Alle inzendingen over verlangen OR rust

Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen slingeren in de wind, dansend over regenbogen die vertellen over een heel bijzonder kind die in de nacht verdween zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers een ontwapende lach zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen van jongs af aan tekende zij haar eigen pad door een land vol fantasieën, nam daarin…

Stilte in jezelf. Alleen de ziel fluistert zacht. Dat geef je weer kracht.…

Haar grijze haar, rust op het kussen. Verlangend naar de slaap. Ze houdt in haar armen het kind, dat haar wil ontvluchten. Het rukt aan haar oude hart. onwillig en met duizend zuchten. Het kind wil niet gaan slapen het wil naar buiten, naar de hei, waar rust is en geluk.…

eens waren ze blauw daar wil ik in geloven ondanks het grijs dat je laat zien sinds mijn allervroegst ontwaken eens waren ze bezield zonder het verlangen naar eeuwige rust eens waren ze niet zo gebroken als nu als jij als mij en ooit waren ze blauw daar wil ik in blijven geloven…

Het eeuwig verlangen naar rust in mijn hoofd. Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…

Verlangen naar een stukje rust geheel alleen je eigen plek voor elk mens een ware must dromen van een mooie stek een waar je geheel jezelf kunt zijn die rust waar je zo naar verlangt in tijden van angst, verdriet, of pijn 'n plek waar je je hart graag mee behangt.…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

Had ik maar rust Mijn leven geleefd in een roes Nu verlang ik naar eerlijkheid Het liefst de rust van het bos Uren gedanst op de harde beats Terug naar huis op de fiets Met een of andere meid achterop De wereld was te klein voor mij Met de auto m'n brood verdienen De boord gesteven en gestreken Producten aansmeren voor erkenning De zakenwereld…

De rust van het voelt goed zo en de armen om je heen geeft het verlangen te verlengen van het gevoel, ik ben niet meer alleen.…

De nachten leken eeuwig te zijn of er geen einde aan kwam het maakt niet uit waar ik ook ben te moeilijk is het gevecht als je het moet stellen zonder kracht nooit genomen steeds gegeven ik heb het nooit verleerd rust ik peinzend aan de waterkant niets meer wat ik nog verlang.…

Kom mensen, stop zo af en toe eens speels Op onbewaakte spoorwegovergangen; En als u naar uw einde gaat verlangen, Leg dan uw hoofd te rusten op de rails. Want zo verlevendigt u zeer beslist Het saaie baantje van de machinist.…

Geen rust Maar slechts de stilte Geen verdriet En ook geen pijn Maar de leegte De eindeloze leegte Van het niet-verbonden-zijn Niet verbonden Als een lichaam zonder leven Een leegte Zonder liefde, zonder pijn Maar in stilte Een eindeloos verlangen Weer te leven Te voelen en te zijn…

Kerkhof Een plaats van, stilte rust Verlangen Liefde Uitademen Geschiedenis Droefheid Vreugde Tranen Verleden Spijt Schaamte Eerlijkheid Nadenken Wensen Huilen En voor al die dingen, Waar het nu te laat voor is.…

al lopende verlies ik mezelf geef ik mijn woorden aan de wind die mij de pas afsnijdt onderweg naar daar waar rust mij eindelijk omarmen zal moegestreden ren ik mijn lot tegemoet verlangend naar waar de wereld stopt met zijn…

Voor Alda ' k Wil nog wat zeggen Maar de woorden die Zich aan mij opdringen Blijven onuitgesproken - Ongeboren blijven ze rusten In mijn opengevouwen handen Die deze dagen verlangen Naar vrede, veiligheid en rust Om aan te komen op de Door God geschapen kust Waar ook jij door Ruwe stormen heen Door het vuurtorenlicht…

Ik verlang naar mijn gevleugelde droom. Weg te vliegen, op te lossen in de lucht Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken. Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon. Het verenkleed brengt mij naar de hemel. Waar ik vlieg in de oneindigheid en mij verbaas over het gebrek aan zwaartekracht.…

nu jouw bed voor de derde nacht niet beslapen is wordt de pijn almaar dieper daar ik jou ontzettend mis mijn lief kleine mannetje zeg me waar ik je vinden kan schreeuwt mijn hart het uit lieve jongen waar ben je dan sinds het onvindbaar zijn van jou heb ik de dag verruild met nacht draai ik alleen nog maar in cirkels is het op jouw…

eens zal ik mijn oor te luister leggen op het harde staal me rusten de vogels zullen roepen de takken buigen, wuiven ik luister naar de verte het zingen dichterbij het landschap traag in stilstand zwijgt grijs in matte nevel het zingen zingt van warmte vol van rust en kalmte ik klink mijn angst aan bielzen en hou me verder stil.…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…

ontembaar rende je blootsvoets door de velden achter de vlinders aan honden dansten om je heen kastanjebruine haren omlijstte jouw gezicht wie jij was het beschadigde kind wiens huis geen thuis bleek verborg jij je in gedichten van vloeibaar goud…

Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn doch het antwoord…

Bejaarden willen graag wat vaker douchen En ze verlangen naar een eigen kamer Een praatje maakt hun dagen aangenamer Ze willen rust, een leven zonder pushen Wie steelt en zich daarbij dan laat betrappen Kan zo aan het bejaardenhuis ontsnappen…

liefkozend op een bed van innemende zorgeloosheid scheiden zich lichaam en geest op zoek naar dromen in een andere wezenlijkheid terwijl het lichaam rust schrijft het zich een draaiboek uitbundig in de nacht beelden uit het leven van toen of van verlangen in de labyrint van slaap…

de kou tikt op de ramen hoor hoe de hemel schreit en haar aarde bedekt met witte tranen kil haar gemoedstoestand, omringd door stilte die zachtjes door de pijn snijdt brandt binnenin het verlangen naar immense rust…

Wanneer rozenlucht de avond voedt, dansen late nimfen op blauwe violentonen, zomertonen die in schemerlicht de dag verlonen, dan komt het verlangen met een laatste groet aan het verleden , naar rust in zwijgen vergleden. zal iemand me niet vergeten?…

stille tranen getuigen van verborgen verdriet huilende gedachten daar waar niemand het ziet verlangen druppelt naar binnen vermengd met heimwee ooit is er het weten ooit is er rust ooit ga je op weg…

Helderheid en licht is wat de blijmoedige krekel laat horen of laat dat mijn behoefte zijn: in de nabijheid van de grote rust ligt een zee van kalme gedachten. Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

Ik zie je daar al staan heel alleen starend naar de zee kijkend, wachtend op de golven verlangend naar de rust en stilte. Je was aan het zoeken maar kwam niet verder genieten zat er niet meer bij het werd je allemaal te veel. Nu staar je vanuit de hemel en kijk je op ons neer je voelt de liefde waar je wist dat die bestaat.…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…