Alle inzendingen over woud OR nacht OR stilte

HEIMWEE eindelijk weer thuis dan besef je heimwee is een kleine leugen VERLANGEN als het verlangen is bevredigd dan mis je het meest verlangen HET WOUD weer in de Wouden waar mijn hart heen wou mis ik het missen van woud…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Hoor de stilte kraait. De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

Hoor de stilte kraait. De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden.…

In het nachtelijk Zwarte Woud zweeft tussen nevels een lichtschijnsel, en geeft de bomen glanzende gezichten als van versteende, maar mild gestemde reuzegnomen. Een uil vliegt in dit licht als van een fee in alle stilte mee, met in de ogen zijn eigen gloed.…

´s-Avonds, wanneer je in de verte staart lijken ze op diepe bronnen waaruit op mysterieuze wijze de nacht over akkers, wouden en steden vloeit, de aarde bedekkend met een zee van duisternis. Zó donker zijn je ogen, mijn licht.…

Waar water is, wordt alles opgetild. 0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten De brug door tot zo welige verschieten Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild En midde' in stad als eenzame woud-stilt'. Wat zo de leste wolkjes daarin lieten Voor donkre diept' haar leste blos verschieten Eer nog een huivring over 't licht vlak rift?…

en kan ‘k niet altijd jouw verlangen helemaal bedekken blijft toch de liefde ons een huis en in de hitte van ons bloed mag ik het leven smaken en donker zwart als ebbenhout is ’s nachts alleen woud.…

op een lichte kalme dag lig ik in een woud van blauwe bloemen los van de aarde golft de stilte als een blaadje met alle winden mee deze dag is een mer à boire waarop woorden dromend over water glijden een gewichtloze kabbelende dag is het zout der aarde ik neem alles met een poëtisch korreltje zout vandaag…

Dampend woud, bruisend van het leven. Eeuwenoud en toch natuur gebleven. Rustgevend tot in de hoogste top. Traag verder slenteren de heuvel op. In de schaduw zit stilte gecamoufleerd. Groen herleeft ongecontroleerd. Vrijheid, langzaam voortbewegen. intimiteiten, geheimen verzwegen. Eindeloos, geen mens te bespeuren.…

In de stilte van de nacht hoor ik jou dromend van weleer In de stilte van de nacht zoek ik jou keer op keer In de kou van het ochtendgloren mis ik jou keer op keer…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Uw ogen waren er niet, Uw stem was zo ver, zo ver, Het was een avond zonder lied, Nacht zonder ster. De stilte was zo diep, zo groot, Boven en onder en overal, Dat iedre windeval Moest brengen dood. Mijn ziel was als een bloem naar u Grootopen, Weerloos als doodschaduw Ze had beslopen...…

Ik zoek de stilte van de nacht waar een verlate fietser afscheid roept en mijn koelkast haar eigen leven zoemt De woorden die ik vind binden letters op papier mijn hond snurkt zacht en ik, ik adem de stilte…

Als een vlinder Fladder ik door het huis In de nacht Geruisloos blijf ik Zweven en kijk liefdevol rond Houd de wacht Mijn gedachten vloeien Over in een kabbelende stroom Warm vol kracht De stilte is Overweldigend heerlijk en rustgevend En dan onverwacht Beginnen vogels te Zingen in het sluimerende waken Van praal en pracht…

hier vandaan Haardvuur wacht De pas versneld Wij tweeën tezamen Een reis door de nacht…

Dag stilte, tot straks. Wanneer de zon weer verdwijnt en de maan verschijnt. Dag stilte, tot straks maar weer…

sterrenloze nacht ik hoor jouw stilte vallen botsend op wolven…

in de nacht.…

eenzaam danst hier in de nacht ik voel me als een boot op zee als roer gaf jij mij stilte mee.…

het nachtelijk blauw vlijt zich als een donker kleed over de aarde de wereld in een andere dimensie hullend hoorbare stilte omhulling en weidsheid biedend de magie van de nacht neemt mij bij de hand laat mij een moment het contact met de eeuwigheid ervaren…

nacht bemind.…

Alsof ik in de nacht de meeste uren van de dag door mijn hoofd geslingerd krijg, verlang ik naar de rust en dat mag. Want overdag hoor ik geluiden dagelijkse geluiden getier, lawaai van kinderen. En gelukkig, gelukkig ook nog een lach. Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

kloppend hart gekluisterd aan het nu hoor de stilte van muziek waarop we morgen dansen we zijn de nacht voorbij als alle kaarsen branden…

Een nacht zo donker van substantie dat ze oproept tot medeplichtigheid zich te bezinnen in een astronomische stilte. Zelfs de maan slikt haar verzilvering in en laat zich eervol verbannen.…