Alle inzendingen over zaligen OR rozen OR vlammen

zittend in de zon op een terras bij water later en later…

Zijn ziel, en zaligheid voor iets te willen verkopen, lijkt, een begin, een uiterst passende samenwerking. Die ziel was mij eens niet de ware voor het verlopen, waarlijk, het beginsel haalde door de juweliersterring.…

Haren rood Oorspronkelijk blond Benen lang Heupen rond Fraaie taille Mooie vorm Blauw-groene ogen Stralen enorm Haar stem zo zwoel Zo zalig zacht Haar lichaam bemind Onze nacht Woorden dansen Op een koord Aaneen tot zinnen Ons'hemels oord Zonder woorden Met geluid Passie beleven Strelen d'huid Minzaam delen 't Lichaam…

Waarin hoop nog alle ruimte heeft regenbogen herkleuren de zon eindeloos niet onder gaat woorden stil ongesproken zinnen ongelezen nog denken voorlopig onoverdacht het zalig nog niet weten van een hoofd ver weg ergens in de wolken wie wil de kilte al voelen als de warmte er nog is…

Stilstaan bij een prachtig moment geeft maar weer eens aan, hoe stilte mooi en zalig kan zijn.…

Als u zo bij Hem schuilt in Eeuwigheid, ontvangt u rijkdom eer en Zaligheid! Bewerkt door Joop Gilhuis.…

zalig zijn de slapelozen want zij zullen het Licht zien worden…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Wat doet een bedelaar met rode rozen?…

Wat doet een bedelaar met rode rozen?…

Met kerst mogen we kaarsjes zijn met geelkartonnen vlammen de mensen mogen aan ons zien hoe mooi de lichtjes branden. Door al die vlammen wordt het warm en zal de kou verdwijnen, ook in het donker is het goed als je een licht ziet schijnen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Met vurige blik vleit zij hem haar te vlammen met haar stampvoeten.…

Hoe lief is mij het herfstelijke dromen als zorg en werk zich in zalige rust vergeet. de goud- doordrongen dagen die nu komen en mij zomaar het rijke plukken geeft...…

verlangens vlammen als dansende vuurvliegjes lichtjes in de buik…

Vandaag zijn de rozen voor een bijzondere vrouw, om haar daarmee te zeggen hetgeen niet uit valt te leggen. Vandaag, lieve moeder, zijn de rozen voor jou!…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…

Als bloedkoraal zo rood Druppels Als tranen op de blaadjes Glijden langzaam omlaag Zacht op moeder aarde Zonnestralen Op moeder aarde Zullen deze druppels van tranen Verzachten en verdampen Dan bloeien deze rozen Als bloedkoraal zo rood En wijken de blaadjes En leggen hun hartjes bloot…

Mijn rozenboog, bijna twee meter hoog, met het dode hout op zijn lijf, snakt naar de nieuwe bloemen, want hij weet met het ongemak geen blijf. Hij tuurt naar de zon, tussen de wolken, zoekt naar warmte, maar het zijn regendruppels, die de lucht bevolken.…

Ooit Droomde ik Van een bloem Verlegen in mijn handen geduwd Nu Nog snel voor het vertrek een kus van mijn lief mijn lief En een heel boeket Rode rozen, rode rozen Met een fluister in mijn oor Ik houd van je. Ik houd van je.…

Dat kleine meisje, helemaal vooraan, met die rozen in haar handen, is zij wellicht de dochter? Nu staan ze eindelijk stil, bij het open graf, en prevelen hun gebeden. Het meisje stapt naar voren, dapper, sterk en vastberaden, en ze legt, liefdevol, haar rozen op de kist.…

in de schaduw van je wimpers rust je blik op mij vroege vlinders boven onze hoofden door de pergola heen giet een blauwe hemel de dag in repen een teder spel van zon en schaduw valt uit onze handen op de grond uiteen langs okergele zuilen nippen jonge rozen met gave lippen aan het prille licht…

nu uit de tuin de rozen verdwenen zijn kale stelen en doornen grijnzen boven het bladertapijt alles ruikt naar vergankelijkheid zoals vochtig mos veert onder je voet en moddergrijs glijdt trekt de tijd zich in zichzelf terug schijnt maanlicht warmer dan de naakte winterzon…

En vierentwintig rozen wie mens is weent daarbij dat is Valerius de Saedeleer in de sneeuw met uitzicht op een boerderij…

aan de hand die rozen schenkt hangt altijd wat rozengeur…

de foto van het roze lint dat vastgestikt nog net de tepel zichtbaar laat schokt diep volmaakte borst nu wel verminkt maar waar, dacht ik, wanneer er niets meer is hecht je in hemelsnaam dan nog het lint…

een koude wind waait langs mijn hart dat onbeschermd, wat hulpeloos zich openstelt een vlaag van venijn splijt de warmte die liefde heet, rukt de onschuld uit haar voegen tussen rozen en zoete geur kleurt als belofte, zacht een woord van waarheid de blauwe lucht belooft warmte verlicht mijn hart en heelt…