Alle inzendingen over vogels OR natuur OR herinnering

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als dorpsjongen, niets gewend, stond ik een keer op de zolder van het Goes Museum oog in oog met Jetayu, de mythische reuzengier. Hij sloeg een vuurwaaier van staart en vlerken open, een werveling van kracht en kleur, en schreeuwde het gotische gewelf vol oosterse triomf. Ooit had ik een oom op Java die uit de sprookjeswereld…

vogels koersten met de trein vertelde ik, ik vluchtte weg met de natuur zo weet jij dat mijn aard blijft waar zij heengaat gebekte duur ik laat lege bodems achter…

om de vogels te horen het geluid van hun lied om de bloemen te zien bloeien de bloei van de vergeet mij niet Ik heb getracht te schrijven te schrijven over de zee om de herinnering te laten beklijven de herinnering aan ons twee om de warmte te voelen de warmte van jouw hand om kastelen te bouwen kastelen vol met zand Ik heb getracht…

Ik tekende voor jou een vogel. Maar in de ochtend was jij gevlogen. Het koude bed, de lege kast. Harken naar de herinnering.…

Jij wees naar de lage mist hoog daarboven de bomen Niet weten waar je precies bent oplossend in herinnering Een donkere vogel verschijnt om in jou, wit te verdwijnen…

Jij wees naar de lage mist hoog daarboven de bomen Niet weten waar je precies bent oplossend in herinnering Een donkere vogel verschijnt om in jou, wit te verdwijnen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Je mag de natuur in zonder sleutel Je mag er binnen via dijken die de rivier tegen houden stroom doen wijken Ik ga de lapjes natuur bekijken vanaf m'n fiets kijk ik naar plassen waar vogels zwijgend waden of zingen in 't groen Dag in, dag uit zou ik dit peddelen in de Ooij overdoen.…

traag wiekklapt de witte vogel door de lome tropenlucht nog niet wetend waar te gaan zijn ogen scherp beweging wordt gezien hij duikt natuur gaat zijn gang laat enkel sporen na eens klaar zijn blik in het rond weer kiezen uit alle richtingen zoals de witte vogel zich vrij voelt om te gaan zo voel ik mij…

De vogels zwijgen... De natuur houdt haar adem in. Ik sluit mijn ogen. Er klinkt een ijle melodie... Een mondharmonika. Zuiver en helder klinkt het in de avondlucht: "Hoe zachtkens glij-ijdt ons bootje". Mijn herinnering gaat verder: Ik zie je zitten, Je kijkt me aan Je speelt voor mij. Je ogen lijken groen in het rose licht.…

Voor de wagen die me veilig brengt naar waar ik straks wil zijn vliegen de vogels; Ze zijn er even, dan voorgoed weer weg. Een onbestemde weemoed volgt me heel de avond en brengt een verre herinnering weer heel intens nabij.…

Mijn poes die is bevriend met de vogels uit de buurt het zal mij echt benieuwen hoelang of dat dit duurt. Dit is toch heel uitzonderlijk en tegen zijn natuur misschien is het maar even en niet van lange duur. Ik zal maar eens kijken hoelang of hij dat heeft dat hij daar zit te spinnen en ze koppies geeft.…

Kleuren larderen Struiken intrigeren Zachte walmen tussen groen Natuur schenkt levensblazoen Vogels zingend tussen struikgewas Natuur die je vanuit je ogen las Harmonie gedijt Even uit de drukte bevrijd Hommels keuren rododendronstruiken Roodborstjes die plotseling voor je opduiken Als een zoetgevooisd leven Heeft het nieuwe energie gegeven…

loop langs het tuinpad van je vader en geef hem eer stop wel de oren dicht van je herinnering hoe hij schreeuwde zeg dat maar niet nu je het even zegt niemand zal het horen behalve de vogels en de apen die krijsen…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

De bladeren worden alsmaar bruiner door het oh zo mooie zonnetje waarbij de natuur zijn eigen tijd heeft en de vogels langzaam vliegen naar het verre verre zuiden voor de volgende nieuwe beleving van het leven.…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

na drie weken camping zee, bos, wind en zon is het leven teruggebracht tot een natuurlijk ritme dag Mobiel, Internet en Facebook ik fluit weer met de vogels…

voor Evelyn wanneer de zon hoog aan de hemel staat en de natuur in niets te wensen overlaat wanneer vogel na vogel in verrukking fluit en ik keer op keer daarbij de ogen sluit dan interesseert de hele wereld me geen zier ..…

Blauwgeel balletje Zilveren belletje Gouden schelletje Priemsnaveltje Vlugge vlerkjes Rondjes om berkjes Bolletje kwik Heeft zo’n schik Je bent een feestje Mijn mooiste meesje Op jou pimpel ik…

Ik ben nergens echt alleen als mijzelf: altijd – wacht hij weer op mij.…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

Vogels geven mooi gezang voor onze oren. Zwanen betekent het schoonheid en bescherming. Wat doen wij als mensen voor het natuur? Delen wij het natuur het zelfde gevoel? Doen we het genoeg om het natuur te beschermen? Stop met online bestellen, zo kunnen duurzaam leven. Natuur is mooi als we het iets aan gaan doen!…

Ik heb niemand nodig Ik ben graag alleen De rust en de stilte De natuur om mij heen De bomen en bloemen Het gras en de wind De zon in het water Die mij bijna verblindt Ik geniet van de geluiden De vogels om mij heen Het doet mij beseffen Ik ben niet alleen…