak en viel vierennegentig jaar na zijn geboorte en als mijn asse dan vermengd met deze van mijn lief is uitgestrooid op het tuinpad en de rozen denkt de toevallige bezoeker hé die witte stof is vast iets tegen slakken…

In weer en wind droeg de slak haar huisje Gewoontegetrouw de ganse lange weg Het is echt geen onzin wat ik zeg Ze dacht zo draagt iedereen zijn kruisje Toen zag ze een slak die geen huisje had ‘dat kan ik ook’ dacht ze en betrok naakt een flat.…

Een slak die zelf z'n huisje droeg Vierde zijn verjaardag in de kroeg. En onder al het feestgedruis Zong hij: "En we gaan nog niet naar huis."…

Een slak, die niet de vlugste was, die moest de trein nog halen, geraakte van het rechte pad, begon wat rond te dwalen. Ze kroop gestaag van kroeg naar kroeg, dat duurde toch wel even, en is daar door na sluitingstijd al in de kroeg gebleven.…

Wat ik zo stellig bewonder gedurende mijn ademhaling; is de snelheid van de slak. Je zou ook kunnen beweren: de traagheid van de slak. Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

vol in vertraging een doorgaande beweging slakkengangetje…

Slak die voorbij komt vraagt: 'Maar wat is er toch met je?' 'Slak', zegt Bloem, 'Ik voel mij niet goed. De mens heeft weer gespoten, zo blijf ik steeds beroerd.' 'Oh wat naar', zegt Slak, 'Het houdt maar niet op. De hoogste tijd lijkt mij voor een permanente gifstop.'…

Het slaken van kreten Toont een onderontwikkeld geweten. Menig kretoloog verliest tijdens zijn betoog de waarheid uit het oog. Enkel kreten slaken moet je laken.…

Ja, Moedertje Natuur is al heel lang Dankzij de mensheid in de overgang.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Arm moedertje is zo allenig, Arm moedertje is zo bedroefd, De Vader, Die zij dankte, Heeft haar zo zwaar beproefd. Zij staart in ’t verlatene wiegje, Op ’t speelgoed nog zwervend in ’t rond; Daar ligt zijn popje; zij kust het Met bleekbestorven mond. Haar armen zijn ledig, zo ledig! Weg, al haar levenslust!…

met een warme glimlach ziet ze de lente tegemoet overal duiken bloemkopjes vanuit de grond omhoog het is nog fris maar moedertje natuur geeft wat van haar schoonheid prijs met een knipoogje voor wie het zien wil is er het pure genieten…

Het wordt hoog tijd dat men de noodklok luidt, Want Moedertje Natuur verarmt steeds meer: Na dodo, zeeschildpad en pandabeer Sterft ook de heroïnejunk straks uit. Zet voor een passend aandenken voor later De laatste junk derhalve op sterk water.…

Mannen zijn het zout der aarde, maar wat wordt daar mee bedoelt? Zijn "ze" dan van een bepaalde meer-waarde, is het dat waar deze uitdrukking op stoelt?…

De ober was een daverende vrouw donder rommelde door het dal en stenen muren kaatsten laag het licht haar lach echode weg ik was alleen dat terras die stoelen nat wit mager één ervan lag om vochtig als mijn wangen naast het oleanderblad de avond sloeg een klamme doek mijn lippen zout als zee en weerlicht in de bergen wanhopig denkend…

eens peperduur zoetzuur de wind waait zilt zuinig Zeeuws zalvend pruimenmondje JP, ik hoop dat je binnen korte tijd aan je Balkenendje mag komen en dan wrijf ik het er ook nog in…