Alle inzendingen over Bijna

er lopen een paar mensen door het park op eerste kerstdag met hun honden en ze praten over van alles en nog wat en ze wensen elkaar een gelukkig leven bijna niemand loopt daar maar zij wel, je huilt bijna…

Ik kan me bijna niet bedwingen, Maar dan word ik herinnerd aan het paradijs. Met je geur en je vriendelijkheid smeek je om geplukt te worden. Ik kan me bijna niet bedwingen, Maar dan word ik herinnerd aan het paradijs. Met je zachtheid en je stem smeek je om geplukt te worden.…

Haar hoofd neigt naar beneden haar handen liggen bijna stil ze beweegt bijna niet meer. Haar haren vallen voor 't gelaat haar huid wordt witter dan wit haar adem stokt en dan wordt het Stil…

Vergeven is ook energie weggeven, die je angstvallig, zelfs gewoontegetrouw als vanzelfsprekend, bijna, maar vooral boosaardig vasthield, tot een breekpunt van inzicht en mededogen; zie je, dat je jezelf bijna al die tijd, had voorgelogen.…

Er valt de laatste tijd op de tv Qua inhoud niet zo heel veel meer te kiezen Alleen nog politiek en stemadviezen Toch heeft de helft van ons nog geen idee Dus willen wij de standpunten nog weten Die donderdag al lang weer zijn vergeten…

Zij is de diafragma van het menselijk oog maar toen ik deze schoonheid zag in een toog van zwart besefte ik dat zij naar mij keek toen bloeide een glimlach in mijn hart en ik bezweek…

Het oude jaar is weer voorbijgegaan Een nieuw jaar ligt nu voor ons open Laten we op een gezegend jaar hopen Er is niemand die weet hoe het zal gaan. We mogen het overgeven aan onze Heer Die de tijd en ons leven in handen heeft En ons Zijn liefde en vertrouwen geeft Hij wil ons nabij zijn, steeds maar weer. Ook in het nieuwe jaar zal Hij…

Dodende liefde. Iedere nacht komt jouw beeld te boven, in mijn hoofd dreunen de laatste woorden, die ik tegen je zei en waarna je wegliep, terwijl ik je nog had willen zeggen.......... Maar de kans werd me ontnomen, je weggaan leek op een vlucht, niets kon je nog tegenhouden, niemand kan mijn woorden nu nog horen. Twijfel en ongeloof…

het is droog laten we wat lopen of zullen we kaarten nee bijna etenstijd tafel dekken dan maar waterkaarsjes doven drijvend in ‘t voorbije vredig bijna rook je pijp…

Een donkere wolk bleef langdurig hangen voor het open raam veranderde geleidelijk in een bijna vrolijk wit wolkje waarvan we het bijna jammer vonden dat het uiteindelijk helemaal verdween…

Bijna wezenloos omdat hij verkoos, te sterven, kijkt zij voor zich uit, niet te bevatten, dat hij, die nooit sprak over de dood, nu stil met gevouwen handen daar, in die houten kist ligt. Bijna harteloos, omdat hij vergat, dat er meer mensen mee geraakt werden, dan hij ooit kon overzien.…

Het geurgenoegen van al die bloesempracht is bijna orgastisch…

Hij praat heel de tijd over haar, dus dan kan het -- al bijna uit zijn.…

ja dat kostte zelfs menigmaal bijna mijn leven. mijn laatste reis is nu bijna voorbij. binnenkort sta ik niet meer aan niemand z'n zij. mijn laatste reis is nu bijna af. en nee ik was absoluut niet laf.…

integendeel, jij liet mij achter in het donker en ik stonk er bijna in ik zit met een borrel en een peuk op mijn balkon flauw sterrend aanschouw ik het zwerk, morgen maak ik werk van jouw zerk het is bijna beangstigend, je ligt er nog…

zal je wel alleen zijn kijk je naar buiten er loopt bijna niemand misschien staat iemand voor je deur die belt en dan doe je niet open want je wilt niet weten dat je alleen bent terwijl iets van een golf door je heen gaat die je bijna vernietigt…

Bijna iedereen streeft, naar duurzaamheid. Bijna iedereen leeft, gehaast of met spoed. Iedereen musturbeert. Moeten, moest en moet! Mensen, het wordt hoog tijd, om tijdzaam te gaan leven. Tijdzaamheid streeft niet, doet niets, maar voldoet.…

bijna weer gisteren voel dag oud vers ik had je lief…

Waar Turnhouters en vele muggen meer dan drie honderd jaar geleden eens niet van de vluggen bleken wordt nu eerst in alle rust gekeken of rook misschien zwermt zodat er weet is wat men blust Men leeft er traag maar stoer indoor op een adventureparcours met tunnel tussen paters en nonnen om de bil te kussen van Madelonne en kansarm speelt…

een hoopje nog en het is een mootje meer en het is een enkele tel en het is de daken dragen de regen die de daken dragen de mannen dragen het lichaam dat de mannen dragen de bomen dragen de takken die de bomen dragen de violen kermen de violen het einde stuitert op het einde der spiralen de hond blaft de hond je schouder haalt een schouder…

Wanneer je op mijn naam gaat staan, zie je dat ik al zolang hier ben, wanneer je op mijn naam dan klikt, zie je terwijl je misschien schrikt, bijna veertienhonderd exemplaren, die ooit alleen te lezen waren, in mijn hoofd!…

Thuis lig ik met m'n laptop op de bank, en tracht zo goed als mogelijk te werken, maar meer en meer begin ik het te merken, ik ben de laatste tijd niet meer zo slank. Het is een flauw excuus, maar toch wel waar: ook mij valt deze tijd bijzonder zwaar.…

het geluid van de zee ademt kalmte en rust en ik ga daarin mee waar het water het land kust…

Ruimte en vrijheid bij zonsondergang aan zee. Golven die ruisen.…

De fysio rept over heilig moeten. Door daagse, stipt maatvaste exercitie verbeter ik constant mijn loopconditie. Daarmee kan ik nu aardig uit de voeten! Ik worstel wel nog met één akkefietje: het spontane, nare antimetrietje.…

Ik voel de stilte in mijn lijf al bijna ben ik koud en stijf de levensboom is uitgebloeid Het sap haast opgedroogd rimpels wijzen op mijn oude dag Ik drink nog snel een laatste teug Mijn glas dat ik nog heffen mag Het is nu bijna leeg…

de kamperfoelie slingert, de helft al bijna van het imkerwerk…

Hoe het klooster daar hangt bijna in de wolken en geen hoogtevrees…

Ik drijf maar wat rond en ben er bijna aan toe -- om wakker te zijn.…

in hoekjes bloeit het buiten nog - bijna steels…