Alle inzendingen over zij OR hij OR ik

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

Verwonderd als ze keek naar de natuur, zo keek ze ook naar de wereld. Onherkenbaar was die, het begin vergeleken met het eind van haar leven. Alleen al op technologisch vlak volgde ze met haar scherpe intelligentie alles. Maar ze zocht altijd voornamelijk de goedheid in de mensen.…

Zie ook het gave, weldoordachte, humorvolle, bol van ironie staande, schertsende supersnelsonnet van Theo Danes dat vandaag onze site siert, vormt mijn inspiratiebron voor onderstaand gedachtenspinsel En dan die feestjes van die hoogbejaarde Met Marokkaanse sloeries in het duister Nog hoort men langs zijn doodskist het gefluister Dat…

Paayen je laten paayen je letterlijk en figuurlijk laten onder zeiken!…

Thuis het is je huis Maar ook je bed Nog liever je bad Een warm bad Je huis, je thuis Een warm nest En blijf je koud Dan pak je hout En brandt je je warm En als het vuur vlamt Vlinder je naar hem Die je omarmt en verzucht: Lekker thuis!…

We zaten lange tijd bij elkaar op school je wist het niet, maar jij was mijn idool er was niets mooiers dan in jouw ogen kijken maar ik durfde niets te laten blijken jij was geen homo en dat wist ik wel ik zat dikwijls niet lekker in mijn vel dan verlangde ik naar jouw lieve mond jij was zo donker en ik zo blond nooit durfde ik het jou te…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Ze, die lieve Amsterdammertjes ze waren met zovele, maar ze hadden het nu wel gehad ze waren moe en de wagens zat ze waren aangerand en aangereden ze waren beschimpt, bespot en bespoten ze hadden met moed de kruizen gedragen ze verdwijnen nu snel uit Amsterdam ze, die lieve Amsterdammertjes!…

Ik staar in het donker van de nacht, en weet dat jij nu zweeft met op jouw lippen een lach. Zie je bewegen, sierlijk in het rond, wens mezelf dat ik nu naast je stond. Maar het ijs tussen ons is nog niet helemaal gebroken, daarom lig ik hier alleen in mijn bed weggedoken. Luisterend naar de muziek die jij mij zo net hebt gestuurd, zo mag…

Ik leef Ik huil , ik lach Ik schijn Ik zeg de zon straks weer gedag Draaiend om mijn eigen as Draai ik om haar heen Dynamisch als een waterpas Beschijn ik haar horizon alleen…

De tulband uit de losse hand is in een uurtje klaar Met links en rechts wat krulletjes van pluizig grijzend haar Het oor, net even aangezet, in vijf minuten daar En dan ’t gezicht, het voorhoofd licht, een uur of drie, heus waar! De neus is nog een hele klus, die moet ook lekker zwaar Het is een kokkert van een ding, een uurtje, reken maar Er…

Zij heeft opnieuw zich uitgevonden Nu hij nog; dolende nomade Zij gaat weer bij zichzelf te rade Tijd heelt nu eenmaal alle wonde Zij voelt zich vrij en ongebonden Verlost van een Markies de Sade Zij heeft opnieuw zich uitgevonden En kust zichzelf met duizend monden Zij brengt zichzelf een serenade Zij neemt zichzelf aan in genade Zij…

Vandaag zit Rutte in de Tweede Kamer Maar hij voelt het krediet is op Hij moet met de billen bloot Maar dat is hij niet gewend Trekt hij aan z’n stutte, hij Rutte Of wacht hij die motie af Die motie van wantrouwen Hij kijkt naar Kaag Hij kijkt naar Hoekstra Zij kijken weg, hem weg Hij voelt zich zo alleen Hij voel zich zo eenzaam Hij heeft…

Nee, het is niet alleen Petrus die driemaal toe verraadt. Ja, het is driemaal dat deze Petrus, Petra, wordt verraden. Telkens en opnieuw weer voelt men deze behoefte. Er wordt mij verweten, jawel, de verkeerde naam in het verkeerde hoofd te dragen. Ik weet echter mijn juist hart goed en fier te dragen: de hartstocht gaat verder dan welke duisternis…

Beste Nederlandse land- en lotgenoten Ga gerust Rutte kiezen Maar dan niet kniezen Als weer 4 jaar Zijn herinnering hapert Vooral die korte zelfs verdwijnt Die lange zit wel goed Vooral op daden van overleden derden Rutte zal als eindverantwoordelijke van zijn kabinets-personeel Dit uiteindelijk automatisch afschuiven op hen, hem, haar…

met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

liefde gaf me vleugels verdriet nam ze weer weg alleen nog zwemmen zal ik in afritsbare broeken en waterdichte schoenen naar het diepe Engeland de onbekende overkant bloemen moet ik sparen voor zoete zeemeerminnen omdat zij niet bestaan omdat ik ze nooit zag maar wel de zachte dood in hun mooie ogen…

De rollator naast mijn bed, staat maar getrouw te wachten. Hij past zich gewillig aan, aan al mijn dwaze gedachten. Ik heb hem zo nodig, elke stap die ik doe, is met hem. Hij blijft steeds geduldig, niet overbodig. Mijn handen en voeten, die dank ik aan hem. Toch ga ik niet ver, want op straat is gevaar, Met gaten en kuilen, voorzichtig…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt. Zij strooit alleen maar liefde, als bloempjes om zich heen…

Stoer vonden zij Zichzelf - Reinder, Berend, Flip en Jans, Ouder en sterker ook Vooral, als zij het Iele joch dat zo veel Jonger was en toch Al beter kon leren Fysiek en geestelijk Pijn konden doen Tot het dumpen in een Sloot vol water aan toe, Als een milieuzak illegaal In de natuur gedonderd - Waarmee ook meteen De grens…

In voor en tegenspoed bij gezondheid en ziekte ik hou van jou ik blijf bij jou wij blijven samen kerkelijk amen ik wil een kind van jou blijf jij mij eeuwig trouw wij samen, ons gezinnetje ruimte voor eigen willetje de corona-crisis proef op de som in prilste begin vallen beloftes om er wordt gescholden en bij vlagen wordt…

Frans Timmermans moet ook zijn huur betalen. “Que pensent-ils” wel niet in Nederland! Hebben ze “überhaupt” daar wel verstand? Of moet hij “common sense” naar Holland halen. Vertwijfeld trekt hij aan zijn grijze baard, en denkt: is straks mijn sop hun kool wel waard.…

Ze moest naar het ziekenhuis. Dat was haar gezegd. Haar koffer stond klaar in de gang. Alles zat erin, net of ze met vakantie vertrok. Het kan plotseling heel weinig zijn als een mens naar het ziekenhuis moet. Ze nam die koffer altijd mee op vakantie. Hij deed haar daaraan denken. Zomer, vrijheid, lange dagen. Prachtige zonsondergangen…

peilloze droefheid gevangen in haar ogen de diep intense blik in een gestold moment het bebloede gescheurde gewaad de eenzaamheid die opkruipt uit haar hart haar loodgrijze gemoed wendt zich af van de wrede wereld de lucht kleurt rood Meester, je zeggingskracht opent haar verleden je redt haar van verlies en vergetelheid het…

Het nieuwe virus van oorsprong uit China houden we jaren…

Nu iedereen eeuwig jong wil lijken wonen ze in een woonzorgcentrum. Deze krijgen mooie namen, het bloemenveld, de wending. De namen dragen vaak een belofte in zich iets met bloemen en regenbogen en dat er in het leven altijd spannende wendingen kunnen gebeuren. Hoop doet veel. De bewoners ontwaken uit hun hangmat. De grijptang boven…

welk een wens lag op jouw lippen toen je de diamant als samengeperste kool liet verdrinken binnen de begrensde illusie van verloren lebensraum welk een verwachting droeg je mee toen je speerpunten uit de kiezels beitelde die jouw pad markeerden als kompas om niet te verdwalen welk bezielend verlangen negeer je nu je staat op het sediment…

Heel veel regen Heel veel 'Plas'…

gedreven bindt zij verbindt zij lengt zij dagen aan koude nachten waarin zij onverstoorbaar verder werkt nu de tijd harder tikt dan de dag ervoor tot de avond valt zij haar vleugels spreidt en zich, vol liefde, overgeeft aan het licht…

Ze wees met haar pen het juiste vakje aan Ik heb er een kruisje ingedaan trok mijn meest onschuldige gezicht Een glimlach vertrok aarzelend van haar lip Daar heb ik maar een kusje opgedaan Ze straalde met een indigo licht zwaaide even en is opgewekt weggegaan…