Alle inzendingen over vragen OR nabestaanden OR uiterlijk

Geduldig wachten is dan een vereiste Dat trouwens ook niet ophoudt bij de dood: Straks horen de bedroefde nabestaanden: Het kerkhof heeft een wachtlijst van elf maanden.…

Ik laat me - als ik dood ben - resomeren In een hermetisch afgesloten vat Ga ik wat uurtjes in een chemisch bad Slechts wat wit poeder zal er nog resteren Mijn nabestaanden liet ik al beloven Dat ik door hen geheel word opgesnoven…

Ik had het blad meermalen ingezien En nogal wat cartoons kon ik niet snappen Vaak vond ik het onsmakelijke grappen Die groepen diep beledigden misschien Ik leef met alle nabestaanden mee Maar om te zeggen ‘ik ben Charlie’, nee…

De Eerste Kamer: twaalf uur debatteren De koppen zijn verhit en het wordt laat omdat het over nabestaanden gaat die al of niet akkoord gaan met doneren Doneren? Mooi! (Gehoord in wandelgangen) Maar ‘t allermooiste is toch wel ontvangen!…

Uiterlijk verzorgd voelt als een merel die zingt met de dageraad.…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

Dat verdient een plek een plaats Op het altaar van verdriet en herinneringen kiemt dagelijks jouw leven Zo blijf je staande als nabestaande blijf dus even staan even kijken even voelen even opslaan dat is...…

in het voorbijgaan schuilen alle namen in stilte noem ik ze de doden spreken niet meer voor zichzelf maar jij, hoewel nu aan de grens gekomen jij bent nog wie je bent je blik, je stem de tijd is even nog aan jou wat komen moet is voor de nabestaanden…

Als het vermogen Tot innerlijk ervaren Dood is Zal het Uiterlijk ervaren Weinig of niets Toevoegen…

Dus is de vraag, wat is normaal, het is niet vanzelfsprekend dat is een heel ander verhaal, dus wens ik de vrouwen met of zonder kinderen, een fijne dag toe, Moeder of niet!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

En allen uit de uitvaartbranche die positief vertellen over je laatste gang en dan met (na)druk op je nabestaanden maken ze je bang geven een schuldgevoel met doodgoeie prijzen welke je kan verzekeren van je wieg tot je graf levenslang... bang!…

hij geeft een vertekend beeld de spiegel niet zozeer om wat ik was maar wel, om hoe ik was wie ik was komt niet in vraag omdat ik karakterologisch veranderd ben nogal logisch hij geeft een vertekend beeld de spiegel omdat mijn uiterlijke jeugd onherroepelijk achtergebleven is verzadigd van het intense snelle leven vol emotie…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Kleiner was ik groter geweest verstopt onvindbaar voor de vijand in gedrag dat denkend wint uiterlijk faalt…

Woensdag 23 juli 2014 16.00 uur Dag van Nationale rouw Nederland is 1 minuut stil Zielloze zeer pijnlijke stilte voor hen: de honderden gestorvenen Begin van een rauwe lange rouw voor hen: de duizenden nabestaanden…

de inhoud die mooi en lekker is heeft niet die verpakking de uitstraling is zo anders de kleuren lijken vaal je kocht dat pak in een soort uitverkoop nieuwsgierig was wat je werd is nu aan bederf onderhevig alleen en wel verdrietig blijft het pak nu achter want was het nu wel waard om zijn ware aard te tonen?…

Mijn uiterlijk vind je mooi…maar zal ik je wat vertellen? Dat laagje van een millimeter stelt zo weinig voor Kijk maar in mijn open ogen, open maar mijn hart Daar vind je veel gelaagde laagjes...…

het is geen gezicht zo’ n facelift wat heb je aan zo’ n strakke huid al je gelaatstrekken gaan eruit door u jonger te laten lijken dan u bent laat u de mensen in een waan en trouwens u wilt toch zeker niet zo jong al ter ziele gaan…

"Overwin het kwade door het goede" wordt veelal in de Nederlandse kerkelijk kring vertaald/vertolkt/verzucht/verzwolgen met "overwin het innerlijk door het uiterlijk!"…

Op het terras onder de golfplaatige synoniemen, erf ik mijn geweten met inwendige kwetsuren die veelal mijn psyche inlijven met uiterlijke vertoningen en met aannames die in de nacht mijn stede bejuichen…

klein is mijn gedicht in alle eenvoud zonder gewicht immers wat men schrijft of maakt slechts het uiterlijk van het wezen wordt aangeraakt…

(uiterlijk een haiku, innerlijk een senryu) verrezen uit as rups ontwikkeld tot vlinder bevrijd van ketens…

Ik vraag me af: wanneer iemand uit JOUW gezin wordt aangevallen, wanneer iemand uit JOUW omgeving slachtoffer is, wanneer iemand uit JOUW familie dodelijk is verongelukt, hoe zou dat voelen? Enig idee? Nou IK wel, dus IK rij door, kijk weg en denk in stilte: oh het zal je kind maar wezen!…

zolang het gesprek is verwikkeld met elkaar en anderen volgens uitgesproken gedachten, altijd verwant aan bezigheden het beeld dat nabestaanden hebben van voorouderlijke stambossen in zichzelf te zien, te bevinden ondefinieerbaar voor de verte uit tastbaar aanwezig te zijn in woord en geschrift, te blijven totdat er geen glazen meer…

Kunnen mensen dat? Kunnen we onszelf bevrijden, uit de greep van ons begrip? Durven mensen dat? Durven we wel verder zwerven, dan woorden en symbolen kunnen? Moeten mensen dat? Moeten we elkaar wel volgen, zoals volgers in een kudde? Willen mensen dat? Willen we wel logisch begrijpen, dat één plus één méér is, dan één maal twee?…

liefst wil je ieder vrouwtje omdat het uiterlijk zelden te wensen overlaat vergelijk maar monologen doen heel wat middels liefderijk jeugdsentiment…