102 resultaten.
FLUXUS
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 247 ik
Voor eeuwig lief zou hebben, de liefste, voortgevloeid
Uit KNIL, stal en theeplantages met welstand in sarong
Het lag niet aan haar, dat ik vele jaren later uit de te
Kleine wereld stapte die ik samen met haar in stand
Had gehouden, samen spatten we vulkanisch uiteen
Te midden van spaanders kansel, gedeukte orgelpijpen
En flarden toga…
EMILY DICKINSON 593
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 317 Magie draagt voor zover bekend
Zorg voor een heidens element
593
I think I was enchanted
When first a sombre Girl-
I read that Foreign Lady-
The Dark-felt beautiful-
And whether it was noon at night-
Or only Heaven-at Noon-
For very Lunacy of Light
I had not power to tell-
The Bees-became as Butterflies-
The Butterflies-as…
Cursus naaktschilderen...
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.497 De schilderklas ging naakten schilderen
en huurde dus een heus model
Het werd een lieflijk ogend meiske
bepaald geen ordinaire lellebel
Ze betrad het schilderlokaal
In een plooirok en twinset
Twee vlechten in haar haren
schuin daarop een rode baret
De leraar zei, hallo, kleed je maar uit
en ga dan voor dat kleed daar staan
De cursisten…
De drie vluchtelingen
poëzie
3.0 met 51 stemmen 8.412 In de ene hand het pakket
gewikkeld in vaal papier;
ter rechter met rode baret
een mager meisje, wier
verwilderde ogen ontzet
vroegen: wat doe ik hier?
Het leek of de man wat zei aan
de vrouw, die voor hen liep.
Misschien: wij moeten verder gaan…
En zij, in dromen diep,
hoorde nauw zijn schuchter vermaan
en ging alsof zij sliep.…
[ Soms schittert de zon ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Soms schittert de zon
in de druppel die ik ben --
in de levenszee.…
Nog maar het begin
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 100 Ben ik bij jou dan ben jij bij me
maakt niet uit waar of we zijn
of waar we dan mee bezig zijn
want da's het enige dat telt
ongemerkt passeert de tijd
voor mijn gevoel staat hij ook stil
wanneer we samen lachen zingen
als jij me kust word ik zèlf stil
Kleuren schieten door me heen
ik wou dat ik ze zo kon zingen
voel duizend en één…
BRUTUS' VISIOEN
poëzie
5.0 met 1 stemmen 525 En zie:
geen enkel ziel en had gevoerd, en 't was iets ingekomen:
gelijk een dunne en onbepaalde schimme
die traagzaam vlottend zweefde als door een lichte blaas gevoerd,
een statig spook met nevelige toga
en lauwerkrone, onduidelijk en onkennelijk van wezen.
En langzaam kwam het naar zijn bed gedreven.…
Nicolaasjournaal
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 118 Een streepjescodepiet uit
Siddeburen,
Wiens naam hier evenwel niet doet ter zake
Die hou ik stevig klem tussen
mijn kaken,
Kwam aan in Staphorst, maakte overuren
Waarom toch koos zijn baas niet
voor Stavoren
Enkhuizen, Hoorn of Medemblik, Blokzijl
Daar wordt zijn komst gepast gevierd, in stijl
Oud hoeft geen nieuw succes meer aan te boren…
Nooit saai
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19 Eerst kijk ik naar de man aan het tafeltje
dan naar het raam van het strandcafé
stil als een foto, witte lijnen om de ruiten
die mijn aandacht vasthouden
zo mooi dat het me niet verveelt -
het wit! het licht! de vlakverdeling!
Ik raadpleegde de wijsheid
van het internet: Waarom
zijn foto's nooit saai?
en kreeg gerijmelde gemeenplaatsen…
Predikanten-lied
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.282 Schrijf maar in des Heren vrees:
S l e c h t e verzen maakt men nooit,
Als ons bef en toga tooit.
In uw lamp brandt heilige olie,
Dichten is uw monopolie; -
Want de Heer ziet toe en waakt,
Dat gij goede verzen maakt.
Schrijf maar, schrijf maar, zielestichters!
Schrijf gerust, dan wordt gij dichters...…
Revolutionibus Orbium Celestum
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 Hij herformuleerde Aristarchus' theorie
En grondvestte aldus de moderne astronomie
Zodat er een nieuwe ideeënwereld naakte
Die aan ons bijgeloof een einde maakte
Met zijn planeet die om een ster heen draait
Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait
Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving
En de kerkelijke macht ten onder ging
Nu zitten…
Mei (Boek I)
poëzie
4.0 met 54 stemmen 7.358 Ze droegen witte mantels, wit tricot,
Baretten wit gestruisveerd, stapten zoo,
De maan glom in wapens, den heuvel op,
En schaarden in een kring zich op den top.
Dat zijn de twaalf nachturen die daar staan,
Ze zien zoo teer naar 't kind der ronde maan,
Als 't spel van kindren staan z'in kleinen kring.…