8499 resultaten.
Beschouwingen over de natuur en de mens
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.369 Curieus is 't toch dat de natuur
Al wat de mensen hier bederven
Met hare vriendelijke verven
Wel weer terecht brengt - op den duur!
Een paviljoentje, of andre taart
- Een klerenmagazijn bijvoorbeeld -
Is nog maar niet voorgoed veroordeeld,
Maar wordt juist mettertijd wat waard.
Ja zelfs een standbeeld in ons land
- Iets op zichzelf betreurenswaardigs…
De daad
poëzie
3.0 met 27 stemmen 3.034 Wie is het die de zwarte voren
In golvend goud verandren doet,
Wie mesten en wie maaien 't koren,
Wie is het die de wereld voedt -?
Dat zijn de paarden en de ploegers,
Dat zijn de zweters en de zwoegers,
Dat zijn de zaaiers van het zaad -
Dat is de daad!
Wie graaft de glinsterende kolen,
Wie schept het schitterende zout,
Wie haalt uit diepe…
Weemoed
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.854 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Wij zoeken 't ver
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.438 Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!
"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust…
Antwoord
poëzie
3.0 met 7 stemmen 897 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
onaanpassing
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 51 ik draag mijn eiland op m’n rug
mijn oogmerk in het haar, onafgestempeld
mijn gisteren is vanaf morgen onderweg
daartussen oogt het als
een zomeravond overdag
loomheid in een bloemetjesjurk
vergeten te bellen
een half genuttigd maal, onbeslapen bord
terugzien op een verwilderd pad
in tegengestelde richting…
De zonsondergang
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 37 Zomeravond met gevoel,
je moet
dankbaar zijn dat die
er is.
Met rust in de aanloop
naar de nacht,
is het prachtig dat de
zon
op een mooie manier
onder mag gaan.
Foto Dick Voogd…
[ De sterrenhemel ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 De sterrenhemel:
een koninklijke mantel –
om moeder aarde.…
Groet
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 517 Een rustige septemberavond
De avond valt vroeg
De nacht is lang
De laatste zuchtjes van
De hete zomeravonden
Lichte bries over je huid
Licht rillend, gehuld in zomerkleding
De laatste witbiertjes
Een ultieme groet aan
De geslaagde zomer
Die heerlijke avond
Verwacht men de winter
Maar toch eigenlijk ook niet…
Genieten van geluk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 209 De zomeravond is zacht en zwoel,
de fontein in het park sproeit water zo koel
Een briesje blaast met zacht geluid
ragfijne druppels onze kant uit
terwijl wij beiden met vrolijke lach
genieten van deze geplukte dag
Dit gevoel, het voelt zo vertrouwd,
dit geluk in al zijn eenvoud…
luisterend
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 243 Ik herinner me
dat we luisterden
naar Whispering Pines
van The Band op een zomeravond
tegenover ons gingen
families aan tafel
om de Ramadan te vieren
want de schemer viel in
en wij luisterden naar
Whispering Pines en naar
de geluiden aan de overkant
wie weet waren ze gelukkiger
maar dat is niet waar het om gaat
als je hoort…
Lentedrang
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 730 De zon schijnt
blauwe lucht
De kou schrijnt
een winterzucht
De dagen lengen
verlangen groeit
Ik heb lentedrang
naar al wat bloeit
Groene blaadjes
bries vol rozengeur
Een bos lavendel
mooie paarse kleur
Zwoele zomeravond
zon op mijn huid
En eindelijk weer
die verwarming uit…
Avondrust
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 313 Het is een late zomeravond
't Is bijna nacht....
'k geniet nog even van die rust
Zit buiten en hoor
geen vogels meer fluiten
het is tastbaar stil
de sterren stralen zacht....
Het is een rustgevende sfeer.
Verlang verder niets meer
dan dit moment.
En wens dat deze stille uren
nog even voort kunnen duren....…
het witte geluk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 704 hij ziet haar aan komen lopen
zeker drie truien over elkaar
het is een zachte zomeravond
toch heeft zij het koud.…
Antwoord
poëzie
2.0 met 15 stemmen 3.686 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
De avondwolken
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.152 Toen zag ik uit in de avond
En keek in de wuivende hemel,
Zoals een plant in de avond
Alleen op een zonnige heuvel,
Zoals een zwijgende vogel,
Die rust op een eenzame heuvel,
Onder de varende wolken
Van de eindeloos drijvende hemel
Van blauw en van goud; - en de wolken
Dreven als zachte gestalten,
Als tedere vreemde gestalten -
Zoals de zoete…
de dirigent
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 139 na het slotakkoord
houdt hij zijn baton hoog
de instrumenten zwijgen
uit het ampul vloeit
een concentraat van stilte
recept voor de wereld…
Het kwartier
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.843 Toen viel een gat in mijn droom
En een koele klok sloeg het kwartier
Door de zwijgende nakende nacht,
En ik voelde mijn ogen wijd open -
Die zagen stil
In de nacht.
Maar ik lag in een doodstille kuil
En ik keek in het donker heelal,
Verwonderd en wakker, naar het geluid
Van het eenzame koele kwartier -
Dat al zweeg
In de nacht.
En…
Inkeer
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.862 Wat lelijk heel die heide,
Wat lelijk doet dat veld,
Wat triest dat geen van beide
Mij meer iets moois vertelt!
Elk bloempje aan de wegen
Leek eens een mooi verhaal -
Nu drupt het in de regen
En zwijgt het allemaal.
‘k Loop in herinneringen
als een wanhopig kind,
Dat ziet de oude dingen
En de' oude weg niet vindt.
Maar hebben…
In de stilte
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 153 In de stilte
wist ik altijd
wat te denken en te voelen
wat te willen
waar lagen de verschillen
in de stilte alleen
altijd of het scheen
dat ik meed en vermeed
om een zachter leed.…
De stilte
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.625 Min de stilte in uw wezen,
Zoek de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vrezen
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
Draag uw kleine levenszegen
Naar het dromenloze land,
Lijk de golve' haar oogst bewegen -
Tot zij zachtjes breken tegen
Het doodstille strand.…
Lichtspel
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 146 Tijdens de ochtendwandeling
staat de groep plotseling stil.
Ik vind mij voor een hoopje takken,
en staar ernaar.
Dan breekt de zon door
en voltrekt zich een schouwspel van licht.
Over de talloze kriskras gesponnen draden,
dansen ontelbare lichtjes.
Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje,
zet de maat voor dit glinsterend festijn.
Het hoopje…
Openstaan voor jezelf.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 232 Wanneer men luistert
naar zijn ziel dan begint taal
zowaar te leven...…
Mijmering
poëzie
4.0 met 1 stemmen 518 't Wordt stil - en als een stille droom
Komt de avond om mij heen, -
En zachtjes ga ik dromend aan
De weefstoel van 't verleên.
En zachtjes tel 'k de dagen weer,
Die door mijn vingers gleên -
En dromend zie 'k het dampend dal
Door de' avondschemering heen: -
Daar is dezelfde heuvel waar
De zon vroeger verdween -
Daar zijn dezelfde…
Heelal
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 120 benaderingen
Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje
Zegeningen niet te tellen
Dankbaar
Gezond naar ziel en lichaam
Muze steeds aanwezig
Ochtendgloren wenkt
Sterrenhemel lonkt
De volle maan beste vriend
Heelal zo heftig temperamentvol en wijs
Machtig krachtig meeslepend hitsig stuwend
Prachten om me compleet in te verliezen
Stilte…
Woorden
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 172 Laat woorden
Nooit een stilte kraken
die de liefde breken…
De vuurtoren
poëzie
4.0 met 4 stemmen 709 schets van ontwaken
Ik ben wakker aan 't worden als een toren aan zee -
De lieflijke lamp van mijn dromen
Verbleekt in de weifelende dag.
Vannacht hebben beelden van licht
Gedraaid door een duistere wereld
Over de grillige zee;
Nu sta ik pal in de lucht
Met rode en witte strepen
Als een vissersjong in een trui.
En de wind…
Stervend meisje
poëzie
4.0 met 4 stemmen 340 Kind van wonden,
Dat één stonde
Nog als bleke sterre beeft,
Voor wier luister
's Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde en leed,
Wier geflonker
Uit het donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen,
Met de morgen
Van uw leven 't leven moe,
Gaan…
De sprakeloze rust
poëzie
4.0 met 4 stemmen 498 Gelukkig, die de stilte kent,
Die, als de avond zinkt,
De beker van vergeten drinkt
En zich van 't leven wendt;
Die mede met het licht bezwijkt
In 't kleureloos verschiet,
En kleureloze dingen ziet
Waarin de wereld wijkt.…
De dralers
poëzie
4.0 met 3 stemmen 264 Het welig licht was afgekomen
En lei zich aan de kim te rust,
De grote zee begon te dromen
En spoelde haar rozerode zomen
Over de stil vergulde kust.
Wij vulden met ons beider leven
De dommelige avondlucht,
Tot wij verwonderd staren bleven: -
Een stip kwam naar ons heen gedreven -
Een nevelige vogelvlucht.
De lucht hing vol van purpren…