Alle inzendingen over uitgesproken

Woorden uitgesproken in mijn hart stil in mijn diepste verhullen roep om betekenis van mijn zijn zoeken naar innerlijk wezen naar houvast en zekerheid zwijgzaam vragen naar liefde naar inzicht gewoon een steun een mens die geen eisen stelt in eenheid samen zwijgt tot begrip uit onze ogen spreekt.…

Behalve de zin die nooit is uitgesproken. Alles naar de kant in een hoek geveegd. Het hart met de schouders ineengedoken. Als schaamte of misschien onwetendheid. Het woord dat onopgelost blijft knagen. Een terugkerende onbeschrijfelijke steek. Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…

Stilte In de nacht Gedachten tieren Gevoelens woekeren Jij zit in mijn gedachten Ik mis je Te erg Verdriet steekt de kop op Ik roep je naam Maar je antwoordt niet Het blijft stil Te stil Uitgesproken Luid roept het verdriet Tranen in mijn hart Weerspiegeld in mijn ogen…

ónder de woorden leeft het onuitsprekelijke alle houvast is daar grondig weggebrand ónder de woorden ligt een stille ongrijpbare laag die op je thuiskomst wacht als je uitgesproken bent ónder de woorden leert het oude leven hoe je sterven kunt als de vogel die de boom beroert…

Tussen verdraaide handen het licht der schoonheid omgeven door wanden van geborgen blijheid Wijsheid in stilte behouden door je eigen van angst bezeten kilte dat je doet zwijgen Maar de emotie van hart uitgesproken liefde in een zucht wat in eerste instantie verwart zal vrij zijn door diezelfde lucht…

Ik dool door mijn hoofd op dit late uur en kom langs stille wensen, niet uitgesproken gedachten, vage herinneringen, smeulend vuur. Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet om mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is de blues…

het slechte nieuws wist hij knap te doseren verhullen in een therapie-verhaal compleet en fraai geïllustreerd met fotobeelden maar eenmaal thuis plaagt juist wat niet is uitgesproken slaat keihard weer de twijfel toe knappe dokter die kan snappen wat of mijn fantasie juist daarmee doet…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

uitgesproken zinnen zijn niet weg wie geeft om hoort wel wat ik zeg mijn woorden leven geef ik door zweven aan de hemel van mijn bestaan dat jij mij niet meer kan verstaan betekent alleen dat onze wegen verder zijn gegaan dan tijd dat de letters die ik zeg verdwalen verloren zijn in het verdriet in de pijn in de spijt…

In beelden heb ik leren denken Als woorden mij ontbraken En Nederlands mij voorkwam Als een vreemde taal Is het beeld nooit uit mijn denken verdwenen Zichtbaar als was het tekst op papier - Woorden lossen op in de lucht Als ze zijn uitgesproken Maar beelden blijven bestaan Als waren ze uiting op schrift En staan voor eeuwig In mijn…

In wat ik schrijf lees je mijn gedachten maar ook mijn gevoel leg ik open en bloot daarin neer ik ben de schaamte reeds lang voorbij niets wat mij nog deren kan dat is iets van lang geleden pijnlijke woorden uitgesproken zijn zo van mijn schouders gegleden mijn geschrift is dus een open boek waarin ik op zoek ben naar wat geluk of iets…

Terwijl je er niet bent Denk ik aan je haar Denk ik aan je ogen Aan je stem Aan je naam Zachtjes zeg ik je naam Heb haar zolang niet uitgesproken En met haar klank kom je tot leven Ben je even hier bij mij Het duurt als de lengte van je naam Dan is het voorbij Je leeft dus op twee plaatsen Daar en nog eenmaal Als ik zacht en langzaam…

Wanneer de taal uit het zicht Verdwenen is, betekenisloze Letters opgaan in woorden Die vervliegen in de wind, Die geen aandacht meer wekken, Omdat ze amper koud zijn in de lucht Als ze zijn uitgesproken En dan al onvindbaar zijn Voor hen die ze koortsachtig zoeken - Zijn het de beelden nog Die voor eeuwig op ons netvlies staan…

zolang het gesprek is verwikkeld met elkaar en anderen volgens uitgesproken gedachten, altijd verwant aan bezigheden het beeld dat nabestaanden hebben van voorouderlijke stambossen in zichzelf te zien, te bevinden ondefinieerbaar voor de verte uit tastbaar aanwezig te zijn in woord en geschrift, te blijven totdat er geen glazen meer…

Een oorverdovende stilte Overstemt het geraas in mijn hoofd Woorden struikelen over elkaar Maar geen enkel woord Waar ik sterk genoeg in geloof Om te worden uitgesproken De woordenstroom komt En gaat, onafgebroken Lichte paniek overvalt me De stilte duurt tergend lang voort Tot ik mijn gedachten Met een glimlach verwoord…

het ene lijf is zeker het andere niet al zou je verbouwen gelaatstrekken vouwen verrassend de gewetensstalen van alledaagse vragen mimiek vertelt het eigen bescheid van zacht tot fel en mijn ogen blijven eten elk toegift op het vlees ze vreten de complete getoonde persoon uitgesproken of bedeesd maar verre van gewoon…

Wil dat rechts extreem gespuis terug naar vastigheid op aarde met onze vaderlandse taal uitgesproken op het werk en thuis wordt dat kiezen uit twee waarden nu ook spelexperts zeggen te blijven gokken als zij Nederlands schrijven alfabeet of neanderthaal Met Belgen die naar de scores tonen winnen of meedoen voor spek en bonen…

soms boeit mij nog de zelfkant het rauwe in de mens zoals de onverhulde sex schuw voor de liefde soms is het zachte hard op zoek naar al wat echt is of uitgesproken plat een lastig ruime grens voor jongeren om te verkennen het duurde mij een leven die zwarte kant in mij ook te bekennen blij om te kunnen kiezen voor menswaardigheid…

Hun glimlach verbindt de barstjes uit een lang en liefdevol bestaan Toch worden banden losser dan tevoren overeenstemming is een eigen weg gegaan hoeft niet te worden uitgesproken Lichte gebreken worden niet meer opgelapt met woorden of met eenvoudige gebaren een aanraking, het krullen van een neus Zij rouwen in het geheim over de jaren over…

Simpele woorden, simpel uitgesproken, rustig en overwogen. Simpele woorden die we te weinig zeggen, zonder verder uit te hoeven leggen, wat we ermee bedoelen. Simpele woorden, die een kleuter me na kan zeggen, herhalen we te weinig, terwijl het geen moeite kost, of zou moeten kosten, dus: ik hou van je!…

Uitgesproken en gehoord Wekt het woord in elkander Leven en licht ontloken Aan liefde, taal als geen ander.…

koortsachtig in toom verbeten lippen verstrakt tot dunne strepen niet wijkende nagels boren zich in onze handpalmen het zwijgzame verleden ingepakt in koffers met uitgesproken bagage op de granieten vloer…

Mijn hart heeft eindelijk gesproken ik wilde kwijt al die onrechtvaardigheid die mij is aangedaan Ik heb de moed gehad om het nu te doen mijn gevoel zegt nu hè hè het is voorgoed voorbij Weet je ik vraag me alleen af waarom Maar ook dat is voor mij voorbij Ik heb nu alles uitgesproken Vrijheid is belangrijk alleen voor diegenen die geen leven…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Als fluweel zo zacht worden voorheen harde woorden rustig uitgesproken. Overdag hard en bijna onmenselijk, uitgescholden en belachelijk gemaakt. En je dacht “was ik met mijn zinnen maar ondergedoken.” Maar de nacht met zijn maan en sterren maakt alles weer goed en de zinnen zijn weer zoals het moet: als velours zo zacht en suikerzoet.…

in nooit uitgesproken woorden wonen geloften van trouw met een tederheid zoals licht dat binnenvalt intens en zacht. Samen ontvlammen in deze kille wereld verder kunnen groeien naar een horizon vol kleuren van een mooie regenboog. Tekens van verbondenheid waarin we liefdevol kunnen verder wonen. Eindeloos.......…

De zoetste klanken die ik ooit zal horen zitten nog steeds in mijn hoofd De liefste woorden die ik ooit zal horen moeten nog altijd uitgesproken worden De meest betoverende aanblik die er bestaat moet ik nog altijd zien En de meest dierbare liefde van de hele wereld wacht ergens op mij Maar ooit zal dit alles ook voor mij werkelijkheid worden…

een stampereidans speelt zich af in de wei van sigaardovers waar moet je as heen de vraag nooit uitgesproken moeten we in zee? tweeënzestig mensen doen je uitgeleiden na net zoveel jaar het corps studentes op het balkon in de zon kweelt een nonnenkoor de paarse vogel is eerder bij de maan dan haar schaduw…

nu liggen witte woorden rond hun oude kern ze stralen nog, wanneer de zon ze streelt overal en ook langs onverwachte kanten het was goed om ‘onder ons’ te zijn we bloeiden waar we wilden stoeiend met de binnenrijm van allemaal missen wordt een werkwoord zwaarder in vandaag donkerder dan avonden -en uitgesproken traag…