8504 resultaten.
Melancholie
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 427 Melancholie... ze wordt groter.
Herinneringen sterker...soms!
Onzichtbaar heimwee glijdt, klimt
door mijn nachtelijk duister.
Tranen stromen als douwdruppels
naar ruimstes kil gevuld met bitterheid
tot in de kelders van mijn ziel!
Alsof tijd onbestaand is
dwaal ik in gedachten,
door de sterren-loze nacht.…
melancholie
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 308 het dorp waar ik kort na de oorlog geboren ben
is niet meer wat het ooit was, verloor van jaar
tot jaar zijn vertrouwde glans
oude huizen lijken nu droefgeestig gestemd
alsof zij moeizaam leunend tegen elkaar naar
lang vervlogen tijden te hunkeren staan
naar geluiden van rinkelende flessen op de kar
van de melkboer achter zijn stapvoets…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 224 Geef mij de stemmen
van die hier waren
de lach van hen
die nu niet zijn.
Gedachten waar wij
naar konden raden
of lezen in spiegel
van hun ogenschijn.
Zachte bries die wij voelen
als nog strelende adem
die ons bemoedigend troost
verzachtend leed en pijn.
Geef mij hun beeld
alsof ze naast ons staan
zodat ik kan vertellen
hoe graag…
melancholie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 115 de straten zijn leeg
dat is een begin
van een gedachte
over lege straten
maar misschien
is het niet veel meer
dan dat er gewoon
niemand loopt nou ja
maar toch wel in melancholie
die lege altijd weer lege straten
en de lantarenpalen die schijnen
in eeuwig eeuwig vallende bladeren…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Melancholie was ooit een ziekte.
Zwarte gal. Doodsdrift. Zwaarmoedigheid.
Soms voel ik me zwaar te moede.
Door teveel tobben.
Door teveel doen.
Door teveel eten.
Zwartgalligheid bestaat nog steeds.
Een aandoenlijke aandoening is het.
Een teken van leven.…
melancholie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 de duif
vermoedt de avond
in zijn roep
en rekent op de morgen
hoor je
hoe stil het is in mij
de avond valt
steeds minder
klinkt mijn roep
om jou…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Vallende vlinder
opgeslagen souvenir
op een droge plek.…
Melancholie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 130 Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet
Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel
Niets voelen
Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd
In zijn patronen
Of die van haar
Verdriet is prachtig
Verdriet is genieten
Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…
Melancholie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Melancholie.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Zover weg strandt de passie in herinnering
langs de kustlijn geschreven als teken
wat overspoelt door deining van weemoed.
Elk woord dat op cadans de poëzie erkent
door de melodie van onze favoriete band
dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.…
Melancholie
poëzie
4.0 met 3 stemmen 420 Melancholie van scheiden en hervinden,
Stadig verliezen en verloren gaan,
Van binden en gebonden zijn; beminden
Aan dood en leven eeuwig af te staan,
Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
Hun ijzige gesels op de woning slaan,
Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
U weer te melden met Uw oud vermaan!…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 189 Het leven van een vrouw bestaat uit wachten
Om nu en dan waar nodig in te grijpen
Verlangend naar de tijd van vóór het rijpen
De kindertijd, zwemmend in droomgedachten
En in een zee van tijd en fantasieën
Verkaveld niet, compleet nog, androgyn
Nog niet geplaagd door hoe zij wordt gezien
Door mannen en hun ideologieën
Vasalis voelde al haar…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 Weemoedig staart ze naar haar handen,
handen die troosten,
handen die zorgden,
handen die kookten,
handen die streken.
Waar waren ze ook weer voor?
ze friemelt met een zakdoen,
strijkt haar rok glad,
kijkt schichtig om zich heen,
om vervolgens weer te blikken
op die doelloze handen!…
Melancholie?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 31 Steeds sneller gevangen in
de jaren, nestelt melancholie
in de versleten kaders van de
ziel, raakt zwanger van een
ongeëvenaarde zachtheid
Gouden tonen vloeien weg als
de oude troubadour wedijvert
met z’n melodieën, die z'n tijd
en tonen verzwijgt, verrukt was
van het fluwelen tokkelen op
de snaren van het beminnen.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
[ De melancholie ]
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 29 De melancholie
dat de aarde wel klein is --
maar onze ziel niet.…
Roerloos
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.600 Wild was ik toen
van verlangen,
dronken nu van melancholie.
De plotselinge golven
in mijn leven
zijn kleine rimpelingen
in een plas geworden,
de heerlijke storm
in mijn hart is even
snel weer gaan liggen
als hij kwam opzetten.
Wat mij rest
is de zoete geur van je haar.…
vergeten dagen....
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.478 weemoed knaagt
in kansen gemist
omhels het verlangen,
de tederheid
door strelende woorden
recht uit het hart
fluistert de stilte,
genegenheid
verbergt jouw verdriet
de schreeuw van tranen
hernieuw de toekomst,
vergeten dagen…
herinneringen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 876 Herinneringen
omringen mij
als ik luister naar
het ruisen van een
azuurblauwe zee
herinneringen
die kabbelen
als eb en vloed
door m'n brein
steeds mee
herinneringen
van weemoed en verlangen
herinneringen
voor altijd
in m'n hoofd
gevangen…
De Mistral
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 85 Mijn verlangen gaat uit naar de lente,
met al zijn geuren, gezang en kleuren,
terwijl de winter hier voorbij glijdt.…
Verlangen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 73 Geef mij één middag
één middag in de zomer
in de schaduw
onder de bomen
waar alles langzaam is en loom
waaronder een blauwe hemel
de uren lijken stil te staan
met de wolken en de vlinders
de geuren van jasmijn
waar alles wacht
in stilte
op de avond
op de schemering
één middag
één middag in de zomer…
Tegen de weemoed
gedicht
3.0 met 32 stemmen 16.596 ,
tranen mist, melancholie.…
De verwarring
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 183 De verwarring door gekte
in de familie, die zich verwijderde
als in een echo van stilte
waarin woorden zich verloren
leek immer maatgevend
in het voorjaar wanneer
gras groen groeide in weide
en in het najaar grauw kleurend
het natgewas vol herfstdauw
en misschien was er iets
van die verwarring
die de weemoed tekende
in herinneringsbeelden…
Allerzielen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 125 Aan ons leven hebben ze hier geen boodschap
Je neemt aflijvigen niet zomaar in het ootje
Melancholie is een levende eigenschap
De bewoners hier kunnen tegen een stootje
Gekust als ze zijn door Magere Hein
hebben ze hemels lak aan aardse schijn…
Passievlucht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 123 Ik zei het kan geen weemoed zijn
Geen heimwee, wens naar vroeger, vlucht,
Nee, die melancholie is lang verloren
Die pijn van terugkeer, nostalgie:
Voorbije scènes d'une folie,
Een dwaasheid waar ik niet van wist tevoren
Een wild fantoom stijgt op, muziek
Uit lang vervlogen erotiek
Een lief refrein laat mij opnieuw bekoren
31 maart…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Advent
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 329 Oeroud verlangen komt weer boven,
en de zangen die ik als kind al hoorde.
Rorate zingt mijn ziel vol van weemoed,
verlangen en ontroering.
De zon die ondergaat en het licht
dat even nog wil dralen
doet iets trillen in de kamer die in schemer
wordt gehuld tot straks de nacht
voorgoed de dag doet vergeten.
Rorate, ik verlang naar Jou.…
Sawasdee
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 381 De weemoed naar Thailand
kan soms als scharlaken zijde
op me neer dwarrelen.
Ik zweef dan opeens, gesluierd, door de
schemerige wereld van hier noch daar
en alles draagt het zegel van het Oosten.
Hoe kan de wind van zó ver,
de geur van wierook
naar mij dragen?…