Alle inzendingen over stilte OR vijand OR tombe

de dagen veranderen zolang corona niet verslagen kan worden ons tot een ongrijpbare vijand geworden die als de schaduw van een donkere wolk de hemel bedekt de dagen veranderen zolang corona niet verslagen kan worden als in een oorlog die niet is verklaard in gehoorzaamheid aan elk bevel…

weten 'Herhaal deze stilte' fluisteren de doden keer op keer, bij elke weergave en weldra zul je bij ons zijn zij weten Vrienden verdampen snel en vijanden dansen al rond de groeve van ongeboren en gedode gedichten zij weten.…

Jij bent een vijand!…

De vijand die weet ? Of de bondgenoot die vergeet ? Angst is het kompas en dichtbij het fluisteren van de dood. Want ik ben iedereen die wacht en schuilt als verweg na de laatste stilte niemand meer om woorden vraagt.…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

verzwolgen Door de duistere blik Van het immense zwart Bang voor de geesten Die mij altijd weer vinden Met hun handen wurgend Doden ze mijn spiegelbeeld De tijd verdwijnt In deze nachtelijke ruimte Als een uitgeholde rots Gevoed met fakkels doordrenkt van bloed Een groot toneel Met beulen voor het slot Waarna ik dan mag rusten In deze tombe…

De dood leeft voort in tomben. Tot bij de intree van het Mausoleum een Visionair ons toestraalt uit duizenden steentjes...!…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Jij vijand van mijn leven, omarm mij als een vriend.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Wat heeft een militair nog voor belang wanneer er plots geen vijanden meer zijn ? De Islam bood hen mooi de kans, alsnog: Geen vijanden ? Dan máken we die toch ?…

Wat gaat die flauwe vijand toch weer af! Zo’n oorlog doe je toch gezellig samen? En dan een aanslag op ons kamp beramen en iemand van ons doden… o wat laf! Het is de vijand dus voortaan geboden alleen zichzélf door óns te laten doden.…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit! "Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

onverwacht werd hij mijn vijand jaren lang was ik vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie…

Je rol veranderde op slag van vijand werd je vriend. Ik was blij dat ik je contouren zag een goede dood heb ik best verdiend.…

Zuurstof angst zijn leven levensstof verstoort het delicaat balans hij wil dolgraag leven ademt dieper sneller maar ontvangt angst.…

In de vijand zie ik geen licht, wel voel ik iets -- donkers in mijzelf.…

Ik heb je toegelaten in mijn leven Ik was blij dat jij er was Ik had je een plek gegeven En je hielp mij keer op keer. Ik heb gelachen en me gelukkig gevoeld Ik kon de hele wereld aan Samen met jou ging alles goed Nooit gedacht dat het verkeerd zou gaan. Ik heb van je gehouden Door jou kreeg ik zekerheid En zelfs wanneer er niemand was…

hopeloos verloren de macht zonder oppositieargument elk pro zonder contra vlucht als een dief in de nacht dank dus aan de vijand ook al zit hij je zo dwars dan verdedig je al het jouwe met vuur en hand en tand…

voor mij ben je een vriend voor anderen een vijand ik vertrouw je jij bent diegene, die me vertelt dat ik later blij ben met mezelf voor anderen ben je niets anders dan een ziekte.. een ziekte die me door laat gaan tot het einde je bent mijn vriend je bent hun vijand je bent mijn anorexia en ik laat je niet gaan…

van mijn vijanden heb ik het meest geleerd zij tonen mij de schaduw die diep van binnen leeft eerst loop ik tierend weg kijk daarna door mijn vingers wat zij mij willen zeggen van wat er in mij leeft au, ja, dat komt wel aan er is een klus te klaren mijn vijand, die ben ik zelf totdat hij vriend mag zijn…

Deze vijand kennen wij vaak nog niet voor de helft. Toch is dat degene die ons graf delft. Die vijand gaat van persoon naar persoon En lacht vaak met een hels gehoon. Deze oorlog, deze vijand, neemt weg onze gloriekroon En bestijgt samen met de dood onze levens-troon.…

(Dit schreef ik voor mensen, die dit mee hebben gemaakt) Sluipende vijand Je bent heel lang samen en je deelt lief en leed. Niets lijkt in de weg te staan om van elkaar te blijven genieten. Vol vertrouwen wordt het leven samen onderbouwd met geven en nemen.…

Heb uw vijanden lief.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…