Alle inzendingen over vrede OR plicht OR rusten

In het midden van de drukte waar niets gebeurt zoals ik het verwacht kijk ik op naar de sterren, waar een rust me overvalt. De bomen lichten op, de bladeren glimmen. Mijn adem is diep en lang. Ik voel mijn ogen knijpen om alles te ervaren wat ik waarneem. De wereld als geheel, waar triviale problemen lijken te verdwijnen.…

Waarom zou ik vrezen Als U mij leidt door 't leven Mij vrede en rust wilt geven Uw naam zij geprezen. Mijn Herder is de Heer Hij zal mij veilig leiden En nooit van mij scheiden Hij ziet in liefde op mij neer. Dank voor Uw oprechte trouw U wijst mij de rechte wegen Ik wil U prijzen om Uw zegen Mijn Heer en rots waarop ik bouw.…

de nacht die wacht maakt zacht jou vertrouwen en verder bouwen weergalmt een vogeltje in mij ik wil de tijd niet zien ga voor nu en nu en nu misschien wel levenslang zit weer in de liefde de liefde weer in mij…

Een laatste zucht van leven wandelt dodelijk de vrede in. Onbekende witte kruisen kreunen als bezegelend teken DE WERELDSE RUST...!…

en totale rust welke de kosmos aan ieder schenkt vanaf de kim adem ik affectie ongekrenkt.…

Dit is de vrede: een diep en helder licht Doorglanst mijn zacht gepeins, mijn stil gedicht.…

Wie samen wolken blazen, scheppen rust en ruimte. Wie diepe rust beleven, beseffen wat vrede is, en wat gelukzaligheid.…

Omstandigheden, die we niet zijn. Ervaringen, die ons overkomen. Gedragingen, die ik niet ken. Opinies, die ik niet ben. Jaren, die niet tellen. Weer stap ik in mijn luchtballon, nu ik met aandacht koffie drink. Hier kan ik weer helder zien. Hier durf ik te begrijpen, wie wij van harte zijn. Wie ik ook ben.…

Rozenkrans bij je anjerbloem vastgespeld op een revers dat rust mijn held zijn door te leven Veteraan je kijkt me aan bevochten stilte bij een monument voor de vrede samen gaan…

Ze willen alles kunnen achterhalen We krijgen na de sleepwet nu ijskoud Een zwarte doos door onze strot gedouwd Hoeveel moet ik straks voor dat ding betalen Wel honderd euro vroeg me laatst zo’n doos Niet meer dan vijftig zei ik quasi boos…

De glorie in mijn Leven van mijn Liefde, lag niet in succes of roem maar in de rust waarin ik jou herkende en de Vrede die ik bij jou noem was Al, de grenzen die ik in mijn Leven kende.…

eigenlijk thuiskomen in rust vrede veiligheid en menselijke warmte ik aanvaard de pijn die je voor de hele wereld verborgen houdt…

Balans schept orde, zicht en blijheid, balans schenkt vrede, rust en vrijheid.…

Het is november, herdenkingstijd voor allen die in Zijn vrede rusten terugkijken hoe elk leven verglijdt Het is november, herdenkingstijd het leven leren loslaten , ten spijt moeten wij in het sterven berusten het is november, herdenkingstijd voor hen dien in Zijn rede , eeuwig rusten…

Rust streelt mijn hart, Vrede verwarmt mijn ziel. En mijn adem danst, En mijn ogen glinsteren.…

Liefde gaat niet alleen gepaard met passie maar liefde ademt ook in rust en vrede zodat warmte blijft en elk mens raakt uiteindelijk tevreden.…

Een betere wereld begint bij jezelf want eens leggen ze de wapens neer pas dán zal er vrede komen en keert de rust op aarde weer.…

De Vrede is altijd in de buurt. Ze kan de hele Mensheid dragen. Ze wil niets liever dan de hele Mensheid naar een oord van rust en kalmte brengen. Het is triest om te zien dat een groot deel van de Mensheid dat allemaal in de weg staat. Maar misschien verandert dat wel.…

Michael, rust in vrede…

Waarom dan zeuren om die kleinigheden: zij rusten door ons toedoen toch in vrede?…

Van alle stoffelijkheid ontdaan stijgt zij uit boven ieder ding en gespeend van de wil, is alles om haar heen in rust, in vrede, is stil.…

De trein gaat ras voorbij met schrille kreet, Verstoort geenszins de wijde, diepe rust, Ik denk aan hen, die ginds in lief en leed, De vrede dreven, al dan niet bewust. Zie hier wellicht het allerzoetst behagen, Dat ooit het voorrecht van een mens kan zijn, De blijde vrede na de boze plagen, Het welig tieren van het mijn en dijn.…

waar heerst de toestand van rust?…

als ik door loosduinen rij denk ik altijd wat men hier vroeger zei we hebben tot in eeuwigheid vrede rust komkommertijd d’hofstad groeide grandioos de kromme jongens bleken broos nu zijn ook de tuinen loos…

Kwetsbaar lig je daar in je bed steeds verder weg van de wereld weg van het leven rust is nu waar je naar verlangt en dat je in vrede mag gaan waar het eeuwige licht je vangt…

Zoals vrede regent in de oase. Zoals rust stormt naar het oog, van een brullende orkaan.…

niet een voorbijgaande overgang maar de allesomvattende bezieling, die haar en ons leven heeft verruimd met geluk ondanks tegenslagen, nu zonder pijn en strijd naar rust in vrede.…

En vrede vind ik telkens in de avond als de rust en stilte zijn teruggekeerd mijn ziel die tot God weer is genaderd en zoekt of zij niemand heeft bezeerd. Als ik genoeg aan liefde heb gegeven geen diepe pijn anderen heb aangedaan of God mijn tekorten zo wil vergeven en mij met Zijn vrede wil terzijde staan.…

Ik ben nog steeds op zoek naar iets waarin ik vrede vind op zoek naar innerlijke bewustzijn wat mij aan het leven bindt. Ik heb nog niet gevonden de rust waarnaar ik zoek misschien staat het te lezen in het nog ongeschreven boek.…

Precies vijf jaar was het mijn zondagsplicht Een pakkend nieuwsbericht te selecteren En dat met vakmanschap te comprimeren Tot een op Driekse leest geschoeid gedicht Op zondagsarbeid rust vanouds geen zegen De plicht ervaar ik soms wel eens als sleur Welnu, ik stop als vaste sonnetteur Al blijft het dichten zelf mij zeer genegen Ik hef…