Alle inzendingen over vuur OR leven OR haico

Vuur schittert diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs…

Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet wezen Adrenaline stijgt ver boven mijn hoofd In koelen bloede en uiterst berekend Heb ik je voorgoed van het leven…

en vloed Ze slaakt opgewonden steunende klanken Beweegt haar tong teder langs mijn lippen Haar mond vol zinnelijke liefde op de mijne Tongen die vol onrust langs elkaar glippen Hij tilt me op en kust vol gretigheid mijn borsten Op het grensgebied van de zee en het zand Verdrinken we samen in een stroom vol erotiek Waar het hete vuur…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

Ik lag gewoon te genieten van de zon Op het warme Scheveningse strand Droomde hoe romantisch het zijn kon Met jou, samen, hand in hand Plotseling lag er een hand op m'n schouder Vingers streelden m'n zonovergoten huid Ik draaide me om, m'n hart sloeg over Dacht: mijn God mijn droom komt uit Je knielde naast me neer in het zand Keek diep…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Vuur wekt passie op als een van de natuurlijke elementen. Zonder vuurkracht kan er geen leven zijn. Zijn er slechts dode duistere momenten.…

Vuur, licht en gloed die horizonten branden doet, die aansteekt met nieuwe hoop, die ieders leven houdt ten doop, Vuur, tongen vol moed, verslindende hartstocht, liefdesverhaal, dat ieder hoort in eigen taal. Vuur hoog en heilig, niemand nog veilig maar uitgestuurd voorgoed op weg naar heil en vrede.…

de wind heb ik zachtjes horen fluisteren de zon strooit over alles haar verklarend licht water betekent leven voor uitgedroogde aarden vuur vuurt gevoelens met enthousiasme aan ergo: de wind heeft mij doen luisteren de zon toont mij een helder inzicht water lest mijn zoektocht naar werkelijke waarden en het vuur het vuur wakkert…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Het vuur dat was zo prachtig, zo fel en imposant, maar zonder nieuwe voeding is het zomaar uitgebrand. Dus hul mij in een deken en blus daar mee het vuur, maar zonder frisse lucht worden zoete vruchten zuur. Daar in dat grijze hoopje daar smeult wellicht nog vuur en er rest niks meer dan wachten op een feller, heter uur.…

Hij weet tot op zijn oude dag in vuur en vlam te raken Zijn liefde laaide op maar smoorde sissend in de kiem Zijn felbegeerde wees hem aan als ongewenst intiem Wat men bij de VN met onderzoek niet hard kan maken Zijn bazen aan de top zijn waarheidswikkers, -wegers, dubbers En dat werd zijn geluk, want zijn collega's haten Lubbers…

…..met haar lippen om het filter vragen haar ogen hem om vuur en hij beleeft - in alle stilte - zo zijn eigen avontuur….. …..met zijn lippen op de hare zien haar ogen zijn gezicht en zij denkt - is dit het ware?…

In mijn ogen verschijnt een gedicht met de woorden die ik voor je schrijf soms wil ik voor je zingen spontaan je hand pakken om met je te dansen geef me je lach met je oogopslag door er te zijn bij mij of ik bij jou je geeft me gevoelens in mijn lichaam die het nog nooit heeft herkend keer op keer het besef dat ik met de minuut steeds meer…

wonden slaan die ze niet kan slaan en tomeloze liefde dromend aan zee warmt zij zich aan het vuur dat altijd zal blijven branden…

Het willen knallen heeft ons aangestoken Daarmee verschieten wij graag al ons kruit Er hangt iets in de lucht van klaar en uit Waarna alleen de puinhoop nog kan roken Men explodeert te snel en dat verwondt je Dat komt natuurlijk door dat korte lontje…

Waar namen er niet meer toe doen De Merwede stroomopwaarts wegvloeit in de Waal Gras uit stenen groeit Daar ontstaat Vreemd genoeg Alsof mensen wolven worden Vrede in de waterlinie Een fort dat nooit meer onder vuur ligt Organisch Zonder er iets tegen te doen…

....,zeiden wij en wij snoeiden de struiken wij kapten de takken en rooiden de stronk wij sleepten het snoeihout en bouwden een stapel wij vormden een houtberg bevonden hem goed de vuurtoorts ontstoken daar stijgt al een rookpluim hoor toch hoe het knettert de laai voert omhoog Het vuur onderhouden vraagt brandstof en zuurstof zo…

het heilig vuur van zoet riekende liefdeswoorden verwordt tot zwak gloeiende scherp geurende sintels na de vervulling door zwetende lijven remy…

Het vuur is niet te temmen en de vlammenzee niet te remmen. Het vuur laait steeds maar weer op er was een begin maar er is geen stop. De hitte van het vuur is mega en enorm en allesomvattend als een heftige storm. Het vuur is ontstaan uit liefde puur en oprecht, fascinerend, overweldigend en heel echt.…

ik heb het paard in brand gestoken, aanval = verdediging naar de Griek ga ik alleen maar voor de dagschotel Pythagoras kookt, op gas…

Dit kersverse, prille leven, bevalt me best en het is reuze Pluk de dag en laat alle emoties toe... mijn huidige leuze.…

zover, daar ga je dan op reis zonder mijn problemen ooit droomden we er van om dat samen te ondernemen Maar jouw geduld is nu op praten heeft totaal geen zin meer woorden hangen in hun strop het is te laat voor een ommekeer Het ga je goed, mijn lieve schat denk aan mij bij volle maan ondanks alles moet je weten dat ik voor jou door het vuur…

Tussen de kerkmuren met glas in lood scheen de zon over ons achter de kerkdeur bevonden zich de beelden en de wierookgeur en dat alles heelde voor mij door jouw aanwezigheid, werd ik ingeleid in een nieuwe tijd tussen de kerkmuren zag ik jouw blik naar mij en laaide in mij het vuur op.…

Op mijn tong van die avond heerlijk tussen jouw dijen Stimuleren wij prikkelen, moedigen aan het VUUR dat ons eeuwig bindt...…

Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

Terwijl ik dacht dat alle pijn die ik voelde en de moeite die ik nam ik toch niet verder kwam dan die ene straat of steen elke seconde of elk uur proefde ik desondanks het vuur van mijn ziel dat me verder bracht en zorgde dat ik niet bij mijn pijn neerviel.…

Het Godsgeloof is weer in kaart gebracht Een kwart zegt helemaal niet te geloven Een ruime helft ziet vaag iets, ergens boven De rest vertrouwt nog op een God met macht En hoe is nu de visie op de Hel? Heel breed gedragen: die gelooft men wel…

Het vuur stroomt al je hoeft niet te kijken het vuur stroomt al het vuur brandt al je hoeft niet te huilen het vuur brandt al het vuur voelt al jij hoeft niet meer het vuur voelt al het vuur stroomt al kijk maar naar mij het vuur stroomt al kijk maar niet meer weg…