Alle inzendingen over vroeger OR filosofie

Hij sprak over vroeger en verborgen blauw over versnipperde gedachten weggeworpen in de mist. Over dwalende geesten in vluchtige straten spottende ogen hiaten in de nacht waarbij een rimpeling streek over zijn oude gezicht. In het meer van zijn verlangen zag ik een diepte dat zich spiegelde aan tranend licht.…

zandpad vol sporen, diepe groeven van vroeger weten waar wagens reden getrokken door het paard vorstelijk verglijdt de vaart onder scherpe klanken van ijzers die ploegen door een oudhollandse kaart…

Zal je nogeens aan me denken In de tijd die jou resteert Denken aan die wijze lessen Die wij toen hebben geleerd Zal je weten wie wij waren Wat we deden, hoe het was Jij was jong met wilde haren Het leukste meisje van de klas Maar ook kalverliefdes sterven Of in schoonheid of in tijd Ik wil nog weleens aan je denken Aan de allermooiste meid…

Met weemoed denk ik terug aan toen, gevoelens van; kon 'k het nog een keertje overdoen? Zou het dan anders lopen? Met verbazing luisterde ik indertijd als heel kleine, later grotere meid, naar verhalen van de ouderen; weet je nog van toen? Bij die gesprekken liep ik weg, ze gingen me niet aan, NU pas besef ik, dat hetzelfde me overkomt…

Geen man te hebben was in vroeger tijden geen malheur, want elke dag kwam er toch wel een kerel aan de deur waarmee je als ze wilden, iets romantisch op kon bouwen. Bijvoorbeeld Piet de kruidenier -een zeer beluste kwant- kwam elke dinsdagmiddag het bestelboekje ophalen en liet zich voor een deel dan ~in natura~ uitbetalen.…

aan het einde van de straat lagen de perken en de bossen in gedachte een overdaad aan samengebald verlossen de tijd liet zich besteden aan geschriften en woorden waarin zich alles ontleedde achter overzijdse boorden dit is wat voor ogen stond het uitzicht dat een wereld schiep ging geen wereld rond was slechts een weiland diep…

De schuur van mijn opa was oud en vol gewichtloos eeuwig zijn, dansend stof schreef in zonlicht trage berichten, beschuttend en uitdagend. Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer. Soepel en lankmoedig liep de steel van de bankschroef in zijn vereelte hand, die de gang afkapte…

vroeger zochten de moeders een tijdlang touwtjes voor een houten tol kwamen de bakker/verzekeringsagent binnen met een koordje hangend door een luikje uit de deur verhalen bij koffie/thee ontzettende lol zij droeg schorten om kleding te besparen wasmachine was er toen nog niet kinderen opvangend uit school beschuitje/kaas…

wijn en het lijk der liefde rond de tafel en eronder verwarde resten van gevoerde gesprekken kleven aan de wand het plafond besmeurd met oude vloeken en flarden van onbeantwoorde vragen druipt een silhouet van mislukken daar waar jij net niet stond…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

Er is een Elfje En dat elfje danst Hier voor mij op tafel En zegt ik mis je En het loopt nar het blad En het trekt aan mijn vingers En het schrijft een gedichtje Tussen de regels Het elfje vliegt omhoog Vliegt in mijn oor En dicteert me lief maar duidelijk De rest van het gedichtje voor Het vertelt iets van een elfje Dat enkel in…

Waar stopt de grens van het filosoferen, met een rondtollend hoofd in een lichaam dat veroudert? Is het zinvol je hersenen te voeden, met de kronkels van een onbegrijpbare geest? Kunnen we echt nog diep nadenken, als het goed is en geen voldoening mee hebben?…

Soms schets ik op een plek vlakbij de naad of de borstenbrij en terwijl mijn handen zacht op deze oevers laveren, strelen mijn ogen het ongekende wat nog stralender schittert in het onvermogen van mijn kunnen toch wil ik me niet vermaken aan de schoonheid van de mens maar mij wijden aan de taken aan een ieders wens…

Geluk binnen handbereik sluit men met eigen ogen de rijkdom vaak af Gevoelsinhoud het goede sleutelwoord van interpretatie is verstaanshorizon Flinterdun de lijn tussen goed en slecht, is soms flinterdun is maar relatief Luisteren door te luisteren leer je meer levenslessen dan door te spreken…

Waarom zegt Heidegger is er iets In plaats van niets, en Descartes zegt Dat er niets kan bestaan zonder iets, zegt Nietzsche weer dat er iets is door niets, En een God die alles heeft geschapen, Dat kon Wittgenstein niet begrijpen…

Een luid gesnater in het water bracht me bij het verhaal wat eenden voeren licht verbaal, want Jo zei tegen Mo, zie je die twee daar lopen zo? Toen kwam Ko en nam in kielzog Do bij de vleugel, om het koffie verhaal in de sloot, non verbaal voort te zetten. Het gesnater daar in het water, hield me even in de ban, die van Jo Ko…

zich de regen realiseerde toen zijn geliefde hem vertelde hoe ze ooit echt van iemand anders hield wat hij toen vervolgens dacht ging over het heelal en hoe je je verliest als een vrouw je iets vertelt wat je nooit had willen horen drijven je gedachtes ver weg om niet te hoeven horen wat zij zegt dat is de geschiedenis van de filosofie…

Er zijn maar twee dingen waar je zorgen over kunt maken of je bent gezond of je bent ziek als je gezond bent dan hoef je nergens zorgen om te maken maar als je ziek bent zijn er maar twee dingen waar je zorgen over kunt maken of je wordt beter of je gaat dood als je beter bent dan hoef je nergens zorgen om te maken als je dood…

In de meest heilige ruimtes van kerken en kathedralen verbeeldt de mens zich God de Heer alles uit eigen brein ontsproten in strijd zelfs met de leer…

Een baksteen die zeker weet, dat hij een huis gaat bouwen, is net zo geniaal als een mens. Even geniaal als een metselaar, die weet waarom hij bestaat. Metselaars kunnen metselen. Filosofen kunnen vallen.…

Parmenides ontkende de beweging: Diogenes, om hem te wederleggen, Sprak niet één woord, maar rees van zijne zetel, En wandelde slechts voor hem heen en weder. Doch filosoof Diogenes, op zijn beurt, Verviel in dwaling tot het andere uiterst', En loochende de rust: wat groter dwaling! Zo hij nog leefde, mij de rust ontkende, Ook ik zou zwijgend…

laat ik eens wat filosoferen over het wel en wee van yesterday herinneringen aan weleer doen mij vreugd maar soms ook zeer signalen van gisteren en van een strijd tegen onoverwinnelijke eeuwigheid zie hier mijn krabbels op papier vol mijmering van ginds tot hier…

De filosofie van de waanzin vertelde over de afstand die de oorlog afgelegd had vluchtend voor zijn gevoel. De beelden weggevoerd naar de verre horizon van de abstractie bouwden stalen muren waarachter in het diepste geheim het kind jammerlijk huilde.…

Wanneer alledaagse filosofie poëtisch wordt opgeschreven ontstaat filozie. Wanneer alledaagse filozie leert luisteren naar muziek ontstaat filoMUzieK. Wanneer een klank klinken gaat als woord. Wanneer een woord resoneert als toon. Wanneer uit klanken en woorden een klinkend gedicht ontstaat. Wanneer filoMUzieK tot ons spreekt.…

Duizenden donzen veertjes De zuivere zachtheid Zet de gedachtenmolen in mijn hoofd stil De filosofie van een saaie dag verdwijnt Als ik in mijn zachte bed lig In mijn donzen nest Mijn beschermd oord Slapen Ik denk alleen nog maar aan slapen Ik zak weg Dieper En dieper En ik droom van haar Alleen maar van haar Hmmmmm Jaaaaah…

Voor de tweede keer in zijn leven raakte het onvolmaakte in een spiraal van streven Ooit greep hij zich vast aan de filosofie van de tijd Zijn wens bleek een contrast De eerste keer was fataal een poging tot permissie een toekomstideaal De tweede keer was een onthaal een dilemma zonder grenzen verdwenen moraal Nooit gaf zijn…

Mens van nu geboren in een verkeerde tijd toch passen onze termen liberaal of conservatief ook niet bij hem had twijfels over het vermogen van menselijk verstand om achter de waarheid te komen een filosofie die onze veronderstellingen blijvend in twijfel trekt steeds ontdekte je nieuwe betekenissen in zijn denken tussen de regels…

Is het echt verleden tijd dat we " bokkensprongen" maakten Dat lukt nu echt niet meer De tijd van toen, komt niet weerom Toch hunker ik steeds meer Naar die mooie tijd, die vroegere tijd Van weleer! Het is echt lang geleden, maar niets van toen is vergelijkbaar met nu!…

Samen met een musje koffie drinken. Spontaan, zomaar, zonder afspraak. Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Toch vind ik niet het laatste woord in al de boeken die verschijnen want ieder is toch met zichzelf alleen en moet de weg in 't leven vinden. We zijn verschillend en toch één en kunnen eindeloos wel leren, maar ieder heeft een eigen pad op weg naar zin en vreugdig leven en 't lijden vormt en slijpt de ziel. Een antwoord vormt zich als…