Alle inzendingen over verzet OR held OR offer

de boer heft een witte vuist tegen de woekerwinst het nevelwoud kreunt geschonden door de klauw van het westen de mengelmoes van de Amazone verdunt in de soep van idiote belangen onder de loep van gifkikkers hij vraagt een schouder voor zijn verzet twee weken voor de kiezers zuigen aan de punt van een rood potlood ritselend door lijsten…

O dierbare Offeren de Vrijheid opgedragen, In wie een fier gestarnt de krijgslust had verspreid, Die, zelver nooit versaagd, door wijze moedigheid De stoutsten voor u deed versagen: Men kan aan ieder Held geen stoflijk pronkbeeld wagen, Maar zo de gunst mijn pen door vleikunst niet verleid, Zal mond nog eeuw uwe eer, wordt 't marmer u…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Ik keek in de ogen van de dood, en kende geen vrees, witte, bekorste lippen, een raam als een spiegel, vervormt geen waarheid, geeft geen kijk in de ziel, slechts een blik op het sterven, geen angst aan een eind, in de vallei in mijn mond, waar ik met een tandenborstel cafeïne weg boen, resteert een slechte smaak, opborrelende woorden kruipen…

Ik weet het weer, ik weet het weer, drank en peuken, vergetelheid valt niet te duwen waar het niet gaat, verdriet vul je niet op, gebeiteld en gehouwen, begraaf je niet met een schop, een gat aan de kustlijn, gevuld met het getij, nooit vergaan, ik weet het weer, ook als ik even niet kijk, jij liet me zien wat ik kan zijn, en ik jou wat…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

De begeerte stokt in mijn stem De honing van mijn ijl geblaat Lieten haar twijfelend achter Een meisje nog Dat haar voddenpop martelt En niet maalt om mijn hoofs gezwets Ze wet het mes en dartelt Ongenadig om haar prooi Drijft het diep in de strot Het lam ligt spartelend op het offerblok Haar greep wordt slapper Door mijn ader gaat een koude…

de levensbron ontspringt voor zijn altaren, de Alvermogenste heeft het paneel ontvouwd, het offerlam maakt alles heel, de engelen zingen, beroeren snaren aanbeden door belijders, martelaren, de kluizenaars en ridders nemen deel, een schild in zilver met een kruis van keel, en zij die mensen recht doen wedervaren terzijde staat de mens, naakt…

De zee golft mee op ruige vinnen verwekt het duin in schuimend zand, getuigde pluimage aan de offerrand, uitdagende normen der dorpse minnen, in uitgebleven beminden, jaagt in angst de afslag binnen, vallen diepe stilten, niet in tonnen aangekant, stromen tranen over het gewelfde waterland, wekken klokken het gemoed er droeve zinnen, het…

Net de echtscheiding aangevraagd, hierbij een ode aan de politie Deze mensen hebben doorzicht, ze zijn erg bekwaam! Ik mocht hem de woonst niet ontzeggen, hij slaapt voldaan Hier ligt hij op de grond en dikke deken, kamperen dan maar. Dat slapen, dat lukt me nu zeker niet Opgekropt door het vele verdriet. Boeken over positief denken verslond…

uit mijn catacomben drommen driften zich een uitweg langs mijn offers die zwak de laatste adem kuchen…

(Blijk van waardering. Teken van vriendschap) Zij is een zeer aangename bries die in korte tijd naar een venijnige wervelwind transformeert Net als de lucht maakt zij draaiende bewegingen; als paar dat al enige tijd intens waar begeert Voedt zij passie Hoewel hij oprecht volle teugen geniet dartelt zij vrolijk zonder schroom…

aan uwe zij Zal mij geen troost ontbreken: Dit offer u en mijner waard Zal nimmer mij berouwen Uw trouw zal mij vergoeding doen 'k Juich in dit blij vertrouwen.…

Nu nog niet zo lang geleden Gaven mannen, recht van leden, Het beste wat zij konden geven: Het offer van hun eigen leven Op het altaar van het recht. Opdat ’t goede won van ’t slecht’. Dat was het doel van ‘t vurig streven.…

wat is er aan troost want helden die zijn altijd dood…

woord en daad kon paren ultieme keus om door te gaan verzet tot in de dood maar ook het licht dat jij bij mij ontstak de gloed in een gekwelde geest en zo, nog vele jaren later, voorbij de grenzen van je dood de zegen mededeelde aan deze zoeker op je site 12 februari 2005…

Dan verzet je slechts je streven, Bij winst dan wacht u lof en feestgedruis! Kom vórt, de hort op, word een sportsupporter! De wezenlijkste bijzaak van het leven Wees sneller, sterker, slimmer, schoner, sporter!…

New York, de metropool van 't grote geld Waar heel 't bestaan ervaren wordt als topsport Een echte topper zelfs bijna een god wordt Die stad, die zocht en vond een nieuwe held Eerst dacht ik nog: ze maken maar een geintje Maar nee, echt waar, die nieuwe held is Nijntje --------------------------------------------------- ...Het door Dick…

Ach, flikker toch op met je helden in hun glitterjurk van flinterdunne roem, hun bek vol klatergoud maar nooit, nee never, iets te melden. Mijn held is een gebogen man in een te lange regenjas met een vale aktetas op het Rode Plein.…

Al gaat het bergingswerk nog altijd traag Toch prijst men in New York de brandweerlieden En allen die daar hulp zijn komen bieden; Zij zijn opeens de helden van vandaag. En kent u ook de helden reeds van morgen? Dat zijn de kraaien die ons lijk bezorgen.…

Jij wijst mij de juiste weg. Jij houdt mij op het rechte pad. Zonder jou had ik altijd pech, kwam ik terecht in een donker gat. Nu zonder problemen van Oeteldonk tot Rotjeknor. Dankzij... mijn navigator.…

Was hij de dapperste van alle Russen? Reeds menigeen verdween er op bevel Het Kremlin speelt een crimineel hoog spel De moord- en machtslust blijken niet te blussen Je hoort Navalny’s oproep: ‘geef nooit op!’ Wie vat nog moed? Het kost je zo de kop –…

De doorgaans zo bedaagde senatoren Blokkeren de verhoogde BTW Geknars der tanden bij de PVV En ook Henk Kamp krijgt er de wind van voren De 'oude' Eerste Kamer laat zich gelden, Ontpopt zich als een zaal vol jonge helden. ---- In de Eerste Kamer moest VVD Staatssecretaris Weekers inbinden rond de geplande verhoging…

Dus ik zei hem (hij's al zeven): Nee jongen, da's geen boef, da's Marco Kroon Hij heeft niet zelf besloten held te worden In dit land roept men helden tot de orde…

Helden van vroeger Zijn hun heldhaftigheid kwijt Als ze van eigenwaarde beroofd Doorliggen op klefklamme lakens Helden van toen Zijn hun voorbeeldfunctie kwijt Als ze van motoriek beroofd Kwijlen op vlekvolle hemden Helden van gisteren Zijn hun krachten kwijt Als ze van zelfvertrouwen beroofd In stilte huilen achter halfgesloten ogen…