Alle inzendingen over tijd OR pijn OR verdriet

De vraag die lange tijd door de hoofden van nabestaanden maalt en maalt Malende vraag het antwoord wel weten maar toch de vraag als ik nou zou dan of als dit was dan De vraag die alleen beantwoord wordt na het rouwproces na de acceptatie na het verdriet, de woede en de pijn om hem die er niet meer wilde zijn.…

troost vanuit het hart vervangt een duizend woorden verlichten pijn en smart bezorgt je nieuwe dromen elk gebaar in tederheid stopt heel even het verdriet soms zal het nooit verdwijnen maar verschuilen helpt je niet laat je tranen niet verborgen verwerk ze samen in verdriet voel ook nooit de eenzaamheid schuil heel even in de tijd…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

De tijd is gekomen de tijd om te gaan mijn jeugd deels ontnomen dat heeft heel veel pijn gedaan Het woordje "vader" dat ben je niet waard het verdriet over het gemis, laat ik achter mij hiermee sluit ik het nu eindelijk af deze periode nu voorgoed voorbij Vol hoop kijk ik de toekomst in bevrijdt van mijn verleden het erkennen van de…

Er waren tijden waarin ik zei "ik hou van jou" Er waren plaatsen....daar bestond geen kou. Er is een tijd geweest van veel verdriet, Ik heb pijn gehad,omdat jij me verliet.…

het zoeken naar toekomst verliest men vandaag de lokroep naar morgen momenten vergaan de weg naar ooit kronkelt in tijd ik wandel door dromen verlies mij in spijt en zacht is de pijn stil mijn verdriet in het zoeken naar morgen vind ik vandaag…

Tijd ging snel, er was altijd iemand. Als vanzelf liet het leven zich leven Er bestond nog geen toen Al maanden leeft hij in het nu. Het bed is zo leeg, geen oor dat luistert. De pijn en verdriet als de nachten zonder slaap. Met de schuld moet hij verder, worstelen in het heden en dat is het nu…

Jouw wanhoop snijdt dwars door mijn ziel angst voor het onbekende en verdriet om wat is geweest de rollen gekeerd tijd om jou te dragen met vleugels op de wind pijn te verzachten en de angst laten vervagen naar nieuwe kleuren en ander licht…

De tranen op mijn wang zijn het water van verlangen de zoutheid van verdriet en parels van onze zon. Ik vertrouw met alles op wat ik zeggen kan in eerlijkheid, in waarheid ook al raakt dat enorm. De pijn die je dan kan voelen ga ik niet uit de weg ik vang je op en leg je uit dat liefde, met de tijd, heelt.…

open je ogen schat kijk mij even aan ik ben niet een van hen de tijd zal ze verslaan. mijn handen strelen jouw lichaam in zoektocht wat kan aanraken kan soms pijn doen daar weet ik alles van. ik kus je ogen open vragend kijk je mij aan er is te veel verdriet nog ik weet het schat ik moet nu gaan.…

Wat was dat is, en gaat niet weg het blijft hoe vaak ik toch zeg ga toch weg, laat mij alleen laat mij de tijd veel belangrijker om mij heen dan dit, maar toch het blijft totdat het slijt nog even en ook dit is onvoltooid verleden tijd…

waar is de tijd gebleven dat ik buiten speelde en van alles beleefde zonder dat mensen me benadeelden. waar is de tijd gebleven zonder zorgen. die tijd toen we nog als één familie leefden, ik heb het veilig opgeborgen. maar waar is toch de tijd, toen ik was wie ik hoor te zijn. ik ben mezelf kwijt en dat doet ongelofelijk veel pijn.…

Het enigste wat ik had was verdriet en pijn. En het ergste was om op zo;n moment alleen te zijn. Het meeste wat ik kreeg was in mijn gezicht een klap. En tegen mijn billen een harde trap. Was ik dan echt zo;n slechte meid. Nee, het was gewoon een rot tijd. Daardoor ben ik niet de persoon geworden die ik wilde zijn.…

het verhaal van mijn leven in één wens geschreven vervulde dromen oeverloos vergaan zachtjes mijn verdriet in vloeiende tranen stil is de pijn als wanhoop schreeuwt in gekregen tijd door liefde omringd waar dromen zelf als leven vergaan…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van uw afwezigheid bijeengehouden door wat pijn en groter wordend met de tijd. Arm en beschaamd zo arm te zijn.…

pas toen jullie werden begraven wist ik het is voorbij nu de tijd is verstreken ben ik er weer een beetje bij verdriet en pijn dat heb ik al 3 jaar lang vergeten kan ik niet daarvoor zijn jullie mij te veel waard ik ben bang om te vergeten hoe jullie waren jullie namen zal ik dus never nooit vergeten mijn broer Maik en mijn zusje Elle…

Al dat verdriet en die pijn, want zoals diegeen is er géén één. Er zullen mensen zijn die je steunen, die je helpen door die moeilijke tijd. Na een tijd zul je inzien dat het de goede keuze was, en heb je van die beslissing toch geen spijt.…

Die tijd was ondenkbaar Die oorlog zo hard verwonding voor eeuwig Je leven verzwart. Je ogen vergiftigd Eens waren ze blauw Het doet me zo’n pijn als ik terugdenk aan jou De hoop was verloren 't verdriet was te groot ik moest je zien sterven aan die ondenkbare dood!…

het maanlicht viel zoals het moest zijn voor even op ons samen omdat de tijd nodig vond dat het voor even zo moest zijn met de pijn van het even het niet gelukkig willen zijn in het verdriet van de herinnering aan soms voor even leef ik van binnen verder wetend dat ik voor altijd voor even van jou…

Wat ben ik geschrokken En wat een verdriet Toen jij daar al dood lag Meerdere dagen... En wij wisten het niet Je lag daar alleen In je kamertje klein Je kon niet meer bellen En 'k vraag me nu af Had je ook pijn? Heb je geleden En had je ook strijd? Nooit zal ik het weten Of was het zoals men dan zegt Gewoon toen je tijd...?…

Donker dat door Me heen trekt Uiteinden van Hersencellen Waarin de pijn Zich verzameld heeft Die ik door de verf Heen naar buiten druk Elke penseelbeweging Geeft verlichting, Brengt het pijnlijke Over op het doek, Geeft uiting aan verdriet Dat kracht meebracht En wijsheid In de tijd…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…

Met jou samen, gaat het niet Met jou samen, heb ik verdriet Met jou samen, voel ik pijn Zonder jou, is het verdriet niet minder Zonder jou, is de pijn niet weg Maar zonder jou zal dit alles een keer slijten En op een dag verdwenen zijn…

geloof of door de tijd verdriet, gemis en enkel wachten tot de herinnering mij leidt naar de rust en naar de liefde voor hetgeen dat is geweest naar de vrede met het heden zonder schaamte, zonder vrees zien dat elke dag een start is nieuw begin, een nieuwe tijd zien dat wat er mijn hart is mij van onrust heeft bevrijd…

Eenzaam met een hoop verdriet. Alles ziet hij maar mij niet. Geen enkele dag gaat voorbij, Zonder verdriet en zonder pijn. Iedere dag is het er weer Die pijnlijke en verdrietige sfeer. Ik heb zo lang laten blijken Dat ik niet altijd voor anderen hoef te wijken. Helaas trekt hij zich er niets van aan.…

Verdriet wie heeft het niet hoe vaak heb je dat hoe lang hoort verdriet Verdriet om iemand die er niet meer bij is iemand die er nog hoort te zijn hoe lang blijft dat gemis Verdriet allemaal vragen die er zijn niemand kan ze beantwoorden wel diegene met dezelfde pijn Verdriet je moet het ergens een plek geven voor je liefhebbenden…

Dit jaar vol pijn, verdriet, Angst, tranen en haat, Dit jaar vol onzekerheid, Het wordt tijd dat ik het achter me laat.…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

je kunt de diepte van de zee niet zien ook niet de diepte van verdriet je kunt de diepte van de lucht doorzien maar die van pijn dat lukt je niet de diepte van een liefde reikt tot voorbij het heelal verdriet en pijn van uiteengaan voel je overal…