Alle inzendingen over veel geleden OR verdragen OR in liefde dragen

van Behandeling - nota bene met kracht van wet - al twee jaar geleden opgezegd heeft hij een eigen fles?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Waarom zou ik nog schrijven? Wie luistert nog naar mij? Mijn letters worden bitter door dingen die gebeuren. Geen vreugd is meer daarbij. Mijn mond staat niet tot lachen en tranen vloeien vrij. Wie komt mijn verdriet verzachten, wie wist mijn tranen, geeft een beetje troost aan mij? Het heeft geen zin om wat te zeggen. Woorden kunnen…

zocht mijn thuis in verlaten zalen met stoelen waar beelden op schermen mij vulden om maar niet mijn leegte te hoeven voelen het waren die zondagen waarop de stad mij riep om maar onderweg te zijn hoe kon ik anders mezelf verdragen met mijn zieltogende pijn nog steeds draag ik die eenling mee in mijn gemoed een verschraald wezen…

schoonheid de lichtval vuur en sneeuw intens omhelzen Laat mij één keer oneindig zijn vergeten verdwaald verloren zonder scherven dromen om liefde te verdragen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In haar kinderjaren is een droom gestorven op de dag dat haar moeder in de mist verdween Het kind toen nog zo jong zat vol met vragen en de scheuren in haar ziel voelde zich verraden om de liefde die verdween Zij moest de last gaan dragen op schouders die onzeker waren zo vocht zij door de jaren heen een weg die haar verharde dat liefde…

ik heb, net zoals Fred jaren geleden had, een poezenkind zij is zo puur, onbeholpen, ongeholpen zoekt zij de man in mij zij gromt haar kont omhoog en wenst genageld aan de grond…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

ik smaak nog steeds jouw naam in mijn mond de jaren hebben mij inmiddels verlaten ik struin de straten niet meer af op zoek naar de blos op je wangen en je schitterogen ik heb lang geleden gezocht, niet gevonden…

Tja wat kunnen de mensen eeuwig klagen, het wordt tijd dat we elkaar verdragen. Het enige dat we moeten doen in het leven, is elk mens onvoorwaardelijk liefde geven.…

ik ben van te lang geleden van liefde een oud verhaal dat in mijn huid is gesneden met vuur en vlijmscherpe taal ga niet meer ketens smeden ik ben van te lang geleden ben nu een oud verhaal…

niet de dromen maar de verwachting naar werkelijk beleven niet de onrust maar het verlangen naar 't onbekende niet de pijn maar het verdragen van 't bestaan ervan zelfs niet de verliefdheid maar zoveel liever blijvende liefde…

Ik ben het met je eens: Het is de liefde voor de ander die gelukkig maakt. Toch gaan je woorden me wat ver: Ik verdraag elke beet en snauw, haar kwaadste streken maken mijn hart niet benauwd. Ray, voor het geval dat: er is plek bij de mannenopvang!…

Een bijzonder mens, een voetbalgod is niet meer R.I.P.…

haar handen hebben lettergrepen ze verbergen een gezicht, ongewassen en wolken die oogleden sluiten, de dagen van de doden, hongerig in de oogopslag van het kind wie kan haar eenzaamheid verdragen dragen als een gevallen vogel, achterblijven en dan weer doorgaan in het gerimpel van warme wind we staan op een heuvel, golven naar de…

De dood getemd, wordt ontdaan van zijn verschrikking in een jaarlijks verdrag. "De dichter heeft slechts één voorbeeld: de natuur; slechts één gids: de ruimte tussen onwaarheid en de waarheid." Voltaire…

Door eigen schuld heb jij ervoor ge- zorgd dat mijn huwelijk op de klippen is gelopen Jouw aantrekkings- kracht inspireerde de houdbaarheidsdatum is nu echter verlopen Jij speelt slechts, zon- der echt te weten Doet alsof het leven simpel is af te kopen Hoewel rafels losgeraakt en aan de rand uiteenvallen totaal de tijd negeren…

de wind wervelt door mijn avonden wanneer ik terugkeer naar het begin de draden tussen jou en mij zijn beladen en ik kan enkel lopen met wapens onder mijn ogen gericht doet het mij schamen is het een onvermogen om jou in mij te dragen of verdraag ik mijzelf niet verdwaald in een verstand vol mist de dood zal mij niet vroeg…

Vrijheid om te zeggen wat je voelt Vrijheid tekort om ziekte te dragen…

Draag je deze verschillen, kun je verdraagzaam zijn?; dan zal het leven lichter voelen, en je tillen boven wat begrenzende ongelijkheden kunnen zijn.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

De schitterendste landschappen in zich hebben ruig en betoverend wegen hebben die hersteld moeten, een taal spreken, voor buitenstaanders lastig gezichten dragen van onderzoek en humor nog oer zijn en vooral behulpzaam? Geleden hebben in het verleden, herrezen zijn? Ben jij dat alles?…

magistraal hoe de liefde in duisternis kan dragen…

De liefde van de man gaat door de maag. Wiens maag zou ik in dit verband niet weten, maar Duitsers vind ik echt om óp te vreten, hoewel ik een Berliner slecht verdraag. Zelf heb ik, dat beken ik onomwonden, vanochtend nog een Hamburger verslonden.…

Wat brengt een mens tot een daad die onherroepelijk verder gaat dan een roep dan een vraag aan een medemens naar recht naar liefde het verdwijnen van pijn een laatste wens? Hoeveel moet een mens verdragen voordat hij voorgoed mag stoppen?…

Al het mooie koester ik in mijn boek der liefde. Een man die mij intens liefhad maar ook zo griefde. Het laatste werd teveel voor mij ik kon je niet meer verdragen aan mijn zij. Liefde, once in a lifetime, het is over, het is voorbij. Het boek der liefde heb ik afgesloten alles wat er op lijkt wordt verstoten.…

Er komt een school voor meisjes met een hijab Zo´n school lijkt mij een vreemd soort segregatie Ik vrees voor een hernieuwde isolatie Nu ik de ophef rond die draperie snap Want is dit geen triomf voor hen die morden Sinds hoofddoekjes tot halszaak zijn verworden?…