Alle inzendingen over botweg OR gat OR stad

Zoals men, gaande door een lange straat, (Die, somtijds zich verbredend tot een plein, Of soms ophoudend, waar de bruggen zijn, Van dit eind van de straat naar 't ander gaat) Zo bont des 's avonds in helle schijn, Die van het winkel-licht naar buiten slaat, Elk mense-popje ziet, dat gaat of staat, Dat hoofd en schouders 't aller-lichtste…

De stad in mij is vermoeid door een oeroud verdriet. Zware woorden klinken tegen de gevels die scherp omlijnd zijn in de eerste dagen. De bruggen overbruggen diepe sombere waters Geen lach weerspiegelt. Hoe schoon en mooi het klonk en was Het verbond is verbroken. De stad breekt zichzelf af Ze geeft niet meer Ze gaf…

rond rond je in de stad de stad van het de stad van het leven de ghetto der verdoemenis alle fouten der leven in een hoek gestampt een gevaar, een ieder die zich erin vergeeft het park alle geneugdigheden des levens opgehoopt in een afgesloten centrum in het centrum het leven speelt zich af tussen beide rond je in de stad grijs…

Lijk warempel wel klein Duimpje dacht de vrouw terwijl ze bukte raapte, bukte, raapte, bukte totdat ze haar armen vol hangers had die de vrouwen voor haar uit het rieten hengselmandje zomaar gooiden op de straat deze schat hadden ze ontdekt op het hoekje bij de zaak. Dapper haalde zij de dames in en vriend'lijk sprak zij deze zin weggooien…

stad van lange tenen langs jouw buitenwegen sluipen mensen weg met vluchtige, bange benen onvoltooid - de stad grijnst schuw in de dag en hoort niet mijn handgeklap over het aangezicht stad van lange tenen ik wil niet ten ondergaan op de straten van jouw ondoordringbaarheid omarm mij met bomen laat mij zingen voordat…

vaak ontwaken kerk en kroeg nog gemoedelijk bijeen daar bruist mijn stad onder alle daken tot over het plooiend land eromheen weet zij mijn hart steevast te raken (ode aan Bergen op Zoom)…

Ooit was er alleen platteland Men snoeide natuur om te vergaren In alle rust en met de blote hand Dorpjes groeiden langzaam met de jaren Mensen waren altijd in hun sas Met de stukjes groen in elke buurt De perkjes, hegjes en het volle gras Waar je je kind zo graag naar toe stuurt Nu snoeit iemand snerpend op benzine Daarna volgt het luide…

Schoon is 't geslacht der mensen, daar ze lopen, Hoge gestalten door de straten voort, En vrouwen dalen naar de brede boord Van de rivier in 't midden, dompel dopen De kannen in het water, hel omdropen Van 't schitterende vocht, - een enkel woord Wordt helper-vliegend door de lucht gehoord, - En heel de stad…

oma, zei ze weet je waarom de huizen zo dicht bijeen staan in de stad ze zijn verliefd en willen elkaar knuffelen met scheve schouders steun zoeken een regenboog van mensen bergen de nek uitsteken om het lied te horen van de stroom die het hart van de stad doorklieft welvaart brengt maar ook verlangen…

De stad een zakdoek vertrapt bevuild duiven vreten bomen vluchten trams haken luidruchtig in de groeven van de stad in de supermarkt de hoeren op halfverminkte pumps ochtendmannen verramsjen de ochtend kinderen stuiteren weg de stad een zakdoek niet opgeraapt de stad ------------------------ uit: 'Glazen Jas', 2007.…

De regen valt langzaamaan op de stad neer: Hoor het gekraak van de takken die breken; En hoor toch hoe de mussen tsjielpen, Zie de grijze wolken en de lucht zo teer, Zie ook de honden en hun bazen lopen Langs een kanaal waar boten varen…

Een drietal gedachten Waarvan twee in zijn nieren Er werd bloed geplast twee in zijn nieren vogel vliegt over Plast bloed over mijn auto Over onze auto's Wordt met bloed geplast Plast met bloed Over fietsen met bloed Er werd geplast en gedronken In plantsoenen over meubilair Er is geen handhaving Niet meer…

Een enkele beweging slaat nog uit de menigte naar voren, en vlamt in 't rosse licht, en gaat weer in de menigte verloren, En vreemder wordt, nu 't avonduur opnieuw de mensen komt vertroosten, in 't licht, dat zwicht na 't middagvuur, de vreemde wereld van het Oosten.…

straatbeelden in deze stad waar het vroege licht ontwaakt in serene stilte waar de moeder zingt voor haar nog slapende kind in deze stad ben ik geboren…

De straten hebben namen van mensen en betekenis en anderen anoniem zijn zonder stem geboren de pleinen staan vol bomen ‘t volk heeft daar haar dromen en vrienden zonder geluid gaan onbemind verloren de buurten zijn net dorpen maar zonder sterke schouders de schooiers die verliezen die hebben vaak geen ouders de parken zijn weemoedig…

de stad mijn buitenjas die me omringde meeboog en me soms verwarmde de stad waarvan ik de meeste straatnamen ken maar niet die van alle mensen de stad de buitenjas die me meedogenloos overviel en me achterliet op onbuigzaam asfalt de stad de kleine buitenjas die jou en mij omringt met ons meebuigt en ons wonderbaarlijk verwarmt…

Met enigszins gedempte stem, wordt nog lang nagepraat, in 't dorpscafé, bij pot en pint, hoe snel het leven gaat. Toch is het dikwijls even zwaar, geen mens wil naamloos dood. Of je nu sterft in dorp of stad,'t verlies is even groot. Maar landelijk lijkt hier sterven, rustiger en beters.…

De stad verdwaast in ‘t violette licht, gemsten uit de hooggehangen bollen is vol tumult van claxons, trams en hollen van mensen naar ‘t trottoir, schrik op ‘t gezicht voor schreeuw van auto, die op hen gericht, heeft scherp haar ogen… Zie hoe vreemd gezwollen In het ontsteld gelaat der stad...…

Stad: eind-punt; vierkant; rust en zekerheid. 'k Zet me op een paal; ik wacht de roep der ijlte.…

Niet de voorkant maar de achterzijde vertelt van:...leven Hier worden de verhalen geweven van wel en wee Namen, korte zinnen langdradig commentaar schreeuw, lach, geroep Het kuchen, hoesten het zeuren en met-vlagen-huilen De stad toont hier zijn achterhoofd.…

lood en kwast de stank van grachten nagebootst werden behalve schepen rijken op het doek vereeuwigd ook heksen nog verbrand Als verliefden over straat gaan hand in hand in deze stad de tijd vliegt en stilgestaan weer samen…

In ‘t centrum de nagelstudio ‘s in elke straat -’k lees in krant van allergie op acrylaat - een kapperszaak op ied’re hoek sportscholen met veel apparaat Donners rukken op de vlugge Febo’s de verleiders her en der mobieltjes dokters en providers vaak dichtgeplakt een winkelraam Eenzaam hoog Lely op ‘t lege plein met een verloren oliebollen…

het om ontdubbeling en wat zich dan op de lippen ontbloot op het uiterste einde gaat het om het puntje van de tong…

Je woonde met je gezin aan de Van Baerlestraat vierentwintig, aan de rand van de stad, waar je een Jood beschermde tegen de nazi-haat en je hem stiekem voerde met wijn en kaviaar.…

Alles moet beter, mooier, groter in deze tijd maar dat gaat niet altijd. Alles moet liever, gezonder, rijker, dat proberen we toch. De mensen worden brutaler, vervelender er is geen respect, want onbeschofter,geweldadiger, smeriger en nietsontziend, tja dát lukt heel veel mensen wel.…

Rotterdam mijn stad, als ik kon zou ik je beschermen. De stad waarvan niet wordt verwacht dat die door sommigen wordt verkracht. Rotterdam waar je roep om hulp verloren gaat in het stadgedruis. Rotterdam de stad van waaruit de meeste Rotterdammers al lang zijn verhuisd. Rotterdam daar zijn de criminelen aan de macht.…

Wie in mijn stad tot de kansarmen hoort, Moet straks verplicht in de provincie wonen, Het gaat daarbij vooral om allochtonen, Die worden straks geweigerd aan de poort. Maar als je het gezeur goedkoop wilt stoppen, Dan moet je alle blanken eruit schoppen.…

Het terracotta leger uit Xi-an Gaat ingepakt in kisten binnenkort Per vrachtvliegtuig naar Assen op transport, Net als de zending uit Afghanistan, Want deze stad brengt ook een laatste groet Aan een soldaat van nu van vlees en bloed.…

Op de eerste dag er vol tegenaan met meer dan vijftig over het asfalt, wielrenners in seconden kaltgestalt in een vervuilde stad als wielerbaan die één dag illusies vrij de loop laat wie er zonder dope de Tour winnen gaat.…

is een stad stad zonder plein er zit een dakloze op de stoep er is altijd een dakloze er zal er altijd een zijn dit is een stad een dakloze stad…