Alle inzendingen over verwerken OR afstand OR verleden

in de stilte voor de storm verschool zich een oneindigheid... nu berkengeel en waterwit elkaar vermengen met het hemelsblauw waar vorst in zit beef ik, door de kou van duizend oude dingen maar daarboven in mijn kruin struint zoetelief als vogel en een kogel -door de kerk het zwerk betrekt, maar ik niet meer ik laat de regen dalen…

water proeft zich aan, dringt tussendoor tot verdrongen ruimte naar volstrekt vergeten, volmaakte droogte tot dorst zich aandient, borden vol honger zich ledigen boven verzadigd vlees in uiteindelijk gemoed als fragmenten zich rapen, zich schudden tot vloeibare scherven zijn geplengd te elfder ure, onvoltooid…

we trokken langs met gevaar voor lijf en goed bewaarden we de moed der wanhoop in mijn tas want dichterbij liep niet gelijk met elke vastgezette pas een werelddeel te veel en het ging hard, als we ons draaiden dus we keerden alles om zo leunden we zo steunden we op dichtgeblazen woorden, op een schaduw zonder zon…

Ik schrijf maar een beetje over kalfjes en koetjes in de wei de boer die zijn vrouw berijdt Zie het allemaal voor me het complete festijn een prentenboek ga ik er van maken al slaat het niet aan op de universiteit Moet het dan gaan over de evolutie het breken van een ei liever zie ik de mensen zich vergapen aan een schilderij Ik heb…

Op de fiets, rubriceren, data uit de oude doos. Valt er nog iets uit te leren, blijf ik dan voor altijd broos ? Bij valavond vliegjes happen, de zon gaat baden in de vaart De avond is moe en wil ontsnappen Maar ‘k grijp hem even bij zijn staart. Trappen langs de grazige weiden Tot er niets meer is dat stremt Zie hem daar die bocht…

int donker, met bewegende ogen is er sprake van een ridderlijke strijd ieder vecht nobel en vaardig ieder wordt in zijn Zijn meegezogen het is een strijd in warrige tijden ieders doel is het horen waardig ik heb geen voorkeur te bepalen het is als leiden en lijden en volgen soms doet het denken aan malen het is wachten op een gericht dat…

ik draag haar door de nacht heen wijl overdag vlagen van mist heersen van binnen daadwerkelijk heb ik onze adem niet meer gemeen dat roert mijn denken, vraagt om mij te bezinnen allengs gaat alles nog verder op slot en kan ik slechts kijken in een enkele richting het blijkt ook nog eens een doodlopende straat waar niemand voor mij een deur…

in gemeten passen ligt het geluid van het verleden ik leg ze tussen jou en mij, ’t gehuil bleef in de afstand bewaard en nu ik te oud voor toekomst word duidelijk en doodstil vraag je of ik mezelf wil verlaten; de duur onuitgeschreven maar wil je mij dan vasthouden nog voor de winter verminkt het leven of dat wat als zodanig klinkt…

Op de snelweg Waar het rustig rijden is Rijdt achter mij, steeds achter mij Het verleden Op dezelfde afstand Rijdt er voor mij, constant voor mij De toekomst, steeds die toekomst Langs lange vage lijnen Op deze weg Precies er tussenin, Daar rijden wij, steeds wij, Langs bijna voorbije strepen Omdat ik zie Dit kort moment, dit…

, ouders niet Wat kan ik bieden Als troost als verwerking?…

we lopen heen en weer tussen heden en verleden in deze heldere zomernacht een reservoir vol vallende sterren kosmische strohalmen voor wie niet kiezen kan onze dagdromen onbeduidend in plaats en tijd hangen aan een ijle draad in de windstille lucht op onnadrukkelijke afstand van de omslag naar pijnlijk verlangen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Niet altijd is een dipje te vermijden. Word ik weer eens door weemoed overmand Dan luister ik naar mijn gezond verstand “Door huiswaarts via Groningen te rijden.” Om thuis vol overtuiging te verklaren Dat Groningen een voorstad is van Haren.…

Dreams are for dreamers, so a dreamer I will be Because that's the only thing right now, to have you here with me…

De kosmos is een grap bij een mensenleven neem haar verhalen onder de lange wimpers zover als begin en einde zullen ze niet komen maar enkele passen en ze zijn al dieper met enkele passen zijn ze nagenoeg thuis aan hun eigen oever waar andere sterren hun licht dompelen in de binnenste stilte, meer zo je wilt, verborgen voor…

Sta niet middenin Loop er een beetje omheen Bekijk wat jij doet En hoe jij je gedraagt Dans niet mee Wanneer de muziek begint Luister naar de gesprekken Zonder in te vallen Leef het leven Van een afstand Droom over wat ik wil Zonder te slapen Kijk van een afstandje Hoe jullie lachen Dein een beetje mee Op de woorden van…

Het vertrek verrast je in een oogwenk Ergens in december wanneer de dag twijfelt tussen ontwaken en de sluimer van paarse lucht. Wanneer men een slordig zeil hijst Met slingers en handen die wapperen naar haar. Alhoewel ik toen huiverend over de reling leunde. Verdraag ik de ruis, de grijze toon van havens niet meer. ‘Ik vertrek’ zeg je en…

jouw sterren zijn mijn sterren jouw maan is ook mijn maan maar de afstand naar jou is mijlenver hier vandaan jouw zon is ook mijn zon we kijken naar dezelfde lucht maar de afstand naar jou hoe wordt die in hemelsnaam overbrugd…

elke stap die ik neem brengt me verder van iets vandaan maar daarentegen steeds dichterbij naar waar ik heen wil gaan afstand nemen is vaak goed om dingen te verklaren maar soms raak ik uit de koers en geeft het enkel blaren…

een loszittende SIM-kaart zegt ze verklaart de slechte verbinding tussen ons en sorry seems to be the hardest way om te duiden het doet er allemaal toe maar veel minder dan verwacht zij drinkt haar milkshake op en brengt in Leuven stormen in Den Haag tot bedaren…

Door de wind uit elkaar getrokken voel ik de afstand ik hou je hand vast maar ik voel hem verstijven hou me steviger vast, ik verlam dat ik hierdoor keer op keer onder je ogen weg glijd…

De absolute afstand, die is te relativeren- want absoluut is relatief, gerelateerd aan keren, Hoeveelheden en aantallen, het meetbaar instrument- maar hoe is iets te meten als je het einde niet kent.…

kennelijk ben je er niet hoe goed ik ook zoek het lijkt verdomme wel een heel slecht boek je ontloopt mij zorgt dat je er niet bent en dat voor iemand die mij zo goed kent nee ik ben niet boos ik ben heel kwaad en zeg je gewoon waar het op staat soms denk ik wel eens bekijk het maar maar zelfs die gedachte valt me nu te zwaar…

Je ogen zeggen alles en verraden je ziel Afstand weerhoudt ons van kijken, Vragen heeft geen zin, de afstand blijft…

zoals de wegtrekkende zee in snokjes stuiptrekgewijs afstand neemt van strand en vasteland zo neem ik afstand van jou: de vloed is uitgewoed de tsunami van passie passé tijden van ebbe strekken strand tot arena voor verbaal gevecht beslecht in afweer en afkeer in ijzige kilte ontvouwt zich beklijvend besef van schrijnend gebrek aan…

Op weg naar dichtbij waar jij aan mijn zij mijn hand zal nemen en ik mij zal losrukken en terug zal ijlen naar afstand.…

Ik maak ons stuk Voordat jij mij Stuk kan maken Dus zeg maar niet Ik hou van jou Want dan zal ik Je verlaten Nog voordat pijn Mij kan bereiken Ben ik allang Bij je vandaan Dus zeg maar niet Ik mis je zo Want dan Laat je me geen keus Blijf maar veilig Op een afstand Doe vooral niet lief Voor mij Want dan moet ik Voor je vluchten…