Alle inzendingen over thuiskomst OR onrust

bij thuiskomst liggen alle woorden over de vloer alsof een servieskast omver is gedonderd angstvallig zoekend naar welke van jou en van mij zouden zijn tevergeefs nu vers bloed sijpelt over hetgeen gisteren nog zo echt leek…

Bij thuiskomst zijn we moe, maar ook herboren. Een bak met brokken en de koffie aan ... zomaar een zaterdag uit mijn bestaan.…

De marathons van New York, Rotterdam En Tokyo Had hij moeiteloos Uitgelopen - Op de laatste Parkeerplaats Voor thuiskomst Laat hij zijn Afval midden Op de carpool staan, Die extra 25 meter Tot aan de afvalbak Waren voor hem Echt niet meer Te belopen, Hij zou eens Een blessure Kunnen oplopen…

De regels lap je aan je laars, dan kan je bij thuiskomst je familie flink besmetten. De zorg moet dus de zorg weer gaan versterken ter voorbereiding op de deltawerken.…

De wereld bloeit op het tapijt; bloemen bij thuiskomst vòòr Uw tijd. Uw voet naast mij is nauw gelicht, of de pool heeft zich weer opgericht. Het bloesemspoor is nochtans feit: heeft geur van Uw aanwezigheid. Dood heeft U een kamer ingericht binnen de breedte van dit gedicht.…

Het hoogste ideaal blijft alle jaren De thuiskomst met de bloemen en de blaren.…

Verleden zaait onrust in mijn gesloten hart niets wat het nu sust echt alles is verward Verleden zaait onrust niet weten wat te doen nu liefde mijn hart kust met een eerlijke zoen Verleden zaait onrust ziet alleen maar de pijn iets wat me verontrust alsof het niet mooi kan zijn Verleden zaait onrust liefde pak mijn hand maak me van…

Nu wordt hij bij elke thuiskomst beloond, elke keer als hij nu binnenkomt wordt hij begroet met kwispelende staart en sprekende ogen. Zijn eenzaamheid is vervlogen voortaan zijn al zijn eenzame monologen spraakzame dialogen.…

zeg even niets ik kijk gewoon naar jou je thuiskomst in je ene oog het is maar voor heel even het duurt niet lang dan ga ik weer huppelt vol verwachting in je ander oog de stilte van het samen zijn glimlacht warme toekomst woorden in een moederschoot…

uiteindelijk heb ik dan toch geleerd om het goud uit je blik te zeven waar ik hoopte je te ontmoeten ben ik je misgelopen en nadien kwam je schuilen met dauw in je haar en keek je verward als de vlucht van duizend spreeuwen bleef ik je zoeken was ik het die riep wonderlijk je thuiskomst de warmte de weemoed toen je weer met me sliep…

het schip een paard van hout met vleugellamme stilte volgestouwd het vertrek valt hem zelden zwaar de thuiskomst steeds een smeulend verlangen maar thuis zijn gewoon thuisblijven dat kan hij niet verzucht Penelope het water huivert de veerman meert aan een roerloos wachten in onderbroken tijd…

Immers, de ander wacht niet meer bij thuiskomst. Dit is het naakte voortbestaan, dit is mijn naakte voortbestaan.…

Onrust in mijn hart tranen over mijn wang Klein kleiner kleinst god wat ben ik bang Onrust in mijn hoofd gedachten slaan op hol Kronkels kraken braken nachtelijke uren vol…. Onrust in mijn lijf Stress dat is al er is Dat radeloze gevoel als ik jou weer eens zo mis…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Vertraag uw tijd. Vertraag. Geef al uw zinnen ruimte. Sta steeds vaker stil. Ervaar het wonder. Zie medemensen om u heen. Sla uw gedachten gade alsof. Alsof het trage wolken zijn die komen en weer gaan. Vertraag uw tijd. Uw snelle tijd. U bent uw gedachten niet. U bent uw angsten niet. U kwam van verre. U bent nu hier. Samen. We…

In Suriname heeft een cyanide-lek Het Brokopondo-stuwmeer verontreinigd Waardoor het volk door zorgen wordt gepijnigd Aan dode vissen is er geen gebrek Maar leidt het ook tot drinkwaterproblemen? Vrees dat je daar vergif op in kunt nemen…

Woorden, onuitgesproken Over en weer Verlangen, onrust Wanneer meer? Wie ben jij? Is dit hoe? Vragen, teer Onrustig verlangen Over, dan toch weer Onuitgesproken woorden Wanneer?…

de Almachtige voor Wie geen tijdperken gelden ziet hoopvol toe op menselijk doen als de vader die vol geduld wachtte op de thuiskomst van zijn verloren zoon.…

De wind waait door mijn haar zoals alleen jij kan kroelen met je hand geaard zit ik met gesloten ogen en bewonder ons eigen wonderland het zonlicht verwarmt als je adem achter mijn oor als jouw thuiskomst door regen opent mijn gedachte zoals jouw kracht van inspiratiebron.…

ónder de woorden leeft het onuitsprekelijke alle houvast is daar grondig weggebrand ónder de woorden ligt een stille ongrijpbare laag die op je thuiskomst wacht als je uitgesproken bent ónder de woorden leert het oude leven hoe je sterven kunt als de vogel die de boom beroert…

bij de eerste warmte geurt het bos zanderig en zoet zijn ontdooide kleuren in het palet dun aangezet er schuilt een thuiskomst in dit fluwelen bruidsbed van pas losgelaten oogweelde en dromerige gloed dan ziet iemand een zwaluw bij volle maan en lijkt ‘t alsof de zon nooit is ondergegaan…

Het is onrustig in het land Er worden standbeelden beklad…

zelf zit ik in een moeilijke thuiskomst. liever stond ik bij een vijver, de blik gericht op een spiegel zo donker, zo vrolijk stinkend dat ik nu onbedaarlijk hard ga lachen. alles is zo onmiddellijk anders. ook het niets, dat mij zo makkelijk naar je reling lokt. ------------------------------------------------------- Uit: 'hulp', 2004.…

zelf zit ik in een moeilijke thuiskomst. liever stond ik bij de vijver, de blik gericht op een spiegel zo donker, zo vrolijk stinkend dat ik nu onbedaarlijk hard ga lachen. alles is zo onmiddellijk anders. ook het niets, dat mij zo makkelijk naar je reling lokt. --------------------- uit: 'Hulp', 2004.…

gisteren nog hun hoogmis vierend, rond wit en grijze wolkenflarden gelijk de vluchtige kokardes op mijn zomerhoed geplukt uit goud en lilablauw de trouwe kleuren in een vlinderlicht bestaan ze moeten gaan mijn kleine vrienden, hemelhoog wuiven ze hun laatste groet dat doet me goed zij weten dat hun thuiskomst altijd meer dan welkom…

ten minste houdbaar tot uiterste pogingen -wat hierna volgt is notulair vastgelegd- zie ook de algemene voorwaarden bij het kernbegrip ‘thuiskomst’ meestal schuchter en aan de lijzijde van schaduw, bij vlagen naar buiten tredend mocht dit op bezwaren stuiten; het is mogelijk met kennisgeving te schitteren in afwezigheid -er volgt…

het tedere pastelachtige van een fraaie ansicht met uitzicht op een idylle scheepjes met gestreken zeil na behouden thuiskomst bakboord aan stuurboord zo'n reisimpressie in kleur vanuit het hart van de meester vertaald in penseelstreken voor ogen van vandaag en morgen ------------------------------ Claude Monet -Argenteuil 1875…

je kleedt je aan stift je lippen befietst straten legt de wereld vast ook hen die niets vermoeden of toch de kou kruipt dichter tot de batterij overlijdt de tocht huiswaarts aanvangt bij thuiskomst zie je hoe je mascara rondom je oog is uitgelopen en het rood op mijn tanden kleeft en mijn t-shirt binnenstebuiten aan heb zo'n dag…

Boven de onrust van mijn ziel zweeft alles overziend in klaarheid de zilveren stern die rust geeft aan mijn onrustig hart In vriendschap opgedragen aan Martin van de Open Hof in Groningen, maandag 9 juli 2012…