Alle inzendingen over verven tuintafel

Vandaag verklaarde zij zich tegenstander van haar eigen boerka- en dubbel paspoort-beleid, dat zij tot voor kort met verve in de Tweede Kamer verdedigde.…

waar onder luid applaus oogstrelend ze zich ontdoen zal Van windsels en sluiers één voor één wervelend en draaiend sneller dan ogen volgen maar zijdezacht huiden zullen verdwijnen bij het licht van de maan in het uur van waarheid komt dat zien volkomen weerloos zal zij naakt zijn laatste restjes versluierd verstand met verve…

En zij die zich al die jaren gaf zonder enige reserve met al haar vuur en al haar verve hun liefde was toch immers echt en af? Zij hoort hem dof en niet begrijpend aan en gaat slaat zich het stof van de gebutste veren schudt hem diep verdrietig van zich af. Weer heeft ze moeten leren maar één ding staat: Zij is niet laf.…

Haar zangkunst maakte deze kleine puber een mini-ster tot in het buitenland met enkel hoge pieken, diepe dalen Maar staat zij eenmaal op het podium dan straalt zij als een Piaf in het licht het Vrijthof wordt een pandemonium uit dank voor wat zij met verve verricht…

beat van de song iemand die het ziet deze dag die je won dromen luisteren niet in de verte klinkt een gong toen je thuis achterliet en nooit meer echt won dit is in verleden tijd geschreven daarom is 't ook een hartenkreet niet meer dan een oerkreet zoals dit leven tijdelijk ouder worden woorden luid en duidelijk vastgoed verven…

met een zucht hij jaagt de vlokken vooruit vanuit het westen toch vallen ze allemaal ten langer leste en op die dik bedekte winterlaag komen vogels van onder de haag ze trippelen rond zoekend naar voer schichtig kijkend, de dood ligt op de loer een koolmees klemt zich vast met dunne poot pikt driftig in pindadop voor wat noot onder de tuintafel…

vuisten, maar Met woorden, want Die maken me vrij Van onrecht mij aangedaan Heb ik enorm geleerd Werd opnieuw sterk De daders hebben Verloren Het slachtoffer Ingeschat Verkeerd 'k Mag en wil gráág 20 uur per Week; de helft minder dan toen Zonder te worden benadeeld en Zonder ergernis na een herhaling Betaald werk Weer met verve…

O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven, Die, in een laatste opglooiing van de aard, Van al het schoonst des zomers, lang gegaard, Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven, Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard, Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven?…

zonder schromen de blaad’ren naar een zachte geelgouden gloed die nog even kan worden behouden tot rijp de randen langzaam zal omzomen maar slechts na twee nachten vorst aan de grond ontsteekt de herfst enthousiast zijn vreugdevuur en dwarrelt het goudgele blad al knisperend rond deze vertekende warmteschijn van de natuur schildert met verve…

in zilver lopen nu twee banen vanaf haar slapen langs het bruin ze zullen weldra gaan verdwijnen in volkomen grijs tot aan de kruin bleef ze lang geconserveerd nu gaat het slijten extra snel spanningen, met kracht geweerd tekenen haar uiteindelijk wel ze kan nog kiezen voor schijnbare jeugd de haren verven in een warmere tint maar dat…

schatjes optimaal genoten rijst weer op uit het verleden lieve boeren met wijsheid: die krachtig is twaalfjaarachterelkaaralseigenthuis met geuren welke nimmer afzwakken al valt het lichaam zwaar maar overwint de drang naar werkelijkheid terug: het wrakkig hek, mijn mooie boom staat hier draai mij naar de wegkapel en zie mijzelf figuren verven…

breekbaar als de iele eerste lentebloemen die ik zou willen plukken schikken in een siervaas wondermooi als de lente zo noem ik jou je weet me te raken als de waas op de wei druppels prille morgentijd op een bloesemschoonheid ik laat je gaan, ik houd je vast als de schitter van een kelk een weerschijn van liefde draait jouw verve…

'k Weet het nog steeds niet Ik was er niet bei 'k Word ook niet goed In zo'n legbatterei Ik leef om te sterven Voor 'n ei om te verven Geen donsgeel gewriemel Eerst ik, morgen gei Maar wie is er eerder Het geel van het kuiken De kip of het ei Ach welnee, allebei ........VROLIJK PASEN.........…

ondergang met mijn treuzelende blik gestaag onder ziet gaan zij is een raaf, een moeder die de tijd aanschouwd zoals raven manoeuvreren op ieder zuchtje wind die hen verder brengen naar daar waar zekerheid zich in twijfel bevindt ik prijs me om in haar slagveren die raaf te zijn die bij geteelde moed zichzelf in alle beglazingen met verve…

liefst wou ik me aan je zijde scharen om je voor alle wanen te bewaren je afgewende blik wierp snel een dam ook deze keer liep jij me weer voorbij Want je gekwelde geest wil blijven zwerven hij liet de sterren in je ogen sterven en drijft je voort als ’t rusteloze tij jij loopt als koning in een oud livrei en geeft bevel de hemel zwart te verven…

we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven je kroon viel af, je kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor…

In de nacht voor zijn aankomst is de Maan op zachte voeten door zijn hoftuin gegaan Zij liet verstrooid wat maanlicht slingeren - nooit meer aan gedacht Bosranken weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen…

Waar ik vanmorgen zag De bomen met hun gele en groene verven Raad ik het ziekenhuis, waar dag aan dag Gemartelden in duizend angsten sterven. 't Is anders, overdag, een rustge buurt, Mijn buren hebben tuinen met veel peren, Maar met mijn woning heb ik niet gehuurd De vrede die ik immer moet ontberen.…

Dit gretige intense Waar zie je dat bij mensen Dit vurig attribuut Geen twijfel, geen reserve Volledig en met verve Vasthoudend, resoluut Je van je taak te kwijten… Voor deze kwaliteiten Is er geen substituut Dat is de kracht van mieren Van stieren …. en van vlieren.…

Twijnend gaan de levens verder langs een ingekleurde lijn, uitgestippeld door geslachten, elk met een verhuld geheim, soms kleurt dat blauw, soms naturel, met verve speelt men van nature het familie-rollenspel. Geschreven n.a.v. het boek “De blauwe draad” van Anne Tyler…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament?…

rood door het bloed zochten het dal met al haar groene weiden je was een ridder in haar leven onder het maanlicht van de middeleeuwen bestond er geen oranje, maar geel was de gloed en haar ogen, smaragdgroen, keken weidser dan haar aanbelandende velden een boezem, als een fruitschaal naast versleten ondergoed, een zinken teil om wol te verven…

op ver, zij kijken als een rijtje pimpelmezen naar links en rechts, op en neer Als hun ogen elkaar treffen plooit een automatische glimlach mondhoeken omhoog, zij dromen zich rond en het is niet uit te maken wanneer de reis ooit begonnen is Zij trippelen op hoge hakken in en uit hun bestaan, de ene blond de ander een brunette en later verven…

Delacroix lenzen van zijn ogen op scherp Zonlicht spiekt spontaan door een raampje hogerop Terwijl de ene vrouw zeer spontaan lijkt te poseren schijnen er twee in serieus gesprek de vierde lijkt te vertrekken hoewel zij een opmerking maakt Tapijten bezet, maar niet bezaaid de wereld lijkt op afstand hier Delacroix' penselen hebben hier met verve…

Vlakt de lijnen, diept de schaduw, veegt de verven alle uit. Schikt de sterren aan de hemel tot geen donker plekje rest, Laat een schemering op het water en een glans in 't verre West. Dan rust ze uit en mijmert stille, zalig in haar zachte glans En hoe stiller 't wordt, te meerder schittert alles aan de trans.…

Vaak verven de schilders zich dood. - En hierdoor verlies ik heel veel aan meevarend verfpersoneel. 'k Adverteer daarom vaak bij de pers, opdat ik m'n ververs ververs. Het schilderen van al die schepen is kostbaar, zo heb ik begrepen. Ik ga dus reorganiseren; een schip laat ik fotograferen.…

Wil door Uw Geest ons hart beroeren, Uw Woord de monden uit doen gaan, doe ons de strijd met verve voeren, Uw beeld ons steeds voor ogen staan. Wij zijn van U te allen tijde, bloedeigenen door dood en graf, wees onze voorspraak aan Gods zijde, verzoening keert het oordeel af.…

kettingzaag druppelde olie over zijn tanden en zwengelde hem aan doppen op mijn oren dempen het geratel wijdbeens zet ik me schrap op mijn hoede voor de terugslag splinters, snippers, zaagsel nu ik weer wat bedaar zie jij wat ik achterliet een witte vlek op het behang kerven in het plaaster je reikt me een borstel aan ‘eerst vegen, dan verven…

Verlangen is een vuur dat niet en dooft, 't is als 'n zwaan klapwiekend, kan niet sterven: de Dood komt om het hart, in 't jonge hoofd droomt nog 't verlangen in parelmoeren verven.…

Nee, uitgenodigd was ze niet Maar dat hield haar niet tegen Er was een feest, daar moest ze heen Door storm en wind en regen Ze kon daar fijn haar zegje doen Want zij wist alles beter Ze won al menig prijspakket Voor de beste betweter De gordijn een andere kleur Maakte de kamer groter Zo legde zij met verve uit En smeerde nog wat boter…