Alle inzendingen over zij OR toen

Dit is het lied over een heldhaftige moeder gedecoreerd met wasspelden, door openzwaaiende handdoeken driekleurige lof toegewuifd. Bewierookt door keukengeuren beheerst ze de snelkookpannen. Tussen vier muren weerklinkt haar "God save the Queen", een kakofonie van strijkijzers, fluitende stoomketels en drummende, knetterende braadpannen…

Ook al voelde ik me dun en koud of dik en warm voelde ik me suïcidaal, vraag niet hoe maar ik bleef in leven altijd met het uitzicht op de hereniging met Jos de Vries en God wat op aarde niet kon zijn kan daar wel zijn, eeuwig.…

In de doorwaakte nachten was de liefdeloze leegte schrijnender dan ooit geamputeerd van mijn demente maatje huilde in stilte mijn gewonde hart de innerlijke kracht die ik eens bezat werd mijn grote kwetsbaarheid want in de schuchtere ochtend voelde mijn kussen nat…

Mijn krediet voor Femke neemt toe mijn vertrouwen in de mens Halsema mijn gevoel voor deze vrouwelijke burgemeester die vooral haar barmhartigheid toont dat mannen wel kunnen, maar moeilijker want de man heeft geen natuurlijke baarmoeder laat het op zich fout zijn wat Femke heeft gedaan of juist zo gelaten, op z’n beloop gelaten maar zij…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Meteen aan het begin van ons gesprek Stelde mijn nieuwe baas aan mij de vraag Of ik misschien ook rookte. Ik zei: “Graag”, Want ik had in een rokertje wel trek. Helaas, hij bood geen sigaretje aan. Integendeel, mijn baan was van de baan.…

nog altijd zoek je bij de zee vertroosting van de wind naar de reddende geur van de bruisende branding om weer te zijn als het ongekunstelde kind dat karrensporen volgt het vertrouwde in het zand van de jutter die in de harde kern een zachtheid blootlegt in het strelen van schatten zijn vondst op het strand * blijvend vorsen bij…

Niets houdt haar tegen. Af en toe een gedachte. Maar die vergeet ze.…

slechts veertien lentes verruil je als tiener de basis voor de grote school nieuwe vrienden en vriendinnen schoolagenda vol huiswerk en idolen zware tas vol boeken zoekt lokalen wisselen sporten hobby’s af tot op een donkere donderdag in december de tijd haar adem inhoudt…

Voortaan hard durven te zijn, stellig en weerbaar -- niet een mannenwens.…

ontroostbaar zijn geknakte zielen die doelloos rondzwemmen in een poel van rouw stemmen echoën na vlijmscherpe tongen kerfden diepe wonden op hun ziel zij die wanhopig opzoek waren naar ontkenning van verlangend naar bevrijding zij kozen hun (eigen)weg…

Gevoel overheerst de stil- te in mijn hart Geruisloos, maar in golven 'n Schuimkop bovenop en -aan die gebroken spiegel met schervengezicht Gruizels van bombardement zorgverzekeraar-kwaad Toen de tering naar de nering met een fraai afgekochte schuld Hoe je het ook wendt of keert.... ...Iets geleerd?…

Versvorm: Ghazel Ik maak met veel genoegen hier gewag van de muziek die ik graag horen mag die licht gesyncopeerd de pan uit swingt u raadt het al, ik heb het over Bach. Zijn fuga’s klinken opgewekt en blij en krullen steeds mijn lippen tot een lach wanneer ik ze ook hoor, ten alle tijd van ’s morgens vroeg tot heel laat op de dag.…

Onverwacht tuimelt zij binnen zij is de aller schoonste uit schijn bestaan haar vurigste zinnen een wervelen met vleugels velijn die zich om mij heen slaan vol tederheid oeverloos kwijtraken zijgend in een liefde die zich dol gelaafd mij terstond wil verzaken opzadelen met de ergste pijn denkbaar omdat zij vroeg of laat de vlucht opnieuw…

Het kind maakt alles anders haar heupen breder haar borsten voller zijn blik wordt dieper de hare zachter Het kind maakt alles anders het belegert je huis met knuffelkreetjes en zoete geuren het zuigt je leeg het knijpt je fijn het wurmt zich een nestje tussen vier armen tussen twee levens Het kind maakt alles anders hoe dapper draai…

Elke dag sterker. Door alles wat je ervaart krijg je dat geklaard.…

ik heb mijn koffer al ingepakt beer heb ik in mijn hand voor wanneer het moment daar is geroepen wordt door Zomerland ik op reis ga over berg en dalen niet voor even maar levenslang met mijn beer zo dichtbij me ben ik helemaal niet bang ik ga springen over wolken glijden over de regenboog zal ik kusjes naar jullie blazen ook al houden…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

Zij hebben samen hun sneeuwhandjes gevouwen op hun borst. Hun rode wangetjes van toen zijn nu wit en breekbaar. Ze werden de mond gesnoerd. Hun hartje viel stil. De handjes werden koud en kil. Hun glimlach versteende. De adem verliet hun tere lijfje. Zowel jongens of meisjes verlieten het aardse leven. Ze hadden nog veel kunnen beleven…

In Canada maakt men het weer te bont, Want hoe ze daar op jonge robben jagen Die uiterst bloedig worden neergeslagen Daarvan gaan beelden heel de wereld rond. Al wordt er door ons nog meer meegeleefd Als Arjen Robben een blessure heeft.…

Het sterke meisje groeit op in Friesland. Haar geest ontvangt ondernemende krachten van het strijdlustig bloeiende Drachten. Bestemming roept naar het hart van Nederland. In een lieflijk dal bij de heuvelrand van Utrechts grond mag een winkel wachten op wonderbare toekomst, zal trachten geneeskracht te scheppen, door sieraad omrand. Kloeke…

Zij is het leven vrij van vrijheid de tijd vrij van dwang. Zij is het begin het symbool van onuitputtelijke versheid zoals water en het water de moeder van God. Hier drijft de geest van Mahsa op het water. hoewel het water een woord is, zoals de hand bij de hand huid op huid door liefde.…

ik ben de clown in een omgeving van een circus van tranen ik zal niet meer huilen het doet de ander zoveel meer pijn ik ben de clown van de droefenis die even de tranen zal verruilen om de lach te laten horen van het eeuwig positief zijn maar ik ben ook een mens met gevoel en trieste gedachten in mijn hart woed een gevecht…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Toen ik jong was dacht ik: uit de wereld pers ik al het sap. Mijn leven zal dat niet bederven. Ik pik wat ik kan krijgen: de krenten uit de pap. Ik zal mij veel rijkdom verwerven! Toen ik ouder werd wist ik: Het ging anders dan ik dacht Om intens gelukkig te kunnen leven. Veel van wat ik vroeger had bedacht Had ik intussen opgegeven.…

Het afscheid duurt nu al een uur Stiekem samen beneden in de schuur. Jouw handen kroelen in mijn nek Het maakt mij opgewonden en stapelgek. Zachtjes fluister je lieve woordjes in mijn oor De opwinding in mijn lichaam gaat maar door. Jouw lippen strelen mijn mond En jouw handen liggen op mijn kont. Wij verdrinken in de liefde voor elkaar…

volgens mij leef ik met vier beren in huis alles wat zij een beetje kwijt willen gooien ze neer ik als opperzeug loop maar te ruimen dan opeens ben ik het zat schreeuw zo'n beetje alles eruit wat mij dwars zit kijken me allemaal verschrikt aan verschieten van wit naar rood beginnen te rennen met koffie en krant moet me niet zo druk maken…

Ik heb een nieuwe dokter Een dokter in Amsterdam Adam Doctors met Apotheek en OLVG filiaal in de Spuistraat, Amsterdam Een paradijs van een medisch centrum Met vooral vriendelijkheid en deskundigheid Ik maakte kennis in de zomer met afstand en kapje En liet de dokter kennis maken met wat rug plekjes Hij gaf me een verwijzing naar de dermatoloog…

Een aanstormende trein Ik ben op het verkeerde terrein Een gebroken raam Een dieptepunt waarvoor ik me schaam Een overdosis pillen Die mijn pijn moeten stillen Vallen en opstaan Maar hoe kan ik in hemelsnaam doorgaan Smijt mijzelf tegen de muur Luister er is geen genezende kuur Ik zal er mee moeten leren leven Maar hoe kan ik dan nog naar…

Het ritueel na het werk in het donker op het eind van de avondschemering Het flauwe licht van de lage wolken in 1883, toen de nachten op het land nog zwart waren De boer bukt, hij port uit het wiedsel van de dag een droge geur die blijft hangen in een rookpluim boven de vonken…