Alle inzendingen over vergeeten OR vergeten OR hart

ik lig al dagen in een gele plas zo luieren velen in nat vergeten ik droom van toen ik een baby was men bekijkt me, wansmakelijk bij het eten misschien neem ik beter eerst eens een bad zo luieren velen in nat vergeten ben ik er nimmer, doet iemand dat wat heeft men aan mij straks herinneringen misschien neem ik beter eerst eens een bad…

genoeg, laat de klokken verschillende tijden lopen pas dan zal je het weer weten smaak van de eerste kus, de levensvreugde en het zorgeloze van ...vergeet niet mijn belofte.…

Probeer je geweten niet te sussen laat mij nu toch met rust Misschien maakte je een foute keuze en ben je je daarvan bewust Maar ik heb mijn leven weer op orde en geniet daar nu weer van Dat lukt omdat ik je heb vermeden hoop dat je dat begrijpen kan Dus als je echt zoveel van mij houdt als ik denk dat je heus doet Laat me dan met rust en vergeet…

Waar ik in mijn dromen soms voor vrees is niet de pijn van ziekte of van ouderdom noch al die lange nachten of de eenzaamheid, maar het stil vergeten van je naam, het niet herkennen van je stem, je gezicht te vrezen als een vreemde vlek op het tapijt.…

Vanochtend zag ik je weer ik ben je niet vergeten druk gebarend speel je jezelf hoe wil ik heten Zoals toen, schuin steek je de straat verlaat me maar ik ben je niet vergeten Ook later zal ik je niet vergeten als je plots mijn hand zult raken vergeten zal ik je niet.…

Ik kan je niet vergeten, als je dat nou eens zou weten! Mijn gedachten gaan alleen nog naar jou, omdat ik zoveel van je hou!…

zit nu glas met uitzicht op de schuur waar alles dezelfde bruine kleur heeft snoeischaar en hark in zijn schoot liggen dode takken Tussen hem en mij zit nu glas buiten juicht de zon heerlijke zomertuin bomen zwaar van fruit maar binnen is het zwijgstil ik breng hem een peer proef maar, zoet sappig, toe hij is de peer ook vergeten…

het lijkt alsof het heeft toegeslagen ook bij ons, het langzaam vergeten van gedachten, gevoelens en woorden wie niet mag zijn of worden word het veld van de liefde met twee klappen uitgeslagen twee kansen en toch, sla toe! leeg je gedachten, gevoelens en woorden het vergeten wint.…

het stormt bij mij binnen mijn hart ligt omgewoeld wat moet ik toch beginnen mijn gezicht is door tranen overspoeld ik wil je zo graag vergeten mijn hart zegt nee o als je het toch eens zou weten maar ook ik moet in de levensstroom mee het heeft zo moeten zijn hoe ik ook wik en weeg al doet het me zo'n pijn god is het die over mij…

Ik was vergeten hoe mooi verliefdheid wel kon zijn Tot jij plots in m’n leven verscheen Jij bracht me terug duizenden vlinders en de warmte van dit wonderlijke gevoel Ik was vergeten hoe liefde iemand kon doen stralen Tot ik jou diep in de ogen keek Jouw blik raakte mijn ziel en veranderde mijn hart in een eindeloze bron van verlangen…

Soms ontbreekt de rust te genieten van wat er is de stilte lief te hebben en warmte te ervaren. Je kunt die knipoog zien en daarmee een glimlach -ontlokken- klein geluk maakt groot leven. De nacht is donker en lente brengt de zon laten wij ontwaken en leven alsof de bloesem komt.…

zij gaat maar dan zo langzaam met wisselende helderheid naar steeds grotere leegten in het heden stervend dood waar toekomst een afnemend verleden kent: een ongevraagd genadebrood zieltogend gaat zij voort in nakende ellende totdat ook het kind in haar geen weet meer heeft van er zijn of te worden bemind zij kijkt, zo…

- - - - - - - - - - - - - - - - - Toen ik in 't lamplicht Mijn brood zat te eten, Dacht ik aan dat gezicht - Ik was het vergeten!…

Oninteressant In een hoekje geschoven Vergeten voor even Soms mag ik te voorschijn Mag ik even klaar staan Ervoor zorgen dat de verveling verbannen wordt Toch zou het eens fijn zijn Als er eventjes zomaar gedacht werd aan mij…

het staat op je neus zei ik of was je dat vergeten misschien. Hoezo vergeten, ik weet alles nog hoor alleen het denken laat me in de steek ach, dat geeft niks fluisterde ik haar toe terwijl ik zachtjes over haar haren streek. Ben je moe misschien, wil je naar bed ?…

de dood haalt iedereen in zelfs de begeleider sterft eens thuis- en mantelzorg wensen niet het heengaan van de man met kanker en dan, onverwacht, zaait hij uit in bloemenpracht vergeet mij niet ondanks dat ik u achter liet…

Vergeet niet hoe ik deze zomer was neem me zoals ik in de herfst zal zijn leid me de koude winter door en wees voor mij de zomerse zonneschijn Jij alleen kent mijn wisselende buien mijn zoute tranen en gedwongen lach jij hebt er altijd doorheen kunnen kijken vanaf de eerste keer dat je me zag Je troost me wanneer ik het nodig heb en…

VERGETEN Stemmen in de verte beelden zijn al voorbij nog voor je hen echt kon zien. Spinazie is rode kool rode kool is aubergine. Staren naar schimmen nog voor je de vormen echt kon zien. Zo komt de dood je vagelijk bekend voor al binnen.…

In memoriam Hans Faverey, Bestaan; en het vergeten. Leven; en weten van de weg; het keert terug, in zichzelf, spreekt met dubbele tong, vraagt om een reden. Loslaten wat is, wat zich afspeelt in het uiterste kwadraat; een gespiegeld ik, gevangen in het oog van de draak. Beginnen met geluk. Waar?…

Voelbaar is de eenzaamheid die onafgestoft is blijven liggen op het kastje naast haar bed lege ogen door verdwenen hoop staren de koude leegte in terwijl 't zonlicht zich door 'n raam naar binnen wringt vergeelde ansicht uit het verleden staat onaangeroerd evenals de klok waarvan de wijzers allang bevroren zijn is de tijd…

Vergeten de vergezichten Maar ook de blik op heel nabij Het kleine maar zo zeldzaam Vergeten de kooswoorden Zei zij, m'n stiller moeder Vergeten m'n gedichten Zei ik wat meer eenzaam dan voorheen.…

zij wikt en weegt de pro, het contra alles in haar hand wijst recht vooruit door alle bochten heen uit het kluwen van het leven spint zij onvoorwaardelijkheid een bezigheid sinds heugenis die haar nog nooit heeft vermoeid of even moedeloos deed versagen blind als een bovengrondse mol ziet zij alles slechts in klaarte woorden en daden…

doordringen Maar het lied dat ik door jou ken Het liet me vol liefde zien Wie ik in jouw ogen ben In gedachten hoor ik je nog zingen Omdat je me nooit zult vergeten Je woorden willen me terug roepen Maar je stem klinkt verbeten Ik moet mijn tranen bedwingen Ik hoor je zingen.....…

Weet dan, dat ik je nog héél lang zal liefhebben, nog láng, nadat je me zult zijn vergeten....…

De gaten waarin je ogen en de muren van stof opgetrokken door dat ene woord. Een oude traan, erosie van gedachten, de stem die door duizend gangen galmde om te verstommen in leegte.…

Je foto, geprint in mijn hoofd, Zie ik steeds als ik mijn ogen sluit Alleen aan jou denken geeft me moed om verder te leven Die steek in mijn hart van toen we afscheid namen kan ik alleen genezen door weer bij jou te zijn Door liefde omgeven wil ik zweven naar een plek waar ik alleen met jou kan zijn Waar ik mijn gevoelens met…

Ik kan u niet vergeten, Mijn simpel landekijn, Bij mensen die veel weten, Veel hebben en veel zijn. Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis.…

Ach, kon ik maar vergeten, dat is wat ik zou willen... alsmaar van jou bezeten, is steeds mijn hart verspillen... Ik kan geen dromen kiezen, maar steeds zit jij erin... en telkens ga ik verliezen, degeen die ik bemin... Ja, kon ik maar vergeten, 'deleten' uit mijn brein...…

Ik wil je graag vergeten mijn hart dat doet zó zeer Ik blijf maar aan je denken en slapen gaat niet meer Jouw leven gaat gewoon verder het mijne staat op stop Ik moet steeds aan je denken je spookt maar door mijn kop Ik wil je nooit meer spreken je liefst ook nooit meer zien Dan kan ik eindelijk verder met leven, heel misschien....…

Ik moet je vergeten ik ben de ware niet voor jou maar je geeft me steeds weer hoop met die glimlach waar ik zo van hou Ik moet je vergeten het is voorbij ik wou dat je me dat liet weten dat je dat rechtstreeks tegen me zei ik moet je vergeten niet meer denken aan die zoen maar waarom ben ik naar die knipoog weer zo verliefd als toen…