Alle inzendingen over woord OR automatisme OR woorden

Daar stond je, na zoveel weken een biertje in je hand Stiekem heb ik naar je gekeken bijna voelbaar was de afstand Ik durfde niets tegen je te zeggen en jij praatte met iedereen Zo graag zou ik 't uit willen leggen maar jij negeert me alleen Een traan glijdt langs m'n wang snel vlucht ik naar de wc Dit gevoel maakt me bang wat moet…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

Mijn woorden zijn de jouwe niet. Ik kan je blik niet verwarmen. Stille aanreiking, diep gebaar, het doortrilt het masker niet. Koele benadering. Wetend dat het zo niet is- niet kan. Gestalte in duisternis.…

Woorden schieten mij tekort Tranen vloeien in overdaad Mijn hart is leeggebloed Mijn ziel voor altijd geschaad Het vrolijke licht in mijn ogen Is voor altijd gedoofd Vertrapt is onze vriendschap Waarin ik zo heilig had geloofd Je bood mij een warme plek om te vallen Je schouder om op uit te huilen Een vriendschap waar ik op kon rekenen…

Woorden stromen als een waterval door m'n brein Woorden van liefde woorden soms van venijn Woorden die groeven branden diep in m'n hart waarin ik altijd terug kan glijden Zo schep ik m'n eigen wereld van geluk, pijn en lijden…

er is soms het woord wat zich niet zeggen laat dat kruipt in het hart waar het zich verschuilt met de pijn van liever alleen achter blijven er is soms het woord dat zich niet horen laat maar zekerheid ontrafelt in duizend vragen waarop geen waarheid aarden kan…

Jouw woorden gevangen in het virtuele vlak door schijn omgeven jouw vingers sturen foute woorden uit de chaos van je brein met een klik sluit ik af met het besef dat je een fata morgana bleek te zijn…

Het is met woorden net als met zonnestralen hoe feller ze zijn hoe dieper ze branden…

En als het ‘s nachts rustig is en mijn gedachten zonder gefluister bijna tastbaar geluidloos klinken dan vind ik weer de juiste woorden die overdag brutaal onderdrukt worden en in de kiem gesmoord onuitgesproken moeten blijven Woorden vinden ‘s nachts hun vrijheid en flirten vrolijk in een eindeloze stilte……

Indrukken van woorden die zich niet storen maar de essentie tussen de regels door gronden. Ik lees je. Gedachten die rijpen zinnen die eeuwig worden tot op de letter en de punt.…

Totdat ze uitkomen, en mijn weg wordt versperd door niet wetende, pijnlijke woorden.…

Je lijkt totaal onbewogen maar ik zie de pijn in je ogen als je jezelf lijkt te vermoorden met je harde, messcherpe woorden die eigenlijk, voor mij waren bedoeld, maar die je zelf kei en keihard voelt…

kies maar een andere weg schuil maar in mijn poëzie meer aan in de bloedcirculatie van grammatica voel de gekaderde woorden in eigentijdse bestanden woorden in geheugenspoor van hoofdstukken krioelende coupletten in trends van verhevenheid geveld in geheimschriften van steriele verlangens…

Veel woorden niet uitgesproken alleen dat ene Waar nietsvermoedend de vinger wordt gelegd De broosheid van het achterlaten is alles mee gezegd…

Nieuwe woorden zijn nodig, oude woorden zijn out. Nieuwe vormen en gedachten die jou zeggen dat ik van je houd.…

zoals jij woorden uitkiest ze een zin geeft om te wonen een hoop geeft voor wie er geen kent schaduw licht doet dagen want in donker valt niet licht te leven als jij woorden uitkiest kiemt er weer zin…

zoals de vogel in de morgen mij uittilt boven alledag verwarmt jouw toon mijn hart meer nog dan klank en kleur de woorden die ik met je deel raken dieper dan de huid want zoveel meer dan taal zijn zij vooral muziek…

Tropisch hout, warme woorden van bezinning droomregels gesponnen in fluisterend wit. Het landschap dat zich al vormde voordat de inkt haar verhaal deed nestelt zich voorgoed in mijn herinneringen. Op papier, knisperend verlangen verloren nachten sluimergedachten.…

bomen waar we gedachten lieten stromen en onze ziel bestond bij woorden…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden om bang te maken verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan als tattoo op je ziel…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden die je nek afknellen verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan een tattoo op je ziel en af en toe een woord van liefde dat maakt al heel veel…

bij tijd en wijle maakt de puzzel van mijn leven weer stukjes aan die passend zijn zo komt opeens een melodie heel glunder terug van weggeweest de woorden vallen op z'n plaats er is een cirkel rond soms is het simpel en alleen het woord dat die sensatie geeft het is zo om het even halfvol of andersom half ledig…

zal ze er in slagen dwars door de zon heen haar schaduw achter zich te laten in opwindend leven schoonheid met eigen woorden durven vertalen of heeft ze te lang enkel stilte aangeraakt en zal fluister haar verdere leven bepalen…

veel moeite niet om binnen in je tekst te komen je taal is helder en je zinnen leunen stevig in hun fundament je beeld is helder zie ik door de pas gewassen ramen het houdbaar heden is vertrouwd, zoals jij bent toch maakt verleden je tot wat ik graag leer kennen woorden van nu beklijven even niet ze rijpen op het end…

Woorden hebben menig hart gebroken, woorden slaan wonden, woorden doen pijn, kunnen als vlijmscherpe messen zijn, woorden geschreven, woorden gesproken. Woorden geopperd zonder enige spijt, verwijtende woorden, ze kerven de ziel waardoor liefde vaak in haat verviel, woorden van gramschap, woorden van nijd.…

waarom zou ik jou mijn woorden laten morgen zijn ze al weer oud en weggegleden waarom zou je ze dan lezen zou je mijn gedachten volgen als ik alles achterlaat, mijn kind vluchtig zijn ze als de wind passend slechts bij deze dagen waarom zinnen nog bewaren als na iedere grijze winter zomer nieuwe kleuren vindt zoals jij onverwachts…

woorden zijn zo ontoereikend ze omvatten meest mijn voelen niet noch het trage duister dagen in mijn ogen duiden kunnen ze het niet wat mijn toekomst rustloos overzien mag al mijn zorgen niet behelzen noch bedoelen dat omspannen, het be-grijpen nee, dat doen ze niet…

Woorden hadden ze gehad en wat geruzied en zijn woorden waren welgekozen zijn standpunt onderbouwd en overtuigd van zijn gelijk was hij geweest haar woorden daarentegen vond hij zwakgekozen en haar standpunt wankel. Het was dus pas veel later toen hij mij verklaarde dat zijn woorden vooral vele malen woorder waren dan de hare.…

In de stilte van de nacht blijven jouw woorden als een echo hangen soms heel intens maar ook versluierend zacht altijd aanwezig jouw woorden als een echo in m'n hoofd gevangen…

Naar woorden zoekend worden zinnen geprikkeld en liefde vertaald…