Alle inzendingen over zoeken OR verdwaald OR gevoelens

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Voor het eerst naar school het was heel spannend wat was ze trots Kijk haar zitten op haar stoel fier en rechtop haar ogen zoeken mij zoeken houvast maar staan ook blij Ik kijk toe met gemengde gevoelens ik wil haar niet achterlaten maar moet toch gaan een nieuwe levensfase begint voor haar maar ook voor mij ik zucht eigenlijk…

Tegen de hemel in mijn kamer hangen de schaduwen van morgen ik pluk de grijstinten breek ze in staafjes rol ze in de tijd om te rijpen Verdwaald in eigen woning op zoek naar verloren dorpsgeluiden bots ik op transparante wanden Ik giet er leugens in valse vormen van genot.…

Woorden verwrongen in een orkaan Gedachten wervelen door elkaar Opzoek naar het oog, de kern, het hart Van wat ik wil zeggen Woorden zijn wat ik zoek Leegte is wat ik vind Alles loopt door elkaar Twijfelachtig Verdwaald in een mist Zo dicht, dat ik mis Stilte is het resultaat Dat mij niets doet zeggen…

bijna onopgemerkt sluipt herfst in mijn gedichten tussen gevallen bladeren zoek ik pasklare woorden om mijn gevoelens te vertolken met in mijn neus de geur van vergankelijkheid vang ik melancholie in tegenlicht…

Vol met stemmen die me zoeken als ik verder dwaal op hetzelfde koord en evenwicht zoek maar niet weet of ik mag vallen met de woorden die breken omdat ze mij alleen nog de pijn van stiltes gunnen. Want ik ben jou en jij bent mij maar we delen alleen een verdwaalde werkelijkheid.…

Want ik heb er het volste vertrouwen in Dat wanneer we samen zoeken Ik het vast snel weer vinden mag…

Verdwaald duidt u verborgen ontroering bij emoties met een onwetend gevoel waarom beslist de bureaucratie in deze fase terwijl ik alleen staar in mijn sta-op stoel.…

Voor Aristoteles… Wanneer filosoferen naar de diepgang van meren peilt en gevoelens beheersen wil, sterft langzaam en tergend stil, een kinderziel zonder zich te verweren. Orpheus staakt zijn tocht en zoeken, Geen Euridike kan hem nog verzoeken.…

Overdag of 's nachts zie ik de maan en zoek ik de verschillen Een overdaad aan sterren, daar ligt het aan. Het schijnsel dat mijlen verbindt het omsluit mij, maar ik vind de afstand te groot eenzaam verdwaald in een donkere zee, toe, wie vaart er mee?…

slenterend door de straat kom ik hem tegen loslopend verward verdwaasd verdwaald uit de auto gesmeten op zoek naar een beter leven uit de auto gelaten om zichzelf op weg naar huis uit te laten taxeert hij mij heel even wat zou hij van mIj en ik van hem vinden zouden wij het kunnen worden ... vrinden? Ach het zal wel loslopen.…

In jou wil ik verdrinken, met jou wil ik verder gaan. Ik hoor mooie melodieën klinken, kan niet wachten, blijf niet staan. In jou heb ik mij verloren, mijn dromen en al mijn zorgen. Met jou gaat het me weer lukken, om elke dag het leven opnieuw te plukken.…

Een diep geworteld verlangen, om gevoelens te uiten. Een dwingende noodzaak, om het onvindbare te zoeken. De urgentie, om ontdekte inzichten te delen. Verlangen, noodzaak en urgentie, maken van een gedicht een gebed, dat ook door atheïsten wordt gebeden.…

ik mijn ogen neer nog immer zoek ik jouw ondeugende ogen in verdwaalde gedachten…

Licht is waar jij gebleven bent en ik verdwaald mijn schaduw zoek. Kijken is waar ik zie en weet wat ik zal verliezen als je gouden ogen mij vergeten en ik mijn levenloze schaduw vraag wie ik ben en weet waarom jij nooit zult antwoorden met de naam die me zonder gebeden altijd gelukkig maakt.…

Als een mier alleen loopt dan is dat beest verdwaald hij is dan op de weg terug en hoopt dat hij het haalt. Misschien loopt hij te huilen van heel intens verdriet hij wil zijn vrienden zoeken maar ach hij vind ze niet. Denk dan kleine jongen “zit jij zo in de nood.” zet dan niet je voet op hem trap hem dan niet dood.…

Langzaam verdwijn je uit je lijf In vage reizen door het verleden beleef je angsten opnieuw Op de wand tegenover je bed zie jij taferelen die voor ons verborgen blijven We zoeken je in een enkel woord dat je af en toe ontglipt En vinden je als een in de tijd verdwaald kind terug…

Herinneringen die mij steeds in pijn doen verdwalen breng ik op een verdwaalde plek waar ik ze nooit zal ophalen ik wil er ook niet naar zoeken vooral als ik daar morgen voor moet opdoeken omdat hier en nu op ons pad is gekomen en vandaag ons weer totaal verrast jij pakt mijn hand samen op de tast kunnen we de weg wel…

verdwaald in donker licht zoek ik mijn vertrouwd gezicht wat bij klaarte niet meer lukt jong en fris zijn weg voor goed op reis met tijd, zo snel bewijzen zijn er wel als ik zie, mijn gerimpeld vel !…

dan vliegen ze langs haar naar de boom, krijsend en met wel honderd bewegingen tegelijk ze weet niet waar ze het zoeken moet ze knijpt in een appel en noemt hem appel, appel. ----------------------------------- uit: 'Verdwaald ontwaken', 1990.…

Flinterdun als gesponnen zijde Trillend in een huiverige wind Begeleiden verwarrende gedachten Waar ik geen antwoord op vind Verdwaasd dwaal ik steeds verder Verdwaald in droog grillig labyrint Zoek ik terug in het kort verleden Tastend in eindeloos karig heden Dan hoor ik haar, flinterdun…

zoek de eigen weg zei ik nog tegen jou of mijzelf (het is toch om het even over wie het gaat) straten lopen allen uiteen het plein in het kielzog der zelfgenoegzaamheid achterlatend totdat de storm verdwaasd wijst in verdwaalde richtingen oost wordt noord zuid is om de hoek ik denk niet dat de verte mij kent laat staan dat…

Hoe groot jouw dieperik is minstens zo groot als die van mij leer ik steeds meer bevatten Daar waart een lichtje rond op zoek naar jou, verscholen verdwaald in schelpen duisternis Jij vat het lichtje aan sluit het voorgoed in zodat over duizend jaar een parel verschijnt in het hart ons stralen van een nieuwe maan…

als je je weg in de eigen Melkweg niet meer weet als je bent verdwaald op zoek naar de waarheid die jou heeft achterhaald als je het juiste pad vergeet en niet meer weet hoe kom ik uit dit dal waar het toch ooit eindigen zal nestel je dan tussen de sterren overzie net als hun alles van verre en ervaar samen dan de ware bedoeling…

De wereld is zo onwerkelijk en tegelijkertijd zo beangstigend Mijn ziel zwemt erin gevangen in een wereld van vormloosheid De wereld kent geen einde alleen een steile afdaling Veel onnatuurlijke mensen waden rond en plegen wandaden tegen de goden Ik ben het verleden dat je komt kwellen Je diepste nachtmerrie is niet altijd wat je droomt…

Waar kan ik mijn gevoelens kwijt. Zonder door een ander te worden overtroefd, gelijk een jonge hond die aandacht opeist. Hoe raar is toch de geest die gemakkelijk voor anderen openstaat te strikken in eigen onmacht. van Kampen op volume te hard via de koptelefoon. Koude haren van binnen. Veel denkende leegte.…

jij...bent die jongen waar ik iets voor voel en die gevoelens..zeggen een heleboel. ik lig in het gras en kijk naar de lucht, en slaak een diepe zucht. mijn gevoelens voor jou, zijn moeilijk uit te drukken maar ik weet dat ze bestaan mar ik wil niet ook aan deze relatie, op het eind toch nog kapotgaan.…

schriftjes vol met woorden gevoelens op een blad onderonsjes met mezelf eindigen steeds in een debat…

Gevoelens zijn verward waar wil ik toch naar toe? Eén ding weet ik zeker: onzekerheid ben ik moe. Onrust woedt in mij ik vind maar niet waarom als een abstract schilderij onbegrip alom. Ik wil mijn verhaal vertellen maar weet niet in welke taal zoveel emoties die me kwellen maar geen gepast verhaal…