21131 resultaten.
wandel door dromen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 560 het zoeken naar toekomst
verliest men vandaag
de lokroep naar morgen
momenten vergaan
de weg naar ooit
kronkelt in tijd
ik wandel door dromen
verlies mij in spijt
en zacht is de pijn
stil mijn verdriet
in het zoeken naar morgen
vind ik vandaag…
De zandloper
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 759 De zandloper der tijd loopt door
heden vergaat naar verleden
neemt alles met zich mee
vervaagt zich tot herinneringen
Verbasterde gedachten gemengd
in doelloze gesprekken besproken
terwijl de zandloper zijn werk doet
en de tijd rustig doorvloeit
Geworden zijn herinneringen
nu voltooid verleden tijd
vergaan in de loper
Herrezen in herinnering…
Naakte Aap
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 97 Feuilles mortes zien we in de herfst
Als dode afgestorven bladeren
Onbegraven naakt en blootgesteld
Aan weer en wind en Wodans elementen
Stof in wederkeer vergaan tot stof
Sterveling, als tijdelijk passant,
Strijdt om het bestaan al duurt het even
Een korte spanne tijds is hem vergund
Een intermezzo in de eeuwigheid
Stof vergaan…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Uitbanning
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 989 Ik zal niet langer om jouw vergeving smeken
Al mijn hoop is vergaan
Er zal geen jij en ik meer zijn
Te veel tijd is voorbij gegaan
Niets zal achterblijven als herinnering aan jou
Zelfs niet de ring die jij me schonk
Spoedig zal alles verdwenen zijn
Voor mij zal jij niet langer bestaan
Stop die ring in de doos, doe de doos weg
Doe het!…
Albasten schemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 Beuzelen en talmen
met verstilde blikken
in half vergaan schemerlicht
ze vertoeven hangend in mijn tijd
in opgeloste tijden en halve tijden
de dis duimendik onder vleugelslag
een albasten schemering
als enige dimensie
rafelig en wazig de kaders
waarbinnen alleen fantasieën wonen
hullen zich in zweverige sluiers
wikkelen mij in weemoed…
sterker
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 882 Jaren die vergaan
Met geluk en verdriet
Maar het verdriet goed verborgen
Zodat een ander die niet ziet
Jaren vergaan
Geleerd van het verleden
Maakt het mij sterker
Om mijn geluk met iedereen te delen…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Weerzien
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.167 En nu…
daar staan we dan,
voorbij de tijd,
gelouterd
door het leven.
Herken je iets
van wat eens was?
Herken je iets
van hoe ik was?
Ik zie
een lichtpunt
in een traan.
Spijt...?
dat het ons
zo is vergaan?…
wisseltijd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 305 op grens van leven en dood
roest het leven in nostalgie
vrede slaapt in vergane tijd
levenslijnen langs de dood
wisseltijd neemt beslag
in huivering van verlangen
het leven geveld
in splijting van uren
waarin de opstanding
boven alles uitgaat…
Een wereld
gedicht
2.0 met 1 stemmen 394 rusten vergaan.…
Vergane weelde
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 893 Mijn huid is strak gebleven,
een rekbaar vlies
maar het geheugen drijft haar zin door.
Krampachtig speel ik nog onder haar rok
In het begin was zij een sidderend standbeeld,
de laatste storm die mij omhelsde
met tentakels van tropenwind.
Een matroos in het kraaienest
kon niet zwijgen over haar wijkende lippen
met zijn zwijmelziek gezang…
ZUIDERBEGRAAFPLAATS
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.896 Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg
waait koelte van dichte beukenkronen,
die zich, statig als hechte groep, tonen,
omgeven door een hoge, waakzame heg.
Uit de bomen zakt reine adem weg
op lager lover, verfraait de tonen
van 't gevederde koor dat hier mag wonen,
vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg!
Luchtig gras geeft alle zerken…
OPLEVEND EN RUSTEND GETIJ
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 Uit de eikenstomp
ontspruit nieuw en teer leven:
een berkenboompje.
De dode boomstam
is vol levendige galm:
het spechtennest roept.
De maïs bloeit hoog,
ofschoon vast omslingerd door
dichte haagwinde.
De kale akker
is vol damp, die zacht voort schuift
naar natte bomen.
De kastanje valt...
Zal hij wintervoorraad zijn
of een nieuwe…
EN OOK DES MORGENS
gedicht
2.0 met 191 stemmen 22.429 En ook des morgens in het nieuwe licht
Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen
Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen
Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.
Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt,
Maar met een snelle vleugelslag ontkomen
Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen,
Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt.
Dan…
RUSTPLAATS VOOR BROEDSEL
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 194 Een diepzeevis
priemt met gloeiende ogen
het drukkende waterduister
in de kamer vol wier
waar ze haar eitjes legt
vertrouwt komend leven
aan vergane weelde toe
't nest tussen oud roest
staat onder bescherming
van 't onsterfelijke
maar gezonken schip TITANIC.…
nooit vergaan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 293 ik heb een zonnebloem onthoofd
gekromd in een doorzichtig uur
de wonde met mijn vinger verdoofd
geluidloos het leven weggeschuurd
gekromd in een doorzichtig uur
heb ik jou en mezelf gevonden
geluidloos het leven weggeschuurd
nog dieper met de dood verbonden
heb ik jou en mezelf gevonden
't is de lege plek die mij zo raakt
nog dieper met…
NIEUW BEGIN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Uit de eikenstronk
groeit nietig, met levenskracht,
een berkenboompje,…
LEVEND GAT
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 29 De jonge es groeit
uit de holle, sterke stam
van een dode beuk.…
Schaduwlief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 ik heb de nacht gestolen
toen het duister mij
wou verbergen in de stilte
mijn ogen wijd opengesperd
heb ik gekeken
naar jou, mijn achtergebleven
vertwijfeld schaduwlief
de echo van je roep vervalst
in beweging van afstand
ik kan niet terugstappen
naar waar jij dwaalt
mijn hand vasthouden wil je niet -…
WEG AANWEZIG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 In een grote tuin
ligt de stapel hazelnoten
vergeten te rotten
verspreidt langzaam aan de geur
van gevallen loof
dat in de bosgrond
bedolven en verkruimeld
vergaat om leven te schenken
gelijk
Kerststemming ieder jaar
blij komt _ weemoedig weer verdwijnt
bij het dagelijkse doen
en gewone gebeuren
ingetogen stroomt
door het bloed van mensen…
Maya 's
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Het einde van de tijden is nabij,
Misschien is het wat moeilijk voor te stellen,
Maar Maya ’s zijn echt meesters in voorspellen:
Na vrijdag is de mens voor altijd vrij.
Mocht onverhoopt de wereld niet vergaan,
Dan treft u mij hier binnenkort weer aan.…
Sterven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 417 In mijn jeugd had ik vele dromen,
hoe het leven mij zou vergaan.
In mijn jeugd voelde ik het bloed nog stromen,
maar de tijd heeft niet stil gestaan.
In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen,
zag de zee, de zon, de maan,
In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven,
dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…
Tijdloos
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 942 Nee, het is ons allen wreed
Tijd voelen kent zijn gevaren
Neem genoegen met het leed:
Tijden die onze zorgen baren…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
in een hulploos tasten
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 411 nacht schaf raad
nu de woorden van dit vers
zo tastbaar worden
besloten ligt in deze zin
waarin ik nog kind was
in de vergane tijd
van mijn geboortehuis
wakend in de tijd
zag ik stil op
gebonden aan het heden
sta ik en hoor verre gezangen
ten prooi aan het honende gehuil
eeuwen zijn spoorloos heen gegaan
verloren in het kosmisch…
Haastige bloemen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.468 Kan de tijd niet staan?
Ziet uw kindren aan,
Hoe ze groeien.
Allen, allen, allen,
IJlen, wijlen, vallen,
Bloeien op en af
Als de bloem op 't graf.
Aarde, groen en sneeuwig,
Voer ons, die vergaan,
Waar de sterren staan
Als gedachten eeuwig.…
Voor het einde...
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 735 Een fles Chateau Margeaux staat te ademen
De afdronk wordt er beter door
Twee comfortabele fauteuils naast het vuur
Ik getroost mij veel u te behagen
Kom, laten wij praten tot het einde
Vergane tijden passeren ons
Wij weten samen de eindigheid van het jaar
Wanneer de nieuwe maan zich wast
Breken er andere tijden aan, voor u
En ook…
LAIS CXCVI
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 46 Het wordt een zee die niet wil ebben,
strandt bevroren in een karst van de tijd,
bevrijd van licht en zonder helderheid.
Het staat vernietigd in haar zwarte vuur,
het kent geen waar meer, wat of om welk uur,
want niets vangt er nog als gebeuren aan.
Haar voelen is moment van zulk een duur
dat er millennia tot tel vergaan.…
Tijdeloos.
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 66 de tijd verglijdt
langs zon en maan
rond de cirkel
van ons bestaan
zal ik meegaan
of blijven staan
ontaarden in
nieuw ontstaan
de toekomst raakt
het verleden aan
het leven was even
in tijdstroom vergaan
alles draait door
in een tijdeloze baan
het weten is vergeten
als Chronos stil blijft staan
2002.…