Alle inzendingen over weg OR nooit OR fluisteren

jaar lang bedrogen al die tijd voorgelogen Wat deed het pijn om niet meer samen te zijn Jij een nieuw leven ik een nieuw leven Maar mij toch niet met rust kunnen laten hoop geven en me dan weer keihard verlaten Ik heb geen spijt van onze tijd Maar het is nu echt over, over en uit laat me met rust zeg ik luid Ik wil niet meer NOOIT…

Ik wil voor altijd bij je zijn Ik wil je warmte voelen Je hart horen slaan Ik wil je nu zien komen en nooit meer weg zien gaan…

Schrap dat woord Niet meer gebruiken. Het is verleden tijd De mensheid kent het niet meer Eeuwige liefde En vriendschap is een vraagteken Wanneer men het gebruikt, meent men het niet. Vervangen door misschien, het is eerlijker Vriendelijker, niet geheel afgewezen. Met misschien heb je het raden naar. Het kan alle kanten uit Voorbeelden…

Het verleden in de mist is langzaam aan het wegtrekken De mist is niet meer als een vergeten verhaal Het verleden is een donkere nacht die nooit stopt Dat is de nacht van god Eindeloos op zoek naar het heden Nooit meer achteruit Nooit meer naar het verleden Dat is niet meer dat is vergeten Nu.…

stilte líjkt als dood zijn gat geslagen heeft maar 't is niet waar de leegte schreeuwt en luister toch het vol gemoed nooit meer goed 't komt nooit meer goed…

de lente te laat de winter koning koud vroeg jong te laat oud groot gebruik ruik eens aan je gevoel nee jij weet niet wat men bedoelt jij bent verneukt een kreukel in je papier daar zijn zij en ik ben maar hier de laatste de eerste de laatste die jij test sorry maar zo is de pest jij en de rest zijn blind sorry maar jij nooit…

een: nog één keer Want: Je kunt het nooit meer overdoen!…

waarom kan ik niet vragen teruggaan naar die dagen de hemel huilt nog steeds de tranen weg maar het is op dat verdriet dat je verkocht om wat schade aan te brengen als een engel die wil zeggen het is nog niet vergeten het is nog niet versleten die avond dat alles viel zoals ik al eerder schreef het is gebeurd ik treur opnieuw…

Waarom nog blijven op dit strand zonder zand alleen ogen blijven blind oren horen dit kind is op weg onderweg alleen zomaar tot ziens dit gevoel is niet van wederzien Blijven nog om wat geen zand zonder op dit strand blind van woorden in je ogen te zijn hoor ruis oor kind dit is gevoel onderweg zijn is nooit op tijd gericht en…

Dat was geen fijn gevoel, ze hebben mijn tranen nooit gezien kon het heel goed verbergen dat ik daar de eenzaamheid heb leren kennen.…

Verbonden zonder ruzie Vuurwerk moet knallen Een dichter wordt niet gemaakt Een dichter wordt geboren Een dichter staat naakt een dichter heelt wonden Een dichter is een schouwspel Een dichter kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit…

Er is weinig meer van te zien, een enkele bult in de weg, de geelgors schuilt in de houtwal, honden gaan er los. Niemand kan in dit lommerrijk nog veewagons zien gaan. Er staken vergeefs handen uit. Op die dag. Trok toen de hemel grauw dicht, liet er een God locomotieven vastlopen?…

begrijpen doen zij nooit Haec Libertatis Ergo…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan Een zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

De meeuwen zullen Dansen in de lucht, Elke dag opnieuw het Leven vieren als ik Er niet meer ben - Wandelaars op de dijk Die van de dag, van het Hier en nu genieten, Honden die met speelse Sprongen hun vrijheid vieren - En wat mijzelf betreft Zal het zijn alsof ik er Niet of nooit geweest ben, Of ik ben opgelost In de ijle…

Een geboorte met verdriet Intens dat je ons verliet Waarom heb je geen kans gekregen Om te mogen blijven leven Ik weet je was veel te klein Maar ik had zo graag jou oma willen zijn Ook al heb ik er vier Ik mis er een want jij bent niet hier Het is misschien raar Na 5 jaar Maar voor rouw staat gelukkig geen tijd Ons prinsesje kleine…

Nooit zal ik een ander kunnen vertellen hét gevoel dat maar aan blijft zwellen Nooit zal ik iemand duidelijk kunnen maken hoe naar deze ziekte is en die nooit zal staken Nooit meer vooruit, maar achteruit gaan denken, weten, waarnemen, onthouden, niet meer goed op je benen kunnen staan Nooit meer diezelfde persoon die je graag wilde…

Het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert naar haar woorden van stilte en verleden en in haar verdriet woont een mysterie vol eenzaamheid en wereldleed een gezelschap van droevige mensen op weg naar niemand, nergens is er leegte de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd met nog meer verdriet van droeve…

meer is er niet een weg, een bruggetje en dan het fluisteren van de bomen misschien het blaffen van een hond herinnering als ver gezelschap van oud-geliefden op afstand lopen zij het niet meer in…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre gerust stellende drums…

~~~ in de zwoele wind van vandaag fluisteren nog steeds de woorden die gisteren al vroeg vertrokken schetsen komen weer tot leven in een pastelgekleurd diorama verleidelijke denkbeelden waaieren uit in vlagen en ik bloos jouw kleur op mijn papier alleen je schaduw loog je leek veel langer -bij me- ~~~…

Fluister de letters van mijn naam langzaam één voor één zodat de wind ze kan dragen naar een plaats waar alleen ik ze kan horen op een moment wanneer ik eenzaam en verloren denk aan jou wanneer ik je mis wanneer geen plek op aarde meer heilzaam is dan zal ik de wind voelen als een streling op mijn huid ik hoor mijn naam als een…

Ergens tussen slapen en waken in het ogenblik waar de stilte werd ontbloot hoorde zij de wind fluisteren over een wereld zonder oorlog…

(opgedragen aan…) al schrijf ik duizend gedichten, toch blijf jij achter tranen verdoken de pijn voedt eenzaam de gedachte dat het allang geen zin meer heeft mijn cocon een toevluchtsoord van radeloze denkwijzen lijkt en jij verder op de vlucht slaat richting eerder met soortgenoten vastgebonden aan de hemelboog tot we elkander…

jouw glimlach weerkaatst in zijn ogen hoort ze de wind in een heel zachte fluistering zeggen ze heft haar hoofd luistert met warmte in haar hart proeft met haar lippen zilt, kruidig zoet en bitter kleurrijk als de liefde is zoveel schakeringen aan de regenboog lust passie liefde of doodgewoon kameraadschap trouw en genegenheid ze luistert…

Openvallende vlindervleugelgeheimen fluisteren jouw naam…

terwijl de avond struikelt over de zonsondergang voel ik me alleen, en zonder jou stralen de sterren niet meer voor mij ik val over mijn gevoelens in een diepe afgrond, verborgen vanbinnen omdat een nieuw begin verloren is zonder je ogen om aan vast te houden soms lijken alle dagen hetzelfde en voelen alle woorden als een snik en zonder…

Eens in de stilte van de nacht zal ik jouw naam zacht fluisteren terwijl ik rusteloos naast je wacht en jij zal ademloos luisteren. Mijn gedachten zullen niet dwalen en slechts enkel bij jou zijn die liefde spreekt in honderden talen zacht en zoet als ambrozijn.…

Van de baarmoeder tot het graf is er in die rimpeling van tijd het groene gras met dauw van de morgen in een fluistering die glinsterend wacht. De zwerver zoekt in de goot naar brood en wijn onder regenwolken die zweven naar grote droogte in een fluistering van hoop die smacht.…

De schemering van de avond Gloort de hemel paars en rood Ik staar met open mond en denk Straks zal ik sterven ben ik dood Je fluistert in mijn oor vanavond Een stille wens die uitkomen zal Ik wil je koesteren kus op je mond Moet je verlaten uit liefde bovenal…