Alle inzendingen over vogelvlucht OR landschap

Is liefde in vogelvlucht voorbestemd of bedrog? Of is het een bevlieging waar ik toen eigelijk naar zocht? Volg me. Ga met me mee! Laat me fantaseren van nachten dat ik met je vree. Hou van me, en mijn liefste, verwacht dat ik van jou hou... een hele nacht.…

Jammer dat ik je verjaardag missen moet Een vogelvlucht ver ben je van mij Ik kan hier weggestuurd worden op staande voet Maar dat maakt je niet blij Op afstand zal ik bij je zijn Jouw bloed stroomt in mijn aderen Ons hart is één en altijd één Hechter dan de cohesie van 2 stoffen…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

en wel, mijn stappen naast die van jou, bijna even snel, mijn adem maakt wolkjes in de lucht, jou adem langs mijn gezicht als in vogelvlucht, als takken zwiepen, hard in de wind, voelen we ons tegen de weergoden opgelopen, weer eventjes kind.…

Ik wou dat ik heel even als een meeuw in de lucht op de thermiek mocht zweven over land en zee in vogelvlucht. Een machtig gevoel zal dat geven als je even de sleur ontvlucht ver boven het aardse verheven de wensdroom met de zucht.…

bij het laatste licht vertrekken de kraanvogels de lucht is zwanger vol van vogels boven het dal wachtend op elkaar zonder een aanvaring smelten ze samen om sierlijk op te gaan in de grijsblauwe leegte hun vogelvlucht zuidwaarts in het allerlaatste licht…

In een droomvlucht door het ijle opgetild door de thermiek over bergen, groene weiden, zwevend bij vogelperspectief hoog boven lonkt onontdekte hemel diep onder ligt bekend terrein heel even op het midden glijden tussen God en het leven lief…

1952 is het net nadat voor vakantie de teevee op zwart gaat Als jouw vogelvlucht van leven in de oogstmaand start van de historisch eerste formule 1in zandvoort noch hevige regenval toen in een engels dorpje krijg jij niks nog mee ondeugend gegroeid tot een ware pietje bell hoor je van een zelfmoord door marilyn monroe gepleegd…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

roerloos in het nest in de gekraste armen van de boom de gerafelde woorden ze wegen bijna niets te licht voor een vogelvlucht ongezien tussen veren verborgen in niet verstane taal wacht wacht in gekraste armen tot de zuivere regen valt…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

zo als nu fluistert de wind blijkt dat er alleen maar verliezers zijn moeder vader kind man vrouw zus broer de een zonder de ander geschreven woorden op papier vertellen het verhaal van gevallen vleugels een requiem in vogelvlucht een verloren schoen getuigt…

voorbij de verre dood laat ik de wapens vallen de taal van de aarde spreek ik niet in vogelvlucht het vasteland verlaten om het hier en nu te laten gaan vergroeien met oeroude lagen dicht onder het zoete ruisen van het bladerdak ontwapend de verre dood voorbij…

Daar waar het leven Tijdloos is verweven In een ademloze zucht En waar in vogelvlucht Het eind opnieuw begint Van volwassenheid naar kind Wordt heel de mens ontdaan Van zijn aards bestaan. En al zijn onvolkomenheid Verglijdt in licht van eeuwigheid Naar onbekende oorden. Een wereld zonder woorden.…

Van foto ’s weten we dat die nooit liegen, Maar Dennis Bergkamp, hangend in de lucht… Een standbeeld van die man in vogelvlucht…. Al twintig jaar doet Dennis niet aan vliegen. Voor hem is dat nog erger als de hel, Dus foto ’s liegen nooit, maar beelden wel.…

Geen gele staanders meer tussen het groen. Pech onderweg? Bel mobiel of app. Dan komt er hulp voor onder de klep. De praatpaal gaat deze zomer met pensioen. Ach zei een wegenwachter, niets verloren Er blijven problemen tussen de oren.…

hoog in de lucht gaan staart en vleugels als in vogelvlucht in blauw en grijs tussen witte wolken naar een paradijs jouw voetafdruk op een eiland van warm geluk -- och kon ik even steels daar zijn die pracht meebeleven -- zonlicht op je ogen aarde in zicht tijd voorbijgevlogen…

Ik kan me verbeelden een geduldig landschap te zijn, dat in de winter wacht op andere tijden. De werkelijkheid is anders. Het is meer een stervend landschap in de herfst, dat een strenge winter wacht en dan moet lijden.…

hij vond het lege landschap toen hij niet langer zocht hij gaf zich over zijn queeste stierf een stille dood licht lucht en ruimte in het lege landschap het was alles…

door Het eeuwige hier En nu, alleen Het moment dat Telt, dat een tel Later al weer Naaamloos vergaan Is in het universum Van vergankelijkheid - Zinloosheid die Muren bouwt van Ontoegankelijkheid - Mijn blik houd ik Gericht op wat komen Gaat, als alle Momenten van het Hier en nu zijn Samengesmolten tot Een vogelvlucht…

Meeuwen zijn er altijd, nu in vogelvlucht. Zee met vaak een mooie zonsondergang. Als je er bent krijg je zeker geen spijt. Respecteer de zee. Wees zuinig op haar.…

In vogelvlucht zie ik Op het fietspad een leven In liedjes voorbijgaan, Een tekstboekje tienduizend Keer overreden op de oprit Naar de snelweg - ik raap Het op en zie Hermans mooiste Liedjes Geplet op het asfalt Van alle dag, Ik vouw het open en zie Dat de liedjes het overleefd hebben Geen vrachtwagen die ze voorgoed Het zwijgen…

De zon gaat midden op de straat staan, roodgloeiend -- zijn hete adem.…

Stil ligt het landschap als voor het oprapen Stil ligt het landschap in vroeg zonlicht Aan zomen de wilgen,geknot waaks..maar zwijgzaam Wij zijn het die niet slapen.…

Ik herzie mijn leven Op een afstand Voor een ogenblik Slechts heel even Het kruipt als los zand Door mijn handen En sluipt stuurloos langs mijn benen Verdwijnt dan vluchtig Op een verlaten strand Kriebelt plagerig tussen mijn tenen Ik herzie mijn leven In een vogelvlucht Voor een ogenblik Slechts heel even…

Tederheid, passie, samensmelting zwangerschap, euforie geboorte, wonder met liefde omringd groei, herkenning een lieve lach huilen, kruipen verkennen staan, lopen woordjes praten, spelen contact maken, school, leren, sport puberteit, opstandig tegendraads de andere sekse verliefd, zoekende studeren een carriere een vrouw een man…

alles kun je maken jezelf, de toekomst, een fout de nachten zijn oneindig, een diepte van de vijver rimpelloos het waait behoorlijk zonder dat de lucht beweegt dan grijpt een hogerhand in en valt alles terug naar het oude de ochtenden stinken naar ketelsteen middagen naar zweet met de schemer proeft het zout nog voor de avonden…

In Friesland mist men de Elfstedentocht in Groningen vernieuwing van de woning in Drenthe kan de dubbele vergrijzing van hunebedden nog een tijdje mee in Overijssel Salland's Hanzesteden en Twente met z'n rijk textielverleden dan Gelderland, dàt levert mooie streken een pyromaan, verzot op autobrand, de Graafschap, Veluwe, Rivierenland…